Γράφει ο Μαγια
Ελαμψε
το άστρο της Λούκας Κατσέλη, στο εθνικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ. Συγκροτημένος
λόγος, φρέσκος και καθαρός. Το θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα που
εισέπραξε, μετά την ομιλία της, ήταν γιατί μίλησε στην καρδιά της κοινωνίας. Κοίταξε
στα μάτια τον απογοητευμένο και θυμωμένο πολίτη. Δεν του χάιδεψε τα αυτιά, του
πρόσφερε ελπίδα!
«Το
στρατηγικό διακύβευμα, τόνισε, δεν είναι η ενότητα πάση θυσία, αλλά η
σφυρηλάτηση μιας συλλογικής προοδευτικής συναντίληψης. Είμαστε ή δεν είμαστε
σοσιαλιστές και τι σημαίνει αυτό σήμερα; Πιστεύουμε ή όχι ότι μια αξιοπρεπής
θέση εργασίας, ένα ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης και ισότιμη πρόσβαση σε ένα
δημόσιο σύστημα υγείας και ................
παιδείας αποτελούν κοινωνικά δικαιώματα;
Δεν
μπορούμε σήμερα να εξηγήσουμε στον κόσμο που μας παρακολουθεί γιατί έγινε η
μείωση μισθών και συντάξεων, γιατί αυξήσαμε τους φόρους, γιατί εκτινάχθηκε η
ανεργία, γιατί έκλεισαν τόσες χιλιάδες επιχειρήσεις, γιατί προωθήσαμε την
εφεδρεία. Δεν ξέρουμε και δεν μπορούμε να απαντήσουμε σε ένα κεντρικό ερώτημα
που μας ρωτάνε: Καλά, θα πιάσουν τόπο οι θυσίες μας; Δεν μπορούμε να
απαντήσουμε, γιατί φοβόμαστε ότι θα βγούμε άλλη μια φορά αναξιόπιστοι.
Δεν
αισθανόμαστε περήφανοι για την ουσιαστική ατιμωρησία όλων όσων παρανόμησαν,
πλούτισαν, ενεπλάκησαν σε σκάνδαλα, ή εξακολουθούν να φοροδιαφεύγουν. Ρωτάει ο
κόσμος:
- Γιατί δεν προχωρήσατε τουλάχιστον σε ενδελεχείς στοχευμένους ελέγχους, σε δήμευση περιουσιών, σε επιβολή προστίμων;
- Γιατί εκδιώχθηκαν ανεξάρτητοι δικαστικοί λειτουργοί ή λοιδορήθηκαν, που έβαλαν το μαχαίρι σε στημένα παιχνίδια στο ποδόσφαιρο;
- Γιατί οι Τράπεζες να έχουν πάρει 55 δισεκ. σε εγγυήσεις ή ενισχύσεις και να μην υπόκεινται σε αποτελεσματική εποπτεία;
- Γιατί να μην λογοδοτούν που πάνε τα λεφτά συνεχώς; Γιατί να μην λογοδοτούν σε ποιους διοχετεύεται η ρευστότητα;
- Γιατί τόση ανοχή και καθυστερήσεις στην είσπραξη βεβαιωμένων φόρων, ή στους ελέγχους για αδιαφανείς τιμολογήσεις μέσω ενδο-ομιλικών συναλλαγών και καταθέσαμε 38 βουλευτές ερώτηση στη Βουλή;
- Γιατί να συνεχίσουν να φοροδιαφεύγουν οι πλούσιοι και οι αεριτζήδες και να συνεχίσουν να ξεζουμίζονται οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και να ελέγχονται και να τιμωρούνται τελικά οι πιο συνεπείς;
Δεν
είμαστε τελικά περήφανοι για το ότι σήμερα συγκυβερνούμε με τη Δεξιά, ότι
καταφέραμε να νομιμοποιήσουμε και να αναβαθμίσουμε τον κ. Καρατζαφέρη και το
ΛΑΟΣ. Δεν είμαστε περήφανοι ότι στελέχη μας διατυπώνουν ή προωθούν ακόμη πιο
νεοφιλελεύθερες απόψεις από τη Νέα Δημοκρατία, ότι δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές
στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα, ότι η μάχη κατά της ανεργίας θα κερδιθεί
μέσα από την περαιτέρω μείωση των μισθών, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό θα γίνει
μόνο όταν αυξηθεί ο τζίρος.
Αγαπητέ
Πρόεδρε δεν συγκρουστήκαμε με τα συμφέροντα. Δυστυχώς λίγοι συγκρούστηκαν με τα
συμφέροντα. Φταίνε οι «κηπουροί» λένε οι άλλοι. Μα καλά όλοι όσοι έχουν
διατελέσει Υπουργοί ή κυβερνητικά στελέχη για χρόνια δεν έχουν καμία ευθύνη;
Η
συνταγή διάσωσης της χώρας, δεν είναι μονόδρομος.
Δεν
μπήκαν κόκκινες γραμμές στη διαπραγμάτευσή μας με την Τρόικα και όποτε κάποιοι
από μας το κάναμε, με επιχειρήματα και τεκμηρίωση, ακόμα και όταν κερδίσαμε το
στοίχημα, λοιδορηθήκαμε από τα Μέσα και τελικά βρεθήκαμε εκτός.
Δεν
κατανείμαμε τα βάρη δίκαια. Αλλά ρίξαμε τα βάρη της προσαρμογής στους πιο
ευάλωτους. Είναι ακριβώς η αδυναμία μας να ανασυγκροτήσουμε τους
φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς τα δυο πρώτα χρόνια, ώστε να βάλουν χέρι σε
αυτούς που συστηματικά φοροδιαφεύγουν, που μας οδήγησε ξανά μαθηματικά στην
εύκολη λύση των οριζόντιων μέτρων το 2011 με το πολυνομοσχέδιο, σε οριζόντιες
περικοπές σε μισθούς και συντάξεις επί δικαίω και αδίκω.
Είναι
η αδυναμία μας στην πράξη να αναδιοργανώσουμε τον δημόσιο τομέα που μας οδήγησε
στην εφεδρεία. Δεν ακολουθήσαμε ένα συγκροτημένο εθνικό σχέδιο παραγωγικής
ανασυγκρότησης και κοινωνικής συνοχής, όπως είχαμε υποσχεθεί και μπορούσαμε να
το κάνουμε. Αντ’ αυτού είδαμε να λαμβάνονται αντιφατικά μέτρα, να ανοίγουν
ανεύθυνα διάφοροι καινούργια μέτωπα, χωρίς σχέδιο, να ανοίγουν θέματα όπως τα
ταξί μέσα στο καλοκαίρι, να υπονομεύουμε προοδευτικές λύσεις, ή να αλλάζουν οι
Υπουργοί και να αλλάζουν πολιτικές.
Και
τέλος πολλοί οι οποίοι τοποθετήθηκαν σε θέσεις ευθύνης για να σχεδιάσουν και να
υλοποιήσουν πολιτικές, δεν είχαν και δεν έχουν καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ ή με
προοδευτικές ιδέες.
Πώς
εννοούμε την ανάπτυξη;
Την
εναποθέτουμε στην αγκαλιά των αγορών, των heads funds, των τραπεζών ή
σχεδιάζουμε υλοποιούμε και στηρίζουμε ολοκληρωμένες κλαδικές και περιφερειακές
πολιτικές αναδιάρθρωσης, κινητοποιώντας όλες τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου
μας με επίκεντρο τη δημιουργία θέσεων εργασίας; Όχι με λόγια, αλλά με έργα, με
πολιτικές.
Ποιους
εκπροσωπούμε; Τους μεσάζοντες, τους κομπιναδόρους κι όσους στο παρελθόν έχουν
αποκομίσει τεράστια κέρδη από το πελατειακό κράτος ή τις παραγωγικές δυνάμεις
του τόπου;
Και
με ποιες κοινωνικές συμμαχίες πορευόμαστε; Διαλύουμε τους συνεταιρισμούς, τις
συνδικαλιστικές οργανώσεις, το καταναλωτικό κίνημα, τις μη κυβερνητικές
οργανώσεις; Ή τις ενισχύουμε, τις εξυγιαίνουμε γιατί χρειάζονται εξυγίανση, τις
αναμορφώνουμε;
Στηρίζουμε
ή όχι τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και σεβόμαστε ή όχι τις
διαπραγματεύσεις των κοινωνικών εταίρων, εργοδοτών και εργαζομένων, ή
νομοθετούμε τη συνέχιση της εργασιακής ζούγκλας;
Πως
εννοούμε το ρόλο του κράτους και πως αξιοποιούμε τη δημόσια περιουσία του;
Εκχωρούμε άκριτα κερδοφόρες δραστηριότητες σε επώνυμους ιδιώτες και διαλύουμε
δημόσιες υπηρεσίες και ΔΕΚΟ, υπό το πρόσχημα του μνημονίου ή της εξοικονόμησης
πόρων; Ή αναδιοργανώνουμε το κράτος και τις ΔΕΚΟ, προωθώντας στοχευμένες
συμπράξεις και συνεργασίες με τον ιδιωτικό τομέα, όπου αυτό είναι επιθυμητό,
ώστε να παρέχει με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα δημόσια αγαθά και υπηρεσίες
ποιότητας;
Με
ποιους τελικά θέλουμε να συγκυβερνήσουμε; Θέλουμε να είμαστε ξανά κομμάτι μιας
Κυβέρνησης που θα υλοποιεί δεξιές πολιτικές ή θα αγωνιστούμε για ένα δυνατό
αυτοδύναμο προοδευτικό ΠΑΣΟΚ, που θα υλοποιήσει προοδευτικές πολιτικές;»
Και η Λούκα Κατσέλη κατέληξε:
Το κόμμα μας πρέπει να ξαναγίνει το
σπίτι μας, μπορούμε να ξαναγίνουμε περήφανοι για το ΠΑΣΟΚ. Γιατί το πιστεύω
ειλικρινά ότι αν γίνουμε ξανά περήφανοι για το ΠΑΣΟΚ, αν ξαναφέρουμε το ΠΑΣΟΚ
κοντά στον κόσμο, αν εμπνεύσουμε τους νέους μας, αν καταφέρουμε να υπάρξει ένα
χαμόγελο ελπίδας στα χείλη εργαζομένων και συνταξιούχων, τότε και μόνο τότε θα
σώσουμε τη χώρα μας.