γράφει ο Αγγελος Αγγελίδης
δεν είναι εύστοχο ούτε ηθικό να συγκρίνονται τα πανηγύρια κάτι που επιχειρείται
από ορισ-μένους για σκοπιμότητες. τα πανηγύρια είναι του λαού και οι άνθρωποι δεν
συγκρίνονται.
ήμουν
φανατικός επισκέπτης της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης για πολλά χρόνια. μια
δραστηριότητα με ασύγκριτα μεγάλη οικονομική υποστήριξη και οργανωμένο
σχεδιασμό σε σχέση με τα τοπικά πανηγύρια. κάτι όμως έλειπε ή κάτι άλλο ήταν σε
υπερβολή. αποτέλεσμα αυτών των κάτι η συνεχής πτώση σε επισκε-ψιμότητα και ο
περιορισμός της διάρκειας λειτουργίας της Εκθεσης.
κάπου πιο
πέρα και λίγο πιο μακριά στο Αιγίνιο το πέρα ως πέρα λαοσυντήρητο παραδοσιακό
πανηγύρι από καλό γίνεται καλύτερο κάθε χρόνο. στη κυριολεξία κάθε χρόνο και.......
καλύτερο. οι χειρισμοί των εκάστοτε
Δημάρχων έμοιαζε με αυτό που σκέφτονται και επιθυμούν και πάντοτε αναφέρουν οι
Ελληνες, ότι σε μερικά Υπουργεία έπρεπε να υπάρχουν διαχρονικοί προγραμματισμοί
και ενιαία στρατη-γική. έτσι γινόταν στο πανηγύρι Αιγινίου. κανένας από τους
υπεύθυνους και δια-χειριστές δεν τόλμησε ούτε προσπάθησε να ξεφύγει από τη
φιλοσοφία του ¨το φυλάξαι τον θεσμόν χαλεπώτερον εστί του κτήσασθαι εφήμερα
κέρδη ¨. ούτε από υπερβολικό ζήλο για
κάτι καλύτερο ούτε από προσωπική φιλοδοξία να αφήσει κάποια σημαντική
καινοτομία συνδεμένη με το όνομά του. έτσι το Αιγινιώτικο Πανηγύρι διατηρήθηκε,
διασώθηκε, αγαπήθηκε, στηρίχτηκε.
στηρίχτηκε
και αγαπήθηκε από όλους. μπορεί να άρχισε σαν Αιγινιώτικη ιδέα αλλά πολύ σύντομα
και απ΄ την αρχή ακόμη στηρίχθηκε και αγαπήθηκε από τους κατοί-κους όλων των
χωριών της γύρω περιοχής που συμμετείχαν τόσο σαν επαγγελ-ματίες και μικροπωλητές
πολλές φορές όσο και σαν επισκέπτες και θιασώτες πάν-τοτε και χωρίς εξαίρεση.
τα εμπορικά
καταστήματα έκαναν κάθε χρόνο χρυσές δουλειές ικανοποιώντας τις ανάγκες για ντύσιμο,
για οικιακό εξοπλισμό, για ολόκληρες προίκες ακόμη. τα πά-σης φύσεως ψιλοπράγματα και μικροαντικείμενα
κατά χιλιάδες αραδιασμένα όμο-ρφα στους πάγκους με τους μπερντέδες. το φαγοπότι
και η διασκέδαση στις ταβέρνες με το παραδοσιακό λουκάνικο και τα σαλατικά τουρσιά
σε όρια ιερο-τελεστίας μέχρι τις εκστατικές Διονυσιακές στιγμές
στους ήχους των αστα-μάτητων ζουρνάδων. αφάνταστη πανδαισία
και πλήρης πραγμάτωση της ρήσης ¨όλοι μαζί σε μια παρέα¨. χαλάρωμα και εκτόνωση απ΄ τη κούραση του
καλοκαιριού για τους εργαζόμενους, σταθμός για τον μαθητόκοσμο εν όψει της νέας σχολικής χρονιάς, λαχτάρα
πολλών συγγενών και φίλων να βρουν ακόμη μια καλή ευκαιρία να σμίξουν και να συναντηθούν.
αυτοί ίσως
να είναι οι βασικοί παράγοντες που κρατούν και φτιάχνουν την συνταγή της επιτυχίας
του Αιγινιώτικου Πανηγυριού που με τη σειρά του δίνει την ευκαιρία στην φύση
του απλού Ελληνα κάθε βαλλάντιου να ζήσει όλα τα μεράκια και τις λαχτάρες του
έστω σε λίγες ατέλειωτες βραδιές.