Γράφει ο Αντώνης Καρακούσης
Οι περισσότεροι των πολιτών, αγανακτισμένοι ή μη, ρωτούν σταθερά εδώ αρκετούς μήνες αν θα γλιτώσουμε την πτώχευση, αν η χώρα θα αποφύγει την κατάρρευση ή θα ζήσει μέρες αντίστοιχες εκείνων της Αργεντινής;
Ορισμένοι προεξοφλούν σχεδόν από την εκδήλωση της κρίσης ότι θα πτωχεύσουμε.
Ο διεθνής Τύπος και ιδιαίτερα ο αγγλοσαξωνικός, για τους δικούς του λόγους, μας έχει ξεγράψει προ πολλού.
Επίσης, ο γερμανικός και κεντροευρωπαϊκός Τύπος, σε πολλές περιπτώσεις έχει διατυπώσει ανάλογες εκτιμήσεις και μαζί την ευχή εξόδου της χώρας μας από την ευρωζώνη.
Παρά ταύτα πολλές είναι οι δυνάμεις στην Ευρώπη που αναγνωρίζουν πόσο διαβρωτική μπορεί να αποδειχθεί για την....... Γηραιά Ήπειρο ενδεχόμενη ελληνική κατάρρευση και επιμένουν σε διασωστικές προσπάθειες.
Τελευταία μάλιστα διαπιστώνουν ότι πέραν των δημοσιονομικών μέτρων απαιτούνται και αναπτυξιακά αντίμετρα και ακόμη εκφράζεται διάθεση σύγκρουσης με τους εμπαθείς οίκους αξιολόγησης και τις αδηφάγες αγορές.
Αντιστοίχως το εσωτερικό μέτωπο δεν είναι αρραγές. Πολλές δυνάμεις πιστεύουν ότι μάταιη είναι η προσπάθεια ή ότι δεν είναι κοινή, είναι της πλουτοκρατίας και όχι του λαού και για τούτο την αντιστρατεύονται.
Ωστόσο οι περισσότεροι πολίτες, παρ' ότι εξεγείρονται και αμφισβητούν, αντιλαμβάνονται πόσο μεγάλο θα είναι το βάρος της χρεοκοπίας και μπορούν να εκτιμήσουν ότι οι συνέπειες θα είναι απροσμέτρητες, ικανές να καταστρέψουν όχι μόνο την οικονομία, αλλά και τις ζωές των πολλών ανθρώπων.
Γι' αυτό και με καρτερικότητα έχουν αντιμετωπίσει τα τόσα μέτρα και με αξιοθαύμαστη αυτοσυγκράτηση έχουν ξεπεράσει την ακατάσχετη φημολογία και τον διαρκή, σχεδόν μόνιμο, κύκλο αβεβαιότητας.
Με το διεθνές περιβάλλον λοιπόν εχθρικό, ταλαντευόμενο ή φοβισμένο και ανήσυχο για τους συστημικούς κινδύνους, το εσωτερικό πολιτικό μέτωπο κλονισμένο, την κοινωνία διχασμένη, αλλά και τους πολίτες να υπομένουν και να ελπίζουν στη διάσωση, εξελίσσεται αυτή την ώρα ίσως η τελευταία προσπάθεια.
Η οποία είναι δύσκολη, επιχειρείται σε περιβάλλον μεγάλης αντίθεσης και θα απαιτήσει γερά νεύρα και αποφασισμένα πρόσωπα.
Υπό αυτές τις συνθήκες η μόνη ασφαλής απάντηση που μπορεί να δοθεί στο αρχικό ερώτημα είναι εξαρτάται.
Και εξαρτάται από πλήθος εξωγενών και εσωτερικών παραγόντων.
Πρώτα από την πραγματική διάθεση της Ευρώπης να προσφέρει χρηματοδοτική κάλυψη για την επόμενη τριετία, με η χωρίς συμμετοχή των ιδιωτών. Απεδείχθη από τις μέχρι τώρα διαπραγματεύσεις ότι η συμμετοχή των ιδιωτών δεν εξασφαλίζεται εύκολα, είναι περίπλοκη και δεν οδηγεί απαραιτήτως σε ελάφρυνση της Ελλάδας.
Και το χειρότερο τυχόν υιοθέτησή της μπορεί να οδηγήσει σε πιστωτικό γεγονός ή σε επιλεκτική χρεοκοπία ικανή να τινάξει στον αέρα όλη την υπόθεση.
Υπό αυτή την έννοια ίσως να είναι προτιμότερη μια απλή χρηματοδοτική κάλυψη για τρία χρόνια.
Αρκεί οι εταίροι μας και ιδιαιτέρως οι γερμανοί να ξεπεράσουν τις αγκυλώσεις τους και να την προσφέρουν χωρίς επιφυλάξεις.
Επιπλέον είναι κρίσιμο στην παρούσα φάση να προσφερθούν αναπτυξιακά αντίμετρα, να ελευθερωθούν κοινοτικοί πόροι και έναντι της αναληφθείσης ελληνικής προσπάθειας να υπάρξει κινητοποίηση επενδυτικών πόρων προς την χώρα μας.
Και υπό τον όρο βεβαίως ότι η κυβέρνηση στο επόμενο διάστημα μέχρις τις αρχές Σεπτεμβρίου θα «τρέξει» όλες τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει, θα εφαρμόσει το πλήθος των μέτρων του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και θα κινήσει γη και ουρανό προκειμένου να ξεκινήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και να προωθηθούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Ώστε να φθάσουμε στον Σεπτέμβριο με ένα απόθεμα ενεργειών και πρωτοβουλιών που θα επιτρέψουν και στους εταίρους να προσφέρουν χωρίς επιφυλάξεις τη νέα βοήθεια.
Στην περίπτωση αυτή η πτώχευση πιθανώς να αποφευχθεί και μαζί να επανακτηθεί μέρος της χαμένης αξιοπιστίας, η οποία με τη σειρά της μπορεί να προσφέρει και τη βάση για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας με άλλους όρους, εντελώς διαφορετικούς απ' αυτούς που γνωρίζουμε μέχρι τώρα.
Είναι με άλλα λόγια το μόνο σενάριο διάσωσης στις παρούσες συνθήκες. Σε άλλη περίπτωση καλόν είναι να προετοιμαζόμαστε για το επαχθέστερο των σεναρίων, που εκείνο της Αργεντινής θα ωχριά μπροστά του.