Γράφει ο Τάσος Παππάς
Χαρακτηριστικά φαρσοκωμωδίας αποκτά η συζήτηση στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ για το ζήτημα της ηγεσίας. Ο Γ.Παπανδρέου άλλοτε φεύγει, άλλοτε μένει. Στη
μία συνεδρίαση λέει ότι δεν θα είναι υποψήφιος ούτε για την
πρωθυπουργία ούτε για την προεδρία του κόμματος, στην επόμενη συνεδρίαση
ξεχνά να το επαναλάβει. Οι υποψίες φουντώνουν γιατί, την ίδια, στιγμή
στελέχη που ανήκουν στο στενό περιβάλλον του........
αφήνουν ανοικτό το
ενδεχόμενο να είναι ξανά υποψήφιος. Επίσης, υψηλόβαθμοι παράγοντες του
ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν ότι έχει το δικαίωμα να είναι υποψήφιος, αλλά
εύχονται να μην είναι.
Ο Ευ. Βενιζέλος δηλώνει ότι θα αγωνιστεί για τη σωτηρία της χώρας,
αλλά δεν έχει ξεκαθαρίσει αν θα διεκδικήσει την αρχηγία, γιατί φοβάται
ότι την ώρα που αυτός θα δίνει τη μάχη για το PSI, οι σύντροφοί του θα
τον υπονομεύουν στοιχισμένοι στην αντιμνημονιακή γραμμή, την οποία
ανακάλυψαν εσχάτως, αν και το προηγούμενο διάστημα δεν έβγαλαν κιχ διαφωνίας. Πράγματι, αρκετοί υπουργοί πέρασαν χωρίς τύψεις από το «ναι σε όλα» στη θέση ότι «το Μνημόνιο ήταν καταστροφή για την πατρίδα».
Ούτε αυτοκριτική έκαναν, ούτε συγνώμη ζήτησαν, ούτε θεώρησαν σκόπιμο
να αποχωρήσουν από το προσκήνιο και να αποσυρθούν στον ιδιωτικό βίο
τους. Πρωταθλητές στο άθλημα της κωλοτούμπας, βιρτουόζοι του χυδαίου οπορτουνισμού. Πιστεύουν
ότι ο κόσμος θα εκτιμήσει την όψιμη αλλαγή πορείας και θα τους
εμπιστευθεί εκ νέου. Σέβομαι περισσότερο εκείνους που επιμένουν στην
άποψη ότι το Μνημόνιο ήταν μονόδρομος, παρά αυτούς που εμφανίζονται
σήμερα μετανιωμένοι. Οι πρώτοι θα κατηγορηθούν για λανθασμένες επιλογές
που είχαν ολέθριες συνέπειες. Θα πληρώσουν το τίμημα. Οι άλλοι όμως
είναι υποκριτές, μισθοφόροι της σκοπιμότητας, ντύνουν τις σκοτεινές
προθέσεις τους με μεγάλες λέξεις.
Προσπαθούν να την «κάνουν» με ελαφριά πηδηματάκια, κρύβοντας
τις προσωπικές ευθύνες τους, πίσω από βαρύγδουπες καταγγελίες κατά των
ξένων, της διαπλοκής, των οργανωμένων συμφερόντων. Είναι θύτες και υποδύονται τα θύματα.
Ανήκουν σ’ εκείνη την κατηγορία των ανθρώπων που δεν θα ήθελε κανείς να
έχει σχέση μαζί τους. Επιχειρούν με άτακτες αναδιπλώσεις και κακότεχνες
μεταμφιέσεις να διασωθούν, ποντάροντας στην κοντή μνήμη των ψηφοφόρων.
Φαίνεται, όμως, ότι τα πράγματα αλλάζουν. Οι πολίτες δεν τσιμπάνε πια
στις μεγαλοστομίες. Ας ελπίσουμε ότι πολιτικοί τέτοιου τύπου θα έχουν
την τύχη που τους αξίζει.