Γράφει η Φιλία Βαγιάκα
Ποτέ δεν κατάλαβα αυτές τις «ημέρες» και τι εξυπηρετούν. Λένε επί παραδείγματι η ημέρα των ερωτευμένων, και!!
Τι σημαίνει αυτό, όταν καρδιοχτυπάς θέλεις συνέχεια να το λες και να εκφράζεις ό, τι αισθάνεσαι και όχι να περιμένεις την ημέρα των ερωτευμένων.
Κατανοώ την εμποροπανήγυρη που στήνεται γύρω από το θέμα, αλλά αυτό με την «ημέρα της γυναίκας» αδυνατώ.
Είμαστε είδος προς εξαφάνιση και μας όρισαν μια ημέρα για να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος;
Δεν θα αναφέρω ιστορία για αγώνες και διεκδικήσεις, εμείς οι άνθρωποι χρειάζεται να διεκδικούμε για τα αυτονόητα και κάποτε αυτό να μας..... βάλει σε σκέψεις.
Όμως δεν μου αρέσει για τον πιο τέλειο κατασκευαστικά ανθρώπινο δημιούργημα που είναι η γυναίκα να χρησιμοποιείται και να οδηγείται πέραν του προορισμού της.
Ξέρετε ότι η γυναίκα ολοκληρώνεται όταν γίνεται μάνα;
Γι’ αυτόν τον άνθρωπο ορίζουμε ημέρα να την «εορτάζουμε» ή να την «τιμήσουμε»; Είναι υποτιμητικό !!
Βεβαίως η γυναίκα έχει δεχθεί φοβερή καταπίεση και ρατσισμό. Δεν είναι όμως η μόνη που έχει υποστεί παρόμοιες συμπεριφορές .Έθνη ολόκληρα έχουν δεχθεί τον ρατσισμό, την καταπίεση, την σκλαβιά. Επειδή λοιπόν έχουμε βιώσει τα παραπάνω, είναι σημαντικό να μην συμμετέχουμε πλέον στις σκοπιμότητες και σε όλα αυτά που μας χειραγωγούν.
Η γυναίκα βιάζεται ηθικά, πνευματικά, σωματικά γιατί δεν της επιτρέπουν να είναι η φύση της. Και μην ξυπνήσει καμιά φεμινίστρια και μιλήσει για τους αγώνες καταξίωσης γιατί πλέον όλες πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Χάθηκε ο σκοπός και η ουσία της αξίωσης στην πορεία.
Δεν θέλει κανείς να καταπιέζεται και να χειραγωγείται, γιατί αυτά αποτελούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, όπως ανθρώπινο δικαίωμα είναι η μόρφωση, η γνώση, η παιδεία.
Έχω τις επιφυλάξεις μου για το που οδηγούμεθα σήμερα, διότι έχουμε ξεφύγει από τη φύση μας, το να είμαστε δηλαδή πρώτα άνθρωποι, ύστερα μάνες και θηλυκά.
Ας μην ακολουθήσουμε άλλο αυτά που μας κάνουν υποχείρια σκοπιμοτήτων. Πρέπει να κάνουμε την επανάστασή μας και να αποτινάξουμε από τη ζωή μας ότι μας κάνει «ουδέτερα». Δεν είμαστε ευτυχισμένες, αρρωσταίνουμε με ανησυχητική συχνότητα, νιώθουμε μόνες και το κυριότερο δεν εκπληρώνουμε τον προορισμό μας.
Αυτό που ζούμε είναι ο καθρέπτης μας.
Τίποτε δεν είναι στη θέση του και όλα είναι δυσανάλογα.
Είμαστε από φύσει δυνατές.
Ας αλλάξουμε τις συνθήκες που μας κάνουν να υποφέρουμε. Ξέρουμε να φτιάχνουμε κοινωνίες, είναι στο κύτταρό μας, ας αρχίσουμε λοιπόν από τον μικρόκοσμό μας. Ας κάνουμε τη ζωή μας όπως τη θέλουμε και όχι όπως μας την επιβάλουν. Ας δώσουμε το παράδειγμα της ανθρώπινης φύσης και όχι του γυναικείου προσωπείου που τόσο μας μείωσε.
Αντίπαλοί μας στην εφαρμογή της ανθρώπινη φύσης να είναι όσοι την πολεμούν αδιάκριτα φύλου. Το κυριότερο όμως, να πάψουμε να αποδεχόμαστε ημερομηνίες και ημερίδες που μας μειώνουν και μας κάνουν «αντικείμενα».
Αντικείμενα διαχωριστικά, καλλωπιστικά και διάφορα άλλα.
Με τιμή
Φιλία Βαγιάκα