O Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα συνεχίζει τις προσπάθειές του να βρεθεί συμβιβασμός με τους Ρεπουμπλικάνους, ώστε να αυξηθεί το όριο του δανεισμού των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς πλησιάζει η κρίσιμη ημερομηνία της 2ας Αυγούστου, πέρα από την οποία η κυβέρνησή του δεν θα μπορεί να πληρώσει για τις υποχρεώσεις της. Οι διαβουλεύσεις είναι συνεχείς και το ζήτημα απασχολεί έντονα τα μέλη του Κογκρέσου, τα οποία έχουν αποδυθεί σε έναν αγώνα δρόμου για να πείσουν ότι η θέση του κάθε κόμματος, Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων, είναι η ορθότερη.
Η φορολογία
Το ζήτημα όμως δεν είναι ότι ένας από τους δύο, ο Ομπάμα δηλαδή και το Δημοκρατικό Κόμμα ή οι Ρεπουμπλικάνοι, θέλουν τη χρεοκοπία της χώρας τους, αλλά ότι, με αφορμή το όριο δανεισμού, συγκρούονται δύο διαμετρικά αντίθετες φιλοσοφίες ή κοσμοθεωρίες. Επίκεντρο της διαμάχης είναι εάν και πόσο θα αυξηθεί η φορολογία.
Ο Ομπάμα θέλει να μειώσει το έλλειμμα, αυξάνοντας τη φορολογία για τους πλουσιότερους Αμερικανούς. Αντίθετα οι Ρεπουμπλικάνοι και κυρίως ο σκληρός πυρήνας μιας ομάδας νέων βουλευτών, που έχουν πίσω τους την περιβόητη τάση που ονομάζεται «πάρτι τσαγιού», αρνούνται κατηγορηματικά να αυξηθούν οι φόροι.
Οπως παλιότερα ο συνεκτικός κρίκος των Ρεπουμπλικάνων ήταν ο αντικομμουνισμός, έτσι και σήμερα είναι η εμμονή τους στη φορολογία. Μολονότι τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι ακόμη και ο Ρίγκαν, που θεωρείται πρόδρομος της αντίληψης για τον περιορισμό της φορολογίας, είχε εγκρίνει τη μεγαλύτερη αύξηση φόρων, το 1982, όταν η ανεργία στην Αμερική είχε ξεπεράσει το 10%.
Οι Ρεπουμπλικάνοι προβάλλουν συνεχώς το επιχείρημα ότι η αύξηση της φορολογίας μειώνει τις θέσεις εργασίας.
Αλλά και πάλι η σύγχρονη ιστορία δείχνει ότι οι μέτριες αυξήσεις στη φορολογία επί Κλίντον δημιούργησαν 23 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας, ενώ ο εξίσου μανιακός κατά της αύξησης των φόρων Τζορτζ Μπους δημιούργησε μόλις 3 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας.
Τώρα ο Ομπάμα, προσπαθώντας να συγκλίνει με τους Ρεπουμπλικάνους, προτείνει τη μείωση του ελλείμματος κατά 3 τρισεκατομμύρια για τα επόμενα δέκα χρόνια, αλλά και περικοπές στα προγράμματα πρόνοιας.
Όμως οι Ρεπουμπλικάνοι είναι κατηγορηματικά αντίθετοι και σε αυτή τη συμβιβαστική πρόταση και αντιπροτείνουν η μείωση του ελλείμματος να περιοριστεί στα 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια στην ίδια περίοδο των δέκα ετών, αλλά αυτό να επιτευχθεί μόνο με περικοπές δαπανών και όχι αυξήσεις φόρων.
Επιπλέον επιδιώκουν συνταγματική αναθεώρηση για να επιτυγχάνεται εξισορρόπηση του προϋπολογισμού.
Ο Ομπάμα προσπαθεί να αξιοποιήσει και το ρήγμα μέσα στους Ρεπουμπλικάνους, καθώς η σκληρή «ομάδα του τσαγιού» προκαλεί προβλήματα και στους μεγαλύτερους και πιο έμπειρους βουλευτές και γερουσιαστές του κόμματος που έχουν ζήσει παλιότερες συγκρούσεις για τον προϋπολογισμό.
Σημαντικές περικοπές
Ο Ομπάμα είναι ο πρώτος δημοκρατικός πρόεδρος που δέχθηκε να κάνει σημαντικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες. Οι Ρεπουμπλικάνοι, όμως, έχοντας ως σημαία τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, τα οποία άλλωστε και προστατεύουν στο Κογκρέσο, δεν φαίνονται για την ώρα διατεθειμένοι για συμβιβασμό...