Γράφει ο Κώστας Χρυσόγονος
Στο πλαίσιο του γνωστού πια σε όλους μας PSI (στα ελληνικά «συμμετοχή
του ιδιωτικού τομέα») προβλέπεται η ανταλλαγή των ελληνικών ομολόγων
που κατέχουν «ιδιώτες» (private sector) με νέα, μειωμένης αξίας αλλά
μεγαλύτερης διασφάλισης, ενώ αντίθετα παραμένουν ανέπαφες οι απαιτήσεις
του λεγόμενου «επίσημου τομέα» (official sector) κατά της Ελλάδας.
Προσεκτική παρατήρηση αποδεικνύει ότι η διάκριση αυτή δεν είναι
κυριολεκτική.
Τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία θα.....
δουν τα ομόλογά τους να
«κουρεύονται»,δεν είναι κατά κανένα τρόπο «ιδιώτες». Πρόκειται για
Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, ιδρυμένα με βάση νόμους της ελληνικής
Πολιτείας, τα οποία υλοποιούν τη συνταγματική αποστολή του κράτους να
«μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει»
(άρθρο 22 παρ. 5 του ισχύοντος Συντάγματος). Η προαναγγελθείσα, εξάλλου,
ενίσχυσή τους με τη μεταβίβαση κρατικής (προφανώς ακίνητης) περιουσίας
σε αντιστάθμισμα του «κουρέματος», διαφαίνεται αρκετά προβληματική, αν
ληφθεί υπόψη ότι η ύφεση στην ελληνική οικονομία έχει μειώσει πάρα πολύ,
όπως είναι εμφανές σε όλους, το αγοραστικό ενδιαφέρον για ακίνητα στην
Ελλάδα.
Αντίθετα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχει μια νομική
προσωπικότητα η οποία, με βάση το καταστατικό της, δεν διευκρινίζεται αν
είναι δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου. Γενικότερα, πάντως, ο τρόπος
οργάνωσης και λειτουργίας της προσιδιάζει περισσότερο σε ανώνυμη
τραπεζική εταιρία, αφού διαθέτει συγκεκριμένο κεφάλαιο (5 δισ ευρώ) που
έχει καταβληθεί από τους μετόχους της (κεντρικές τράπεζες των
κρατών-μελών), μερικοί από τους οποίους, όπως η Τράπεζα της Ελλάδος,
είναι επίσης ανώνυμες τραπεζικές εταιρίες και, μάλιστα, εισηγμένες σε
χρηματιστήρια(!). Επίσης το καταστατικό αυτό προβλέπει την εμφάνιση
κερδών ή ζημιών στους ισολογισμούς της ΕΚΤ, καθώς και την κατανομή τους,
τη δυνατότητά της να ενεργεί χρηματιστηριακές και πιστωτικές πράξεις
κ.ο.κ.
Συνεπώς, πιο λογικό θα ήταν να μετάσχει στο PSI η Ευρωπαϊκή Κεντρική
Τράπεζα, η οποία μάλιστα έχει αγοράσει όλα τα ελληνικά ομόλογα που
κατέχει στη δευτερογενή αγορά κρατικών τίτλων, σε τιμές πολύ κατώτερες
της ονομαστικής, παρά τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία που αγόρασαν τα
δικά τους ομόλογα κυρίως, αν μη αποκλειστικά, από τον εκδότη (ελληνικό
δημόσιο) στην ονομαστική τιμή. Στο μέτρο που συμβαίνει το αντίστροφο,
πιο έντιμο θα ήταν να γίνεται λόγος για επιλεκτική απομείωση των
απαιτήσεων των πιστωτών του ελληνικού κράτους και όχι για «συμμετοχή του
ιδιωτικού τομέα».
Εξάλλου ούτε και ο όρος «συμμετοχή» είναι κυριολεκτικός, αφού στην
πραγματικότητα εκείνοι οι οποίοι υποχρεώνονται de facto να πάρουν μέρος
στην ανταλλαγή ομολόγων επωμίζονται όλο το κόστος της μείωσης του
ελληνικού χρέους, ώστε να καταστεί αυτό (υποτίθεται) «βιώσιμο». Αντίθετα
το ΔΝΤ, τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης και (προς το παρόν τουλάχιστον) η
ΕΚΤ εξαιρούνται πλήρως, αποδεικνύοντας έτσι στην πράξη ποια είναι η
σημασία του να χρωστάς σε κράτη και πόσο εσφαλμένη ήταν η εξόφληση (από
την άνοιξη του 2010 ως τώρα) στο άρτιο από το ελληνικό δημόσιο χρεών
προς ιδιώτες, με χρήματα που δανειζόταν από το ΔΝΤ και τα κράτη-μέλη της
ευρωζώνης.
Αν
σας αρέσουν οι ......καφέδες μας και θέλετε να μαθαίνετε έγκαιρα και
έγκυρα όσα συμβαίνουν γύρω μας, κάντε like στην σελίδα του καφενείου
μας πατώντας εδώ.