Γράφει η Στεφανία Λυγερού
Έφαγα ένα φλας.. Είδα αυτό που ζούμε σήμερα σαν παρελθόν,
εκατό χρόνια μετά, τι θα διάβαζα στην ιστορία: Ο άνθρωπος έφτασε στα τάρταρα κι
από εκεί άρχισε να αναγεννάται. Κατά την περίοδο της αναγέννησης είχαμε εξέλιξη
πνευματική, ανύψωση συνειδησιακή, επιστημονική πρόοδο. Άνθισε η συγγραφή, το
φιλοσοφείν, επαναπροσδιορίστηκαν οι .......
αξίες, κυριάρχησε η αλληλεγγύη, ο άνθρωπος
έγινε πάλι ανθρώπινος, είχαμε στροφή σε νέες μεθόδους για την κάλυψη των
βασικών αναγκών, που προκάλεσε αυτάρκεια κλπ, κλπ. Παράλληλα, ό,τι άδικο,
ανήθικο, ιδιοτελές ξεμπροστιαζόταν και από μέτωπα βαλλόταν κλπ, κλπ.
(Μέχρι τόσο μπορώ να γράψω, δεν ήμουν καλή στην ιστορία.)
Το φλας που έφαγα είναι.. ότι αυτό φίλε μου ήδη γίνεται!!!!!
Η αναλαμπή λειτούργησε μέσα μου σαν βαλβίδα εκτονωτική (με
κρατούσα, άνοιξε η βαλβίδα κι έφυγε ο ατμός -θα μ' έκαιγε). Φίλε μου κάθομαι
και περιμένω την άγια ώρα που θα πέσει η βόμβα στη βουλή και θα τους
ξεκουμπίσουμε για να αρχίσει η άνω βόλτα!!! Τι να περιμένω, ήδη αναγεννάται η
ανθρωπότης!! Ταυτόχρονα συντελείται και η πρόοδος και ο πόλεμος στην πόρτα
τους! Ταυτόχρονα οι μεν προάγονται και οι δε γκρεμίζονται.
Τι να περιμένω; Αυτή είναι η άνω βόλτα, φεύγω μπρος
ποδοπατώντας/λιώνοντας ό,τι σαθρό βρεθεί στο διάβα μου.
Στεφανία Λυγερού