Εκλογές; Ναι, αλλά γιατί και πως;

 γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος

Σήμερα, τα δημοσιονομικά μας "πράματα" δεν πάνε καθόλου καλά. Η πίεση στο τούνελ του μακαρίτη του Ανδρέα, που τελικά ήταν λούκι και μάλιστα ομβρίων υδάτων, δηλαδή πολύ μικρότερης διαμέτρου και αντοχής, είναι πολύ μεγάλη. Η βαλβίδα "ανακούφισης", στην Δημοκρατία, είναι και οι Εκλογές εκτός από τις αλόγιστες παροχές...(δες π.χ. την περίπτωση 500 εκτατομ. ευρώ, στους αγρότες επί ΝΔ και τα 80 εκτατομ. στους “εργάτες” του ΟΛΠ επί ΠΑΣΟΚ, πρόσφατα).   

Εκλογές λοιπόν, μια εύκολη και δοκιμασμένη λύση, αλλά ιδιαίτερα σε τέτοιες περιπτώσεις εντελώς προσωρινή, εφ' όσον λειτουργούν μόνο σαν βαλβίδα "ανακούφισης" και δεν .........

συνοδεύονται από "εργασίες" αποκατάστασης του προβλήματος. Και το πρόβλημα ήταν, είναι και θα είναι, το πολιτικό προσωπικό μας, αν δεν αλλάξει. Ένα πολιτικό προσωπικό ακατάλληλο, ανίκανο, διαβλητό και διεφθαρμένο στο μεγαλύτερο ποσοστό του. Θα παραθέσω μερικά διαχρονικά στοιχεία για του λόγου το αληθές.

Δείτε. Από το 1974 και μέχρι το 2009, δηλαδή σε διάστημα 38 περίπου ετών, είχαμε 13 εκλογικές αναμετρήσεις, ήτοι μία κάθε 2,9 χρόνια, αντί για 4 που ορίζει το Σύνταγμα. Παρένθεση: Το Σύνταγμα ορίζει και κάτι άλλο. Ορίζει ότι πρόωρες εκλογές μπορούν να γίνουν μόνο σε περίπτωση “σημαντικού εθνικού λόγου”. Είναι όμως σημαντικός  εθνικός λόγος, π.χ. η κατάρτιση του εθνικού προϋπολογισμού; Βεβαίως όχι. Κι’ όμως αυτή η αιτία προβλήθηκε και έγιναν οι εκλογές του 2007. Κλείνει η παρένθεση.

Αυτό σημαίνει ότι το Δημοκρατικό μας πολίτευμα λειτουργούσε και λειτουργεί, σχεδόν πάντα, με την βαλβίδα "ανακούφισης" και αυτό για δύο προφανείς λόγους. Είτε γιατί αυτό απαιτούν κάθε φορά τα δημοσιονομικά μας προβλήματα (και πότε δεν στουμπώνει το λούκι), είτε γιατί τα δεδομένα κάποιας στιγμής ευνοούν το κόμμα που κυβερνά. Και στις δύο περιπτώσεις όμως, αποκαλύπτεται ότι το πολιτικό προσωπικό είναι ή ακατάλληλο, ή ανίκανο, ή διαβλητό, ή διεφθαρμένο, ή όλα μαζί και πάντως όχι αυτό που χρειάζεται για να προσφέρει στον λαό την σιγουριά και την ευημερία. Το τελικό κοινωνικοοικονομικό αποτέλεσμα το βλέπουμε σήμερα, εξ' ου τα γιαούρτια και οι άλλες... ψηλές (προς το παρόν)

Ένα δεύτερο στοιχείο πολύ σημαντικό, που δείχνει καθαρά τον διαβλητό και διεφθαρμένο τρόπο που λειτουργεί ο πολιτικός εγκέφαλος αυτών των ατόμων. Αναφέρομαι στην σχέση του ποσοστού των ψήφων που πέτυχε το κόμμα στις εκλογές, προς τον αριθμό των εδρών που πήρε στην Βουλή. Λοιπόν, το 1981 το ΠΑΣΟΚ με ποσοστό 48.07% πήρε 172 έδρες, ενώ το 1989 η ΝΔ με 46.19% πήρε μόλις 148 έδρες και πάλι το ΠΑΣΟΚ το 1996 με 41.49% πήρε 162 έδρες. Αυτές οι διαφορές, από τις ποιο χαρακτηριστικές, δείχνουν "μαγειρέματα" στους εκλογικούς νόμους, τα "εδέσματα" των οποίων, κάθε φορά σερβίρονταν στο τραπέζι των "νικητών" και των "χαμένων" κατ' αναλογίαν (...μεταξύ κατεργαρέων) και όχι, φυσικά, στο τραπέζι του Λαού. Αλλά και κάτι ακόμα. Δείχνουν ότι οι "μάγειροι" πολύ λίγο ή καθόλου, ενδιαφέρονται για την αποτελεσματικότητα μιας κυβέρνησης με ισχνή πλειοψηφία. Αρκεί ότι δημιουργούνται προϋποθέσεις αποτυχίας της Κυβέρνησης και προσδοκίας σύντομων εκλογών (οι περίφημες... Δημοκρατικές εναλλακτικές λύσεις).

Εάν αυτό βλάπτει ευθέως και αποκλειστικά τον Λαό, τους είναι απολύτως αδιάφορο. Έτσι άρχισε το πάρτι της διαπλοκής και έτσι τα διάφορα "πολιτικά συνεταιράκια" καταβρόχθισαν ακόμα και τα... κόκαλα. Ίσως, γιαυτό το "μαχαίρι της κάθαρσης" δεν έφτασε ποτέ σ' αυτά.

Εκλογές, λοιπόν. Ναι, αλλά γιατί; Μήπως απλώς για να φύγει ο ένας, ο τώρα αποτυχημένος, και να έρθει ο άλλος, ο πρώην αποτυχημένος; Ο οποίος άλλος, μόλις ”κάτσει στην καρέκλα” (τρόπος του λέγειν καρέκλα, δηλαδή), αρχίζει ”το έργο του” με το ίδιο πάντα παραμύθι.  Βρήκαμε άδεια ταμεία, τα κρυφά χρέη και τα παραποιημένα στοιχεία και άλλα τέτοια κλασικά, για να μην κάνει τίποτα από αυτά που υποσχόταν προεκλογικά και αρχίζει από την διακόσμηση του... γραφείου του.

Μέχρι να πάρει ο Λαός είδηση ότι και ”τούτος” τον δουλεύει, έχουν περάσει δυο-τρία χρονάκια. Εν τω μεταξύ,  κάποιοι, γνωστοί-άγνωστοι (χωρίς κουκούλα αυτοί) έχουν κάνει την… προίκα τους και προετοιμάζουν είτε την ”ηρωική τους έξοδο” με πρόωρες εκλογές… για ”σημαντικό εθνικό λόγο”, είτε την επανεκλογή, με τον ίδιο πάντα λόγο, αν τους παίρνει.

Έτσι όμως φθάσαμε οι νέοι των 20 -25 χρονών, που το 1981 είχαν αρχίσει να ονειρεύονται και να σχεδιάζουν την ζωή τους υπό τους ήχους του "Καλημέρα ήλιε",  του "Κάρμινα Μπουράνα" και του τρίτου (χαμένου) σοσιαλιστικού δρόμου του πολιτικού πλέι μπόι Αντρέα, να ανακαλύπτουν σήμερα ότι η όαση της καλύτερης ζωής και των τιμημένων γηρατειών που του είχαν υποσχεθεί, ήταν οφθαλμαπάτη.

Εκλογές λοιπόν. Ναι, αλλά γιατί και πως; Αυτό πρέπει να είναι το ερώτημά μας. Και αν δεν πάρουμε πειστική απάντηση τότε να πούμε ΟΧΙ. Κι' αν θελήσουν να τις κάνουν, ας πάνε μόνοι τους. ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ. Προϋπόθεση για να συμμετάσχουμε θα πρέπει να είναι ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ. Πρόγραμμα μελετημένο και εφαρμόσιμο που να βασίζεται σε επίσημα και αδιαμφισβήτητα στοιχεία. Ως πρώτη δε σελίδα το πρόγραμμα, να έχει μία Υπεύθυνη Δήλωση του Νόμου 1599 (πρώην 105), υπογεγραμμένη από τον Πρόεδρο και τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής (ή όπως αλλιώς θέλουν να την ονομάζουν) του κόμματος, στην οποία θα δηλώνουν υπευθύνως, ότι το Πρόγραμμά τους έχει συνταχθεί με βάση τα επίσημα στοιχεία του Εθνικού Λογιστηρίου του Κράτους, τα οποία γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια, είναι αληθή και δεν αμφισβητούνται. Επιτέλους, ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΔΕΝ ΞΕΡΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΡΗΚΑΜΕ κλπ, πολιτικά μπαρμπούτσαλα.

Προηγουμένως, να έχει αναληφθεί υποχρέωση απ' όλα τα κόμματα, ότι στην πρώτη αναθεώρηση του Συντάγματος θα συμπεριληφθεί διάταξη η οποία θα ορίζει ότι σε ΟΥΔΕΝΑ πολιτικό, υποψήφιο ή μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου, θα επιτρέπεται να αγνοεί τα δημοσιονομικά στοιχεία της χώρας, ανά πάση στιγμή, με την ίδια λογική που ορίζει ότι απαγορεύεται, σε οποιονδήποτε πολίτη, οποιασδήποτε ηλικίας, φύλου, μόρφωσης και οικονομικής κατάστασης, η άγνοια νόμου.

Όταν εμείς θα γίνουμε υπεύθυνοι πολίτες και όχι πλήθος/όχλος, τότε μόνο και μόνο τότε θα αποκτήσουμε και υπεύθυνους πολιτικούς. Και μέχρι τότε ο κάθε τυχάρπαστος, αλλά ”εκλεγμένος” υποτίθεται, θα μπορεί να λέει ότι θέλει κι' εμείς θα το χάφτουμε.

Εκλογές λοιπόν ΝΑΙ αν υπάρχει Πρόγραμμα που δεν θα "ξεχαστεί" μετά τις εκλογές και ΟΧΙ, απλώς και μόνο, για να γίνει πρωθυπουργός ο κάθε Γιωργάκης και ο κάθε Αντωνάκης (τα επώνυμα παραλείπονται γιατί είναι, απλώς, κοινωνικά διακριτικά του κάθε πολίτη και δεν εγγυώνται ούτε προϋποθέτουν άλλα χαρακτηριστικά του ατόμου όπως π.χ. ηθική ακεραιότητα, ή πνευματική επάρκεια). Γκέγκε;

Α', και κυρίως να μας πουν, λεπτομερώς, πότε, από που και πως θα βγάλουμε χρήματα, ως κράτος, για να πληρώσουμε τα χρέη μας, αυτά που θα μείνουν μετά το... κούρεμα, γιατί το... ξύρισμα δεν μας το κάνουν δώρο! Ξανά, γκέγκε;