Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
*
Η
Τρόϊκα δεν είχε και δεν έχει τη δύναμη να μας φέρει κανένα Μεσαίωνα,
ούτε να εξαθλιώσει το λαό και τη κοινωνία ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΠΥΡΟΒΛΗΤΟ ΟΣΟΥΣ
ΛΕΗΛΑΤΗΣΑΝ ΤΗ ΧΩΡΑ, αν δεν εύρισκε ένα συνομιλητή, πρόθυμο να συνομιλεί
μαζί τους, πρόθυμο να εφαρμόζει όσα κελεύει, πρόθυμο να μη ρωτά το
λαό... Από εκεί αντλεί την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗ η Τρόϊκα, η σύγχρονη
Δύναμη Κατοχής, που ήρθε να ολοκληρώσει τη λεηλασία και όχι να σώσει...
*
Αντιπαλεύω όσο μπορώ τούτη τη σήψη… με
καμία διάθεση ηρωισμού... Μη παρεξηγηθώ. Δεν το κάνω από ηρωισμό…
Άλλωστε το τελευταίο πράγμα που θα διεκδικούσα για τον εαυτό μου, χωρίς
να κινδυνέψω να γελοιοποιηθώ, είναι ακριβώς ένας οποιοσδήποτε
ηρωισμός... Απλά, αρνούμαι να μπω ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΜΟΥ σ' ενα τάφο όσο ακόμα
αναπνέω...
*
Η
χειρότερη στροφή, είναι η ανοιχτή στροφή. Μάλιστα υπάρχουν στροφές τόσο
ανοιχτές, ώστε περίπου να μοιάζουν με ευθείες. Έτσι, δεν καταλαβαίνεις
καθόλου πώς αντί να φτάσεις κάπου αλλού, τελικά γύρισες εκεί από όπου
ξεκίνησες. Κάπως έτσι ξανασυναντήσαμε πάλι ως κατάσταση πραγμάτων το
1950, ενώ, όντως στη δεκαετία του 2000, νομίζαμε ότι πηγαίναμε ΕΜΠΡΟΣ,
να συναντήσουμε το "μέλλον"... Όμως, τελικά ξανασυναντηθήκαμε με το
μακρινό παρελθόν...
*
Το
βρίσκω εξαιρετικά χρήσιμο να επιβεβαιώσουμε τη πίστη μας στις δικές μας
δυνάμεις, ότι μπορούμε και ταυτόχρονα θέλουμε να επιβιώσουμε με
αξιοπρέπεια, αφού η άλλη άποψη, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα χωρίς
τα δεκανίκια των ξένων, υπονοεί ότι τούτος ο λαός είναι ένας σακάτης
λαός που δεν μπορεί να περπατήσει χωρίς πατερίτσες. Όμως, ακόμα κι αν
ήταν έτσι, ένας λαός είναι διπλά σακάτης κάτω από ξένη κυριαρχία...
*
Το
βρίσκω εξαιρετικά δίκαιο και χρήσιμο να πετάξουμε στον σκουπιδοτενεκέ
της Ιστορίας, ό,τι μέχρι σήμερα πετούσε το σύνολο του λαού σ’ αυτόν τον
σκουπιδοτενεκέ.
*
Λοιπόν
έχουμε και λέμε : Έστω ότι εγώ και η Τράπεζα υπογράψαμε ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
μια δανειστική σύμβαση υπό την υψηλή επίβλεψη της Πολιτείας ως προς τους
όρους της σύμβασης. Όταν ήρθε η Κρίση, η Πολιτεία επικαλούμενη
σπουδαίους λόγους ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΜΟΥ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, επεμβαίνει και
μου μειώνει τις αποδοχές μου ώστε να στην ουσία με καθιστά αναξιόχρεο,
σε ό,τι αφορά τις υποχρεώσεις μου προς την ...Τράπεζα.
Όμως, ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΣΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗΣ, ΤΗΣ ΚΑΛΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ
ΧΡΗΣΤΩΝ ΗΘΩΝ, δεν θα έπρεπε ταυτόχρονα η Πολιτεία με την ίδια θεσμική
της παρέμβαση ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟ, να μειώσει και την αντίστοιχη
απαίτηση της Τράπεζας, ώστε να διασφαλίσει το δίκαιον της συναλλαγής,
αλλ’ επίσης και να υπογραμμίσει ότι ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΑΘΗΚΟΝ δεν μπορεί ν’
αποτελεί για κάποιους «υποχρέωση» και για κάποιους άλλους όχι ; Διότι,
ισχυρίζομαι, ότι δεν είμαι ότι εγώ ευθύνομαι για την αιφνίδια αδυναμία
μου, ούτε προήλθε από λόγους εξωγενείς μεν ως προς εμένα αλλά και ως
προς την Πολιτεία, ώστε η τελευταία ίσως δικαίως να ισχυριστεί ότι η
ίδια δεν μπορεί να επέμβει σε τέτοιες εξωγενείς έκτακτες καταστάσεις.
Εδώ το εξωγενές έκτακτο γεγονός, ΠΡΟΗΛΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΤΟΝ
ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗΣ. Διότι
είναι η ίδια η Πολιτεία που ΠΑΡΑΒΙΑΣΕ ΤΗΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ
όταν αναίρεσε την οφειλόμενη προστασία που έπρεπε να μου προσφέρει όταν
ένα πράγματι έκτακτο γεγονός επέβαλε τη λήψη ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΤΗΣ έκτακτων
και σκληρών μέτρων, ΕΝΩ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΕΙΡΕΣΕ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΒΑΘΜΟ στη Τράπεζα
του παραδείγματός μας. Η «λογική» του παραδείγματος αυτού, βεβαίως και
μπορεί ΤΗΡΟΥΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΛΟΓΙΩΝ, να επεκταθεί και σε άλλες περιπτώσεις…
Μένει μόνο να δω, τι λένε οι νομικοί επ’ αυτού…
