Σ' ένα εργαστήριο στην καρδιά του Μανχάταν ο
χρόνος έχει σταματήσει δέκα χρόνια πίσω, στην 11η Σεπτεμβρίου του 2001.
Κάθε πρωί, πέντε επιστήμονες, ιατροδικαστές, ιχνηλατούν τη ρουτίνα τους
στην ίδια «σκληρή» δουλειά, συνεχίζοντας την προσπάθεια αναγνώρισης των
θυμάτων των τρομοκρατικών επιθέσεων. Στην πραγματικότητα προσπαθούν να
δώσουν όνομα στα φαντάσματα που γέννησε το πλέον στυγνό πλήγμα σε μια
κοινωνία η οποία ακόμη δεν μπορεί να διαχειριστεί το εκτόπισμα μιας
τέτοιας πράξης.
Στο
νούμερο 421 της 26ης οδού, στη γωνία με την Πρώτη Λεωφόρο. Εδώ
βρίσκεται η Ιατροδικαστική Υπηρεσία της Νέας Υόρκης. Μέχρι σήμερα, οι
ιατροδικαστές έχουν αναγνωρίσει τα 1.629 θύματα από τα 2.753 των
επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου, δηλαδή........μόλις κάτω από το 60%. Η πιο πρόσφατη αναγνώριση έγινε τον Αύγουστο και αφορούσε τον Ερνεστ Τζέιμς, έναν 40χρονο Νεοϋορκέζο εργαζόμενο στη Marsh & McLennan.
Από τη μοιραία 11η Σεπτεμβρίου μέχρι σήμερα έχουν ανευρεθεί 21.817 υπολείμματα ανθρώπινων σωμάτων στο «Σημείο Μηδέν». Η έρευνα συνεχίζεται και τα τελευταία ευρήματα ανασύρθηκαν τον Απρίλιο, στο σταυροδρόμι Νορθ Πλάζα και Λίμπερτι Στριτ.
Η διαδικασία της αναγνώρισης που ήταν στην αρχή ταχύτερη, με τη χρήση παραδοσιακών μεθόδων (αποτυπώματα, οδοντιατρική πιστοποίηση), γίνεται με το πέρασμα των χρόνων όλο και πιο πολύπλοκη. Ευτυχώς που η εξέλιξη των επιστημονικών μεθόδων είναι η καλύτερη σύμμαχος ακόμη και εκείνων που έχασαν την ελπίδα να αναγνωριστούν οι δικοί τους άνθρωποι, από τους οποίους φαινόταν να μην έχει απομείνει «τίποτα». Γεγονός παραμένει ότι από το 2006 έχουν γίνει μόνο 31 αναγνωρίσεις, μόλις δύο την τελευταία διετία.
Οπως εξήγησε στην ιταλική εφημερίδα «Stampa» ο ιταλικής καταγωγής Μάικλ Μόσκο, ένας από τους πέντε ιατροδικαστές του εργαστηρίου, «είμαι 23 ετών και την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 πήγαινα ακόμη σχολείο. Εξαιτίας της επίθεσης αποφάσισα να μπω στο χώρο και να κάνω αυτή τη δουλειά. Για μένα είναι τιμή να εργάζομαι εδώ».
Σε μια αίθουσα ένα ρομπότ καθαρίζει τα υπολείμματα πριν από τη λήψη DNA ώστε να γίνουν οι συγκρίσεις με δείγματα που υπάρχουν στην τράπεζα δεδομένων, τα οποία έχουν συγκεντρωθεί από τις οικογένειες των θυμάτων κι, όπως αναφέρει ο εγκληματολόγος Τέιλορ Ντίκερσον, είναι σημαντικό να καταλάβουν τη σημασία αυτής της δουλειάς τόσο οι οικογένειες όσο και η ιατροδικαστική κοινότητα.