Μήπως να μηδενίσουμε το κοντερ και να πάρουμε ξανά την ζωή μας από την αρχή; Μήπως να απεκδυθούμε όλων των δήθεν που μετρούσαν το "είναι" με το "έχειν" μας; Μήπως να τινάξουμε σαν σκόνη πάνω από το πέτο μας τα τσιμπούρια του εκσυγχρονισμού που χρόνια μας έπιναν το αίμα; Μήπως να διαθέσουμε ενέργεια και μυαλό στο "εμείς" και όχι στο "εγώ"; Μήπως στην θέση του καθρέφτη να δούμε το πρόσωπό μας στα μάτια τα παιδικά για να αυτοπροσδιοριστούμε ξανά; Μήπως να ψάξουμε στα σκουπίδια του καθεστώτος για να βρούμε τα κοινωνικά και πολιτικά διαμάντια που μας λείπουν; Μήπως να τοποθετούσαμε τον καθένα εφ’ ετάχθη; Μήπως να θέσουμε φίλτρα στ’ αυτιά μας που θ’ αποκλείουν την........
ηχητική ρύπανση των ορθάδικων της παραλιακής; Μήπως αν σβήναμε εγκαίρως την φωτιά του γείτονα δεν θα φούντωνε αυτή το δικό μας; Μήπως να προτιμούσαμε την ζώσα αληθινή επαφή από την ψευδαισθητική παραίσθηση της τηλοψίας; Μήπως ν’ ανοίγαμε τα μάτια μας μαζί με ένα βιβλίο ή μια εφημερίδα; Μήπως να ψάχναμε στα πράγματα το "γιατί" αντί της βολικής αποδοχής του ενδιάμεσου"ως ήλθε έτσι θα πάει"; Μήπως το θαύμα τρέχει στο αίμα μας και όχι στο δάκρυ μιας εικόνας; Μήπως να βρούμε διόδους επικοινωνίας μεταξύ των κατακόρυφων σπηλαίων όπου υποχρεωθήκαμε να ζούμε αποκλεισμένοι; Μήπως ν’ αντικαταστήσουμε το εξ αλλοδαπής κρεμμυδόζουμο με την Ολύμπια γεύση και Αιγαιοπελαγίτικη μέθη του γνήσιου σταφυλιού; Μήπως ποτέ δεν είχαμε ανάγκη από λεμόνι Χιλής και πατάτα Αιγύπτου; Μήπως όταν είχαμε τα πάντα νομίζαμε πως δεν είχαμε τίποτα; Μήπως να επανεισάγουμε τα πολύτιμα μέταλλα των μυαλών που αχρεωστήτως εξαγάγαμε; Μήπως μας "δάνειζαν" λιγότερα απ' όσα μας χρωστούσαν; Μήπως μας απειλούν με την Ινδία όταν μας έχουν ήδη κάνει Μπάγκλα Ντές; Μήπως αρνούμαστε να δραπετεύσουμε από το έρεβος των κελιών μας προς στο φως της ελευθερίας γιατί τρέμουμε μην μας τυφλώσει; Μήπως για αλλότρια υπερκέρδη στιβαχθήκαμε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του λεκανοπεδίου που βαφτίσαμε πρωτεύουσα για να εξευμενίσουμε την οργή της φύσης του ενάντιά μας; Η σύγκριση που με το χθες ακολουθεί είναι αναπόφευκτη.. Γιατί ξυπνά μνήμες ευθυνών μέρος των οποίων σηκώνουμε κι εμείς παρά την αβάσταχτη ελαφρότητα του σύγχρονου ή εκσυγχρονισμένου είναι μας..eandrik@otenet.gr