Άει χάσου και 'σύ....αγανάκτηση.

Γράφει ο Γιώργος Σωτηρόπουλος

Και μια ωραία πρωία... είπαμε «ως εδώ και μη παρέκει». Αγανακτήσαμε, δηλαδή «τα πήραμε». Το αντίθετο του «αγανακτώ» είναι το είμαι ήρεμος, χαλαρός. «Χαλαρά» όπως λένε και στη Θεσσαλονίκη.

Ο λόγος για τους «αγανακτισμένους» που μαζεύτηκαν στο Σύνταγμα και στις πλατείες άλλων πόλεων. Είναι θετικό ότι ο κόσμος ξεβολεύτηκε και βγήκε από το σπίτι του, προκειμένου να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για την πολιτική κατάσταση. Εξέφρασε με την παρουσία του ότι δε θέλει άλλο να καταπιέζεται οικονομικά και ζητεί αλλαγή πολιτικής. Ζήτησε να σταματήσει η κοροϊδία και επιτέλους να σοβαρευτούν οι πολιτικοί.

Αυτά τα ζήτησε ή είναι η δική μου ερμηνεία; Γιατί έπρεπε να μαζευτούν τόσοι άνθρωποι για να εκφράσουν το αυτονόητο; Δηλαδή στις προηγούμενες συγκεντρώσεις της ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΑΜΕ ποιο ήταν το αίτημα; Γιατί αυτή η συγκέντρωση είναι διαφορετική από τις προηγούμενες; Ποιος την οργάνωσε; Δηλαδή αν γίνονταν επεισόδια, ποιος θα...........
υπερασπιζόταν τους ταραξίες; Πώς και τα ΜΜΕ την «αγκάλιασαν»τόσο εύκολα και όμορφα; Και επίσης γιατί τόση «κωλοστριμούρα» να απαντήσουμε στους Ισπανούς ότι δεν κοιμόμαστε;. Δηλαδή όσοι διαδήλωναν τόσο καιρό, κοιμόντουσαν και αυτοί; http://www.lifo.gr/blogs/bitsandpieces/25099

Αυτά τα ολίγα ερωτήματα δημιουργούνται στο μυαλουδάκι μου. Για να το πούμε απλά: πολύ καλό για να είναι αληθινό. Ούτε επεισόδια, ούτε προβοκάτσιες, ούτε αρνητική προβολή από πουθενά. Προς τιμήν του μόνο ο Ριζοσπάστης καταδίκασε το φαινόμενο.

(http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3470:-lr-&catid=71:dr-kinitopoiisis&Itemid=278)

Και είναι προς τιμήν του γιατί η συγκέντρωση αυτή μπορεί να είχε συμμετοχή αλλά δε ζητούσε και κάτι το διαφορετικό από όσες έχουν γίνει τόσα χρόνια τώρα σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης από τότε που η ανθρωπότητα έχει συλλογική συνείδηση του εαυτού της. Δηλαδή «δικαιοσύνη» και «αλλαγή πολιτικής».

Αυτά δεν είναι μέσες άκρες τα αιτήματα τόσων και τόσων επαναστάσεων ανά τους αιώνες; Με τη μόνη διαφορά ότι οι επαναστάσεις εκτός από αιτήματα είχαν και ιδεολογικό υπόβαθρο. Ήταν άλλοτε οι κολλίγοι, οι φτωχοί κατά των πλουσίων, οι ιθαγενείς κατά των ξένων καταπιεστών και πάει λέγοντας. Στις συγκεντρώσεις αυτές ποιος ακριβώς ήταν ο «κακός»της υπόθεσης;

Τι διεκδικούσε αυτή η συγκέντρωση;

http://rigasili.blogspot.com/2011/05/blog-post_5095.html

Αν ανατρέξει κανείς στις διεκδικήσεις της, θα διαπιστώσει ότι υπάρχει μία γενικολογία, μία θολούρα. Να δεχτούμε ότι το χρέος δε δημιουργήθηκε από εμάς αποκλειστικά. Αν και για να μην αποποιούμαστε τις ευθύνες μας, «τα φάγαμε και μαζί». Αλλά έστω ότι οι άλλοι είναι κακοί. Μάλιστα. Και ποια είναι η πολιτική κατεύθυνση που θα πάρει η άρνηση του Μνημονίου; Δηλαδή, δε θέλουμε τον τρόπο που μας λένε. Καλώς. Τότε τι θέλουμε; Να πάμε πιο δεξιά, πιο αριστερά, πού; Ποιος θα διαπραγματευτεί με τους δανειστές;

Γιατί αν το αντιλαμβάνομαι σωστά, συμβαίνει το εξής: κάποιος θέλει να αγοράσει ένα σπίτι και παίρνει ένα δάνειο. Τα πράγματα δεν πάνε καλά και αποφασίζει να πουλήσει το σπίτι με την υποθήκη. Ο νέος αγοραστής του σπιτιού θα πάρει το σπίτι με το βάρος της υποθήκης. Αυτό σημαίνει ότι θα επαναδιαπραγματευτεί με την τράπεζα και νέους όρους του παλαιού δανείου; Μπορεί να το πράξει, δηλαδή να ζητήσει μικρότερο επιτόκιο ή επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, αλλά.... καθόλου δάνειο; δε νομίζω.

 Από όλους αυτούς που ήταν στο Σύνταγμα ποιος θα είναι αυτός που θα διαπραγματευτεί με την Τρόικα; Ο κύριος δίπλα από τον άλλον κύριο, που στέκεται δίπλα στην κυρία με το αγοράκι που φορά την κόκκινη φανέλα;  ΔΗΛΑΔΗ, ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΟΥ «ΚΑΤΕΒΗΚΕ;»

ΥΓ: Ξέρω ότι κάποιοι που θα διαβάσουν το κείμενο πήγαν στις συγκεντρώσεις ή ήθελαν να πάνε. Δε γράφω για να τους «την πω», αλλά για να δημιουργήσω την αμφιβολία μέσα τους, ότι δηλαδή το εξής: αν δε θέλουν το ένα μαντρί, μήπως οδηγούνται σε άλλο, χωρίς να το καταλάβουν; Γιατί η «αγανάκτηση» είναι ένα συναίσθημα και σαν τέτοιο εύκολα χειραγωγείται, γιατί γοητεύεται αντίστοιχα εύκολα από λόγια με δήθεν επαναστατικό χαρακτήρα.