Ποιό είναι το συμπέρασμα απο τα γεγονότα του τελευταίου τριημέρου; Ενα και μοναδικό. Οτι η νεα διάσωση της ελληνικής οικονομίας- αν, όποτε και όπως γίνει- θα απαιτήσει μέτρα, που η παρούσα κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να πάρει και να τα αντέξει πολιτικά.
Η επαναλαμβανόμενη διαβεβαίωση του πρωθυπουργού οτι θα συνεχίσει «με όσους θέλουν και μπορούν» είναι άνευ αξίας. Διότι πολλοί απο τους συνεργάτες του, ακόμη και υπουργοί, δεν θέλουν. Και μεταξύ εκείνων που θέλουν είναι αμφίβολο αν υπάρχουν αρκετοί, οι οποίοι να μπορούν. Το αποτέλεσμα απο πέρσι μέχρι φέτος το επιβεβαιώνει.
Η κυβέρνηση αυτή έκανε ο,τι έκανε και δεν μπορεί να πάει παραπέρα. Δυο λύσεις απομένουν. ‘Η ο πρωθυπουργός να.........
φτιάξει άλλη κυβέρνηση, βάζοντας μέσα και άλλο ή άλλα κόμματα και ανεξάρτητες προσωπικότητες ή να προκηρύξει πρόωρες εκλογές.Η πρώτη λύση απαιτεί ευρύτερη συνεννόηση, τουλάχιστον μεταξύ των δυο μεγαλύτερων κομμάτων, κάτι που αυτή τη στιγμή φαντάζει πολύ δύσκολο. Αλλά αξίζει να επιχειρηθεί. Βέβαια, δεν πρέπει να μας διαφεύγει οτι η εμπειρία μας απο δικομματικές ή οικουμενικές κυβερνήσεις στο πρόσφατο παρελθόν ήταν αρνητική εως καταστροφική(1989-1990).
Η δεύτερη λύση, των πρόωρων εκλογών, αμφισβητείται σχεδόν απο παντού. Ομως, νέα πολιτική με πρόσθετα σκληρά μέτρα, για τουλάχιστον δέκα χρόνια, δεν είναι δυνατόν να ληφθούν χωρίς τη λαϊκή έγκριση. Οι πολίτες πρέπει να κληθούν να πουν τι θέλουν και σε ποιον ή ποιούς να αναθέσουν να τα κάνουν.
Πέρα απο τα όποια σενάρια(τερατώδη μεν σήμερα, που μπορεί, όμως, να μην είναι και τόσο εξωπραγματικά αύριο), η χώρα πρέπει να αρχίσει να εκπέμπει ξανά εμπιστοσύνη. Και προς τα έξω και προς τους πολίτες της. Ετσι όπως είναι σήμερα η πολιτική κατάσταση, εμπιστοσύνη δεν υπάρχει. Κι αυτό πρέπει τάχιστα να αλλάξει.
Οι λύσεις είναι δεδομένες, όχι σίγουρες, αλλά δεν υπάρχουν άλλες. Πρέπει να δοκιμαστούν. Αλλιώς το αδιέξοδο είναι θέμα χρόνου. Και η συνολική -όχι μόνο οικονομική- χρεοκοπία θα έρθει με μαθηματική βεβαιότητα. Ο,τι είναι να γίνει, λοιπόν, πρέπει να γίνει τώρα. Ο Ιούνιος δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Το καλοκαίρι που έρχεται δεν μπορεί να είναι περίοδος χαλαρότητας και τέλματος, αλλά επανεκκίνησης και σκληρής δουλειάς. Για να μην κλείσει το «μαγαζί» το Σεπτέμβριο.