Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Την ώρα που η δημοκρατία τσουρουφλίζεται μέσα στο κοινοβούλιο, ενώ το πολιτικό σύστημα έχει αρπάξει κυριολεκτικά φωτιά, η λογική καίγεται στους δρόμους της Αθήνας. Έτσι έγινε και αλλού, εκεί όπου είχε αποτεφρωθεί ο πολιτικός λόγος, η κοινοβουλευτική αξιοπρέπεια και οι κοινωνικοποιητικοί μηχανισμοί που υποστυλώνουν το θεσμικό οικοδόμημα του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Το να καταδικάσουμε αυτά που γίνονται τόσο μέσα στο κοινοβούλιο όσο και στην ευρύτερη περιφέρειά του, την καταστροφή δηλαδή του......
πνεύματος της δημοκρατίας και της υλικής μορφής της ευημερίας έτσι όπως συμβολοποιείται στην χώρα μας, είναι το λιγότερο. Εδώ πρόκειται για την απόλυτη παραφροσύνη της οποίας οι ρίζες διαπλέκονται εντός ενός καταρρέοντος καθεστώτος, που κάνει ό, τι μπορεί για να αποφύγει την βαριά προσγείωση στην οδυνηρή πραγματικότητα του μύθου της ισχυρής Ελλάδας, τον οποίο εκμεταλλεύτηκε άπληστα και καιροσκοπικά, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις μας.: αν δεν σεβαστείς τον υπαρξιακό σου μύθο αυτός θα σε εκδικηθεί ανελέητα.
Προς το παρόν το πανικόβλητο σύστημα κυριαρχίας στην Ελλάδα εκδικείται την ελληνική κοινωνία, υποδουλώνοντας στην κυριολεξία μία ολόκληρη χώρα με γελοίες δικαιολογίες και φαιδρή άσκηση τρομοκρατίας προς τον λαό και τους αντιπροσώπους του στο κοινοβούλιο. Το επόμενο στάδιο θα έρθει με την εκδίκηση του λαού εναντίον όσων τον εξαπάτησαν και τον διέσυραν, στερώντας του μάλιστα την ευκαιρία να συμμετάσχει πολιτικά στην διαμόρφωση του μέλλοντός του, αυτήν την πιο κρίσιμη περίοδο για την ιστορία της Ελλάδας, μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο. Φοβερά πράγματα που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι θα καταλήξουν σε ομαλές δημοκρατικές εξελίξεις.
Μετά γινόμαστε μάρτυρες απερίγραπτων σκηνών βίας και καταστροφής έξω από το κοινοβούλιο, τις οποίες ο ιστορικός σίγουρα θα συνδυάσει με την σημειολογία της βίας και καταστροφής που σηματοδοτεί μία κοινοβουλευτική πρακτική που προσβάλλει σε κάθε περίπτωση το δημοκρατικό πολίτευμα. Δεν γνωρίζω τους κουκουλοφόρους που καίνε την Αθήνα, δυστυχώς όμως είναι γνωστοί οι «κουκουλοφόροι» των τραπεζιτών και της Νέας Τάξης Πραγμάτων, οι οποίοι ασκώντας το «πατριωτικό τους καθήκον», έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την λαϊκή κυριαρχία, την συνταγματική τάξη, την σύγχρονη επιστήμη, καθώς και τις σύγχρονες τεχνολογίες άσκησης πρακτικής πολιτικής στο πλαίσιο εξυπηρέτησης του εθνικού συμφέροντος. Τούτοι παρέδωσαν στην τρόικα και το χαρτί και το μολύβι για να σχεδιάσει αυτή κατά το συμφέρον των δανειστών μας το εθνικό συμφέρον πάνω στο οποίο θα δομηθεί η νέα ταυτότητα της Ελλάδας τις επόμενες δεκαετίες. Η ταυτότητα μιας ανίσχυρης, ξεπεσμένης, υποτελούς πολιτείας. Ως background αυτής της ταυτότητας στο κάδρο της σύγχρονης ιστορίας της πατρίδας μας θα υπάρχουν φλόγες από εμπορικά και τραπεζικά καταστήματα, ενώ γύρω-γύρω θα μπορεί κανείς να βλέπει λογής-λογής αποκαΐδια και σκουπίδια – πολλά σκουπίδια.
Ελεεινές αθλιότητες εκτυλίσσονται στο κέντρο της Αθήνας από ανθρώπους που είτε έχουν χάσει τα λογικά τους, είτε επιτελούν έργο επ’ αμοιβή. Όπως και να το δεις, προβοκατόρικες φαντάζουν οι ενέργειες των εξεγερμένων πυρομανών. Δεν είναι όμως προβοκατόρικες και οι ενέργειες των αποτρελαμένων κυβερνώντων της χώρας; Είχε άραγε συνείδηση ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, των συνεπειών που θα μπορούσε να έχει το περιεχόμενο του «διαγγέλματός» του προς τον ελληνικό λαό; Θα αποφύγω να μπω σε λεπτομέρειες για να μην χειροτερέψω τα πράγματα. Αυτά πάντως που δήλωσε θα μπορούσαν να διαμορφώσουν στο αμέσως προσεχές διάστημα ένα απολύτως αρνητικό κλίμα για την οικονομία και να ευνοήσουν δραματικές αντιδημοκρατικές εξελίξεις. Αν οι επονομαζόμενοι τεχνοκράτες ασκούν τέτοιας μορφής τρομοκρατία, αγνοώντας τις συνέπειες στο κοινωνικοψυχολογικό επίπεδο και την διάσταση της φοβίας που δομούν στο κοινωνικό σώμα, είναι επικίνδυνοι, όχι απλώς για την δημοκρατία αλλά και για την ασφάλεια της χώρας. Ειλικρινά τόση επιπολαιότητα που διέκρινα στο πρόσωπο του κ. Παπαδήμου, δεν την περίμενα. Έρχεται πλέον να συμπληρώσει με τον χειρότερο τρόπο την φαρσοκωμωδία των ηγεσιών ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ, προσδίδοντάς της απολύτως χυδαία χαρακτηριστικά, κάνοντας μάλιστα όσους έχουν σχέση με τα οικονομικά να αναρωτιούνται αν έχει ιδέαν ο ίδιος από τις βασικές αρχές της εθνικής οικονομίας. Αυτός κι αν είναι λαϊκισμός!
Ο λαϊκισμός των πολιτικάντηδων συνδέθηκε στενά πλέον με τον λαϊκισμό των τεχνοκρατών πρώην υπαλλήλων τους, δομώντας ένα εκρηκτικό χαρμάνι που σαν βόμβα μολότοφ εκρήγνυται στον πυρήνα του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτή η τρομοκρατική πράξη εναντίον της δημοκρατίας που δεν αναπτύσσεται σε περιβάλλοντα απειλών και καταστροφολογίας, έρχεται πλέον να αντιστοιχηθεί με τις μολότοφ αυτών που κατέστρεψαν σήμερα εκτός από ένα μέρος της υλικής και πολιτιστικής υποδομής του κέντρου της Αθήνας και την δυναμική ενός δημοκρατικού κινήματος ανατροπής του κατάπτυστου πελατειακού καθεστώτος της διαπλοκής. Ασφαλώς και η ελληνική αστυνομία δεν θα μπορούσε να λείψει από το κάδρο της καταστροφής: αυτοί προσέφεραν την αύρα της πολιτικής καταστολής και στην πρεμούρα τους πάνω παράτησαν όλα τα άλλα στο έλεος άθλιων μασκαράδων… και μη χειρότερα! Μόνον που και τα χειρότερα με τον αμοραλισμό που διακρίνει την πολιτική μας τάξη και την φοβία της απέναντι στον λαό δεν βλέπω πώς μπορούν να αποφευχθούν. Δεν άκουσαν τις προτάσεις μας θα ακούσουν τη φωνή του ποιητή: «Είναι αγένεια να κάνεις του χάρου χειροφίλημα», για να αποφύγεις δήθεν τα καζάνια της κολάσεως!
Την ώρα που η δημοκρατία τσουρουφλίζεται μέσα στο κοινοβούλιο, ενώ το πολιτικό σύστημα έχει αρπάξει κυριολεκτικά φωτιά, η λογική καίγεται στους δρόμους της Αθήνας. Έτσι έγινε και αλλού, εκεί όπου είχε αποτεφρωθεί ο πολιτικός λόγος, η κοινοβουλευτική αξιοπρέπεια και οι κοινωνικοποιητικοί μηχανισμοί που υποστυλώνουν το θεσμικό οικοδόμημα του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Το να καταδικάσουμε αυτά που γίνονται τόσο μέσα στο κοινοβούλιο όσο και στην ευρύτερη περιφέρειά του, την καταστροφή δηλαδή του......
πνεύματος της δημοκρατίας και της υλικής μορφής της ευημερίας έτσι όπως συμβολοποιείται στην χώρα μας, είναι το λιγότερο. Εδώ πρόκειται για την απόλυτη παραφροσύνη της οποίας οι ρίζες διαπλέκονται εντός ενός καταρρέοντος καθεστώτος, που κάνει ό, τι μπορεί για να αποφύγει την βαριά προσγείωση στην οδυνηρή πραγματικότητα του μύθου της ισχυρής Ελλάδας, τον οποίο εκμεταλλεύτηκε άπληστα και καιροσκοπικά, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις μας.: αν δεν σεβαστείς τον υπαρξιακό σου μύθο αυτός θα σε εκδικηθεί ανελέητα.
Προς το παρόν το πανικόβλητο σύστημα κυριαρχίας στην Ελλάδα εκδικείται την ελληνική κοινωνία, υποδουλώνοντας στην κυριολεξία μία ολόκληρη χώρα με γελοίες δικαιολογίες και φαιδρή άσκηση τρομοκρατίας προς τον λαό και τους αντιπροσώπους του στο κοινοβούλιο. Το επόμενο στάδιο θα έρθει με την εκδίκηση του λαού εναντίον όσων τον εξαπάτησαν και τον διέσυραν, στερώντας του μάλιστα την ευκαιρία να συμμετάσχει πολιτικά στην διαμόρφωση του μέλλοντός του, αυτήν την πιο κρίσιμη περίοδο για την ιστορία της Ελλάδας, μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο. Φοβερά πράγματα που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι θα καταλήξουν σε ομαλές δημοκρατικές εξελίξεις.
Μετά γινόμαστε μάρτυρες απερίγραπτων σκηνών βίας και καταστροφής έξω από το κοινοβούλιο, τις οποίες ο ιστορικός σίγουρα θα συνδυάσει με την σημειολογία της βίας και καταστροφής που σηματοδοτεί μία κοινοβουλευτική πρακτική που προσβάλλει σε κάθε περίπτωση το δημοκρατικό πολίτευμα. Δεν γνωρίζω τους κουκουλοφόρους που καίνε την Αθήνα, δυστυχώς όμως είναι γνωστοί οι «κουκουλοφόροι» των τραπεζιτών και της Νέας Τάξης Πραγμάτων, οι οποίοι ασκώντας το «πατριωτικό τους καθήκον», έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την λαϊκή κυριαρχία, την συνταγματική τάξη, την σύγχρονη επιστήμη, καθώς και τις σύγχρονες τεχνολογίες άσκησης πρακτικής πολιτικής στο πλαίσιο εξυπηρέτησης του εθνικού συμφέροντος. Τούτοι παρέδωσαν στην τρόικα και το χαρτί και το μολύβι για να σχεδιάσει αυτή κατά το συμφέρον των δανειστών μας το εθνικό συμφέρον πάνω στο οποίο θα δομηθεί η νέα ταυτότητα της Ελλάδας τις επόμενες δεκαετίες. Η ταυτότητα μιας ανίσχυρης, ξεπεσμένης, υποτελούς πολιτείας. Ως background αυτής της ταυτότητας στο κάδρο της σύγχρονης ιστορίας της πατρίδας μας θα υπάρχουν φλόγες από εμπορικά και τραπεζικά καταστήματα, ενώ γύρω-γύρω θα μπορεί κανείς να βλέπει λογής-λογής αποκαΐδια και σκουπίδια – πολλά σκουπίδια.
Ελεεινές αθλιότητες εκτυλίσσονται στο κέντρο της Αθήνας από ανθρώπους που είτε έχουν χάσει τα λογικά τους, είτε επιτελούν έργο επ’ αμοιβή. Όπως και να το δεις, προβοκατόρικες φαντάζουν οι ενέργειες των εξεγερμένων πυρομανών. Δεν είναι όμως προβοκατόρικες και οι ενέργειες των αποτρελαμένων κυβερνώντων της χώρας; Είχε άραγε συνείδηση ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, των συνεπειών που θα μπορούσε να έχει το περιεχόμενο του «διαγγέλματός» του προς τον ελληνικό λαό; Θα αποφύγω να μπω σε λεπτομέρειες για να μην χειροτερέψω τα πράγματα. Αυτά πάντως που δήλωσε θα μπορούσαν να διαμορφώσουν στο αμέσως προσεχές διάστημα ένα απολύτως αρνητικό κλίμα για την οικονομία και να ευνοήσουν δραματικές αντιδημοκρατικές εξελίξεις. Αν οι επονομαζόμενοι τεχνοκράτες ασκούν τέτοιας μορφής τρομοκρατία, αγνοώντας τις συνέπειες στο κοινωνικοψυχολογικό επίπεδο και την διάσταση της φοβίας που δομούν στο κοινωνικό σώμα, είναι επικίνδυνοι, όχι απλώς για την δημοκρατία αλλά και για την ασφάλεια της χώρας. Ειλικρινά τόση επιπολαιότητα που διέκρινα στο πρόσωπο του κ. Παπαδήμου, δεν την περίμενα. Έρχεται πλέον να συμπληρώσει με τον χειρότερο τρόπο την φαρσοκωμωδία των ηγεσιών ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ, προσδίδοντάς της απολύτως χυδαία χαρακτηριστικά, κάνοντας μάλιστα όσους έχουν σχέση με τα οικονομικά να αναρωτιούνται αν έχει ιδέαν ο ίδιος από τις βασικές αρχές της εθνικής οικονομίας. Αυτός κι αν είναι λαϊκισμός!
Ο λαϊκισμός των πολιτικάντηδων συνδέθηκε στενά πλέον με τον λαϊκισμό των τεχνοκρατών πρώην υπαλλήλων τους, δομώντας ένα εκρηκτικό χαρμάνι που σαν βόμβα μολότοφ εκρήγνυται στον πυρήνα του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτή η τρομοκρατική πράξη εναντίον της δημοκρατίας που δεν αναπτύσσεται σε περιβάλλοντα απειλών και καταστροφολογίας, έρχεται πλέον να αντιστοιχηθεί με τις μολότοφ αυτών που κατέστρεψαν σήμερα εκτός από ένα μέρος της υλικής και πολιτιστικής υποδομής του κέντρου της Αθήνας και την δυναμική ενός δημοκρατικού κινήματος ανατροπής του κατάπτυστου πελατειακού καθεστώτος της διαπλοκής. Ασφαλώς και η ελληνική αστυνομία δεν θα μπορούσε να λείψει από το κάδρο της καταστροφής: αυτοί προσέφεραν την αύρα της πολιτικής καταστολής και στην πρεμούρα τους πάνω παράτησαν όλα τα άλλα στο έλεος άθλιων μασκαράδων… και μη χειρότερα! Μόνον που και τα χειρότερα με τον αμοραλισμό που διακρίνει την πολιτική μας τάξη και την φοβία της απέναντι στον λαό δεν βλέπω πώς μπορούν να αποφευχθούν. Δεν άκουσαν τις προτάσεις μας θα ακούσουν τη φωνή του ποιητή: «Είναι αγένεια να κάνεις του χάρου χειροφίλημα», για να αποφύγεις δήθεν τα καζάνια της κολάσεως!