Γράφει ο Συμεών Συμεωνίδης
«Δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις, υπάρχουν χυδαίοι άνθρωποι»
(ποιητής Λ. Μαβίλης)
Κύκλοι γύρω από τα μάτια, καραφλίτσα στεφανώνει το κέντρο του κεφαλιού, εμφανή τα δύο στήθη και στο τσεπάκι πάνω από την καρδιά το βιβλιάριο καταθέσεων, κοιλίτσα στρογγυλή και ξεχειλωμένη, στο χέρι το τσιγάρο, από το στόμα να βγαίνουν καπνός και χυδαιότητες και το μυαλό να μηρυκάζει τις πρόσφατες εικόνες από τις τελευταίες πορνό εικόνες του Video ή του δρόμου. Και στα διαλείμματα όλο και κάτι θα ματσουλάει, όλο και κάτι θα πίνει «ευφραινόμενος λαμπρώς» και μολύνοντας την ατμόσφαιρα με μεθάνια, σκορδούχα και άλλα δυσώδη....
αέρια.
Αυτός ο μεσόκοπος άνδρας (και η αντίστοιχης περιγραφής γυναίκα), που ανέχτηκε την καταστροφή της Ελλάδος και των παιδιών του, όπου βρεθεί και όπου σταθεί βρίζει θεούς και δαίμονες για την κακό που οι άλλοι έκαναν στην «πατρίδα».
Ποτέ δεν σκέφτηκε σαν τον Ντοστογιέφσκυ: φταίω για όλους και για όλα.
Ποτέ δεν διανοήθηκε πως τρώει για να ζεί κι όχι ζει για να τρώει·
πώς ερωτεύεται για να αγαπήσει κι όχι για να υποβιβάζει τον έρωτα σε ωμότατο σεξ.
Και όσο παραμένει ό,τι έγινε, θα απολαμβάνει τις εκκρίσεις και τις «ευγενείς» ευωδίες των εισερχομένων.