Του Θανάση Νικολαΐδη
ΔΕΝ λογαριάζουν τον αντίπαλο οι ΗΠΑ. Ποτέ δεν τον λογάριαζαν. Και «τότε», με τους Σοβιετικούς σε ρόλο παρατηρητή των κατορθωμάτων τους, και σήμερα. Κι αν το στρατηγικό τους σχέδιο προβλέπει να βομβαρδίσουν ακόμα και την Ευρώπη (μας), ρίχνουν τις βόμβες (τους). Για να τρομάξουν οι λαοί και να τους «προσκυνήσουν», για να ξοδευτεί το στοκ και να γεμίσουν με σύγχρονο πολεμικό υλικό οι αποθήκες. Κι αν μια βόμβα τους (ένα μικρό εργοστάσιο) κοστίζει 300.000.000 δολάρια, με το σκάσιμό της «θα τα βγάλει τα λεφτά» της.
ΣΕ χιλιάδες μίλια μακριά απ’ τα κέντρα που αποφασίζουν για την τύχη του κόσμου, οι Ευρωπαίοι «ηγέτες» δεν παίρνουν μυρουδιά από σχεδιασμούς των υπερπόντιων «Συμμάχων» τους, δεν βλέπουν πέρα απ’ τη βιτρίνα, δεν διακρίνουν τα κοράκια πίσω απ’ τον Ομπάμα. Κι ούτε που το ψυλλιάστηκε η Ευρώπη πως έγινε(;) «ενωμένη», για να την ελέγχουν, να την ποδηγετούν και να τη συντονίζουν με τα συμφέροντά τους οι.......
μακρινοί σχεδιαστές και αφέντες του κόσμου.
ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ στα προβλήματά της η (ενωμένη) Ευρώπη, χρειάζεται και…ηθική συμπαραστάτη. Κι έναν «διάσημο» ομοιοπαθή που θα μοιραστεί μαζί της τη στεναχώρια, κ για να γίνει η λύπη της «λύπη μισή». Να τος, λοιπόν, ο κ. Ομπάμα ανήσυχος για τα χρέη των ΗΠΑ (σε ποιον;), να και η παγκόσμια ανησυχία για την τύχη τους. Λες και δεν μπορεί να τυπώσει ανενόχλητος δολάρια (όπως εμείς κάποτε δραχμές), λες και θα ρωτήσει τους Ρώσους τ. κομμουνιστές σε ρόλο καπιταλιστικού άρπαγα ή τους Κινέζους με τα επισιτιστικά τους προβλήματα και τη δημοκρατία στις κάνες των όπλων τους.
ΜΕ μιαν αποθήκη βόμβες ξοδεμένες στις άκρες του κόσμου, οι Αμερικάνοι…καθαρίζουν. Με μιαν αύξηση της «συνδρομής» των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ ανάβουν φωτιές «όπου δει» και σβήνουν τα χρέη τους. Με την ηλεκτρονική στα χέρια τους, έχουν όσα λεφτά θέλουν και τον κόσμο στα πόδια τους. Με το Ισραήλ χωροφύλακα των Αράβων ανοίγουν τις κάνουλες του πετρελαίου της Μ. Ανατολής και κλείνουν τις «ράβδους» στα θησαυροφυλάκιά τους. Κι αν ο κόμπος φτάσει στο χτένι, φορτώνουν σε…τραίνα τα μεταλλαγμένα τους για την Αφρική που πεινάει και με καμιά στάση στην Ευρώπη που θα…μισοπεινάει, βουλιαγμένη στα προβλήματα των λαών της.
ΟΛΑ απλά, λιτά και προβλεπόμενα, πασπαλισμένα με άρωμα (αυτο)χρεοκοπίας (made in USA) που τρομάζει και…συμμορφώνει.