Η Wall Street Journal δίνει μία απάντηση αρκετά ενδιαφέρουσα και εξετάζει την πιθανότητα χρεοκοπίας και την έξοδο από το ευρώ ως την πιο καλή λύση, ακόμη και αν έχει την μορφή απειλής προς την Ευρώπη. Το ΒΒC News επίσης κινείται στο ίδιο πνεύμα εξετάζοντας πρώτα διάφορες πιθανές εξελίξεις. Σε συνδυασμό με μία συζήτηση που άκουγα στο i>télé και διάφορα άρθρα σε ξένα ΜΜΕ παρατηρώ πως όσοι έχουν κατανοήσει το τί συμβαίνει πραγματικά (ματαιότητα των δανείων, αποτυχία κυβέρνησης, αντίδραση του λαού) θεωρούν την χρεοκοπία μαζί με μία επικείμενη έξοδο από το ευρώ και μία υποτίμηση της δραχμής, που θα ξαναυιοθετήσουμε, ως την μόνο δυνατότητα για μία επανεκκίνηση της οικονομίας. Θεωρούν πως μόνο η υποτίμηση θα μας ξανακάνει ανταγωνιστικούς, θα αυξήσει τις εξαγωγές και τα έσοδα. Συνειδητοποιούν επίσης πως ο ελληνικός λαός δεν αντέχει άλλο, πως αισθάνεται ταπεινωμένος και ........
πως αρνείται να πληρώσει αφού όχι μόνο δεν βλέπει προοπτική, αλλά τα πράγματα πάνε όλο και χειρότερα. Πιστεύουν επίσης πως το πρόβλημα είναι οι τράπεζες, πως ουσιαστικά με τα πακέτα στήριξης αυτές σώζονται και κερδίζουν, αφού έχουν μετακυλίσει το πρόβλημα στα Κράτη.Στην προοπτική της χρεοκοπίας Σαρκοζί και Μέρκελ καίγονται να βρουν λεφτά να μας στηρίξουν. Γιατί; Γιατί όπως είπε η Μέρκελ μία πιθανή δική μας χρεοκοπία θέτει σε κίνδυνο το ευρώ και την νομισματική ένωση και η Μέρκελ θέλει πολύ το ευρώ γιατί, όπως τόνισε, η Γερμανία κέρδισε πολλά και γνώρισε σημαντική ανάπτυξη με το ευρώ. Ο Σαρκοζί, γνωρίζοντας πως οι Γαλλικές τράπεζες είναι οι πιο εκτεθειμένες στο ελληνικό χρέος με διαφορά εξήρε και αυτός τις χάρες του ευρώ και είπε πως Ευρώπη χωρίς ευρώ δεν υπάρχει.
Προσωπική εκτίμηση:
1. Την χρεοκοπία την έχουμε ή τώρα ή εντός ολίγου.
2. Γαλλία, Γερμανία αφενός θα έχουν πρόβλημα με τις τράπεζες τους από την πτώχευση μας και γιάυτό τρέχουν, αφετέρου κινδυνεύει το ευρώ, από το οποίο η Γερμανία κερδίζει τόσα πολλά. Γι'αυτό και έγινε ο μηχανισμός στήριξης και όχι γιατί ο ΓΑΠ τους ενέπνευσε φιλάνθρωπα συναισθήματα.
3. Όλοι ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα τους και όχι για την δική μας οικονομία.
Προσωπικά αδιαφορώ να σώσω το ευρώ, που διέλυσε τα Κράτη του Νότου, αρνούμαι το να στενάζει και να ταπεινώνεται ένας λαός ή μάλλον πολλοί λαοί, για να σωθούν οι Γαλλικές τράπεζες ή η Γερμανική κερδοφορία. Πιστεύω επίσης πως αν ακολουθήσει όντως ντόμινο και επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, οι υποτιμήσεις που θα γίνουν θα εξορθολογίσουν την κατάσταση και οι διαφορές στις ισοτιμίες δεν θα είναι τόσο τρομακτικές. Δεν νομίζω πως μία στάση πληρωμών θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη εξαθλίωση και ανεργία από τα αλλεπάλληλα μνημόνια και τις αθρόες ιδιωτικοποιήσεις. Ίσως είναι και ο μόνος τρόπος να γυρίσει η κατάσταση στα χέρια μας και να ορίζουμε τις τύχες μας, αλλά πολύ πιο υπεύθυνα αυτή την φορά. Με το ευρώ παιχνίδι κάνει ο Γαλλογερμανικός άξονας και είδαμε πού καταλήγει. Είμαστε πρώτη δύναμη στη ναυτιλία, ο τουρισμός πάει πολύ καλά, υπάρχουν πρώτες ύλες, μπορούμε να εξάγουμε προϊόντα, η χώρα έχει υποδομές για να παράγει, έχει το ανθρώπινο δυναμικό. Δεν ξεκινάμε από το μηδέν. Λίγο ακόμη μνημόνια ωστόσο και θα είμαστε κάτω από το μηδέν.
Ας δούμε και λίγο το παράδειγμα της Τουρκίας. Τρομακτικό πληθωρισμό, συνεχείς υποτιμήσεις, ΔΝΤ και νάτη 6η δύναμη παγκοσμίως