Τις τελευταίες ημέρες έγινε απόλυτα σαφές ότι η κυβέρνηση της χώρας
είναι ασυντόνιστη, η κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος
είναι πολυδιασπασμένη, η κυβερνητική πολιτική είναι σε δυσαρμονία με
την κοινή γνώμη και η χώρα είναι σε τέλμα. Αυτό το πλαίσιο δεν
υπάρχουν πολιτικές κινήσεις ικανές να το ανατρέψουν. Ένας
ανασχηματισμός για παράδειγμα θα ήταν απλά μια ανακατανομή στελεχών στα
κυβερνητικά πόστα, που θα δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα (πχ
καθυστερήσεις στο έργο, δυσαρέσκειες από στελέχη, αρνήσεις) από όσα
μπορεί να λύσει. Σαν μοναδική επομένως ηχηρή κίνηση απομένει στον
Πρωθυπουργό η προκήρυξη εκλογών. Σε αυτή ακριβώς την κίνηση ελοχεύει το
φάντασμα της κάλπης.
Σκεφτείτε λοιπόν μια προεκλογική εκστρατεία στην οποία:
- ο Γ. Παπανδρέου για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ να ζητάει επιβεβαίωση της λαϊκής βούλησης για να συνεχίσει το κόμμα του....... να κυβερνά με τον ίδιο τρόπο,
- ο Α. Σαμαράς για λογαριασμό της Νέας Δημοκρατίας να λέει ότι εμείς είμαστε ικανοί να κυβερνήσουμε και να αλλάξουμε τον τόπο, γιατί μέσα σε 18 μήνες στην αντιπολίτευση κάναμε εντατικά μαθήματα διακυβέρνησης
- τα απο-κόμματα της Νέας Δημοκρατίας να ζητούν και αυτά με την σειρά τους ενίσχυση της παρουσίας τους στο κοινοβούλιο, προς δόξα των ηγετών τους.
- το ΚΚΕ να διεκδικεί (βάσιμα) την περαιτέρω ενίσχυση των ποσοστών του
- και το ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθεί να επιβιώσει σε βάρος της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Το μήνυμα της κάλπης θα είναι αμείλικτο και η απόλυτη πλειοψηφία δεν θα δοθεί σε κανέναν γιατί απλά αυτή δεν προκύπτει. Σε αυτή την περίπτωση, και υπό την πίεση της ακυβερνησίας του τόπου, θα ξεπηδήσει μέσα από βιαστικές διαβουλεύσεις και ανοίκειους συμβιβασμούς ένα κυβερνητικό μόρφωμα για το οποίο εμείς οι πολίτες – ψηφοφόροι δεν θα έχουμε ούτε ερωτηθεί ούτε θα έχουμε πάρει θέση. Αυτή θα είναι η πραγματική ήττα της Δημοκρατίας.
Αν ο Γ. Παπανδρέου θέλει να βοηθήσει τον τόπο η λύση είναι, αντί των εκλογών, μια κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με συστράτευση όλων των πολιτικών δυνάμεων και παράλληλη ενίσχυση όλων των θεσμών ισονομίας και ισοπολιτείας, προκειμένου να αποκατασταθεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Στόχος της κυβέρνησης αυτής θα πρέπει να είναι η συνολική ανάταξη της χώρας μέσα από την οποία θα προκύψει και η επίλυση των οικονομικών προβλημάτων.
Βλάσης Μανθογιάννης
Σκεφτείτε λοιπόν μια προεκλογική εκστρατεία στην οποία:
- ο Γ. Παπανδρέου για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ να ζητάει επιβεβαίωση της λαϊκής βούλησης για να συνεχίσει το κόμμα του....... να κυβερνά με τον ίδιο τρόπο,
- ο Α. Σαμαράς για λογαριασμό της Νέας Δημοκρατίας να λέει ότι εμείς είμαστε ικανοί να κυβερνήσουμε και να αλλάξουμε τον τόπο, γιατί μέσα σε 18 μήνες στην αντιπολίτευση κάναμε εντατικά μαθήματα διακυβέρνησης
- τα απο-κόμματα της Νέας Δημοκρατίας να ζητούν και αυτά με την σειρά τους ενίσχυση της παρουσίας τους στο κοινοβούλιο, προς δόξα των ηγετών τους.
- το ΚΚΕ να διεκδικεί (βάσιμα) την περαιτέρω ενίσχυση των ποσοστών του
- και το ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθεί να επιβιώσει σε βάρος της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Το μήνυμα της κάλπης θα είναι αμείλικτο και η απόλυτη πλειοψηφία δεν θα δοθεί σε κανέναν γιατί απλά αυτή δεν προκύπτει. Σε αυτή την περίπτωση, και υπό την πίεση της ακυβερνησίας του τόπου, θα ξεπηδήσει μέσα από βιαστικές διαβουλεύσεις και ανοίκειους συμβιβασμούς ένα κυβερνητικό μόρφωμα για το οποίο εμείς οι πολίτες – ψηφοφόροι δεν θα έχουμε ούτε ερωτηθεί ούτε θα έχουμε πάρει θέση. Αυτή θα είναι η πραγματική ήττα της Δημοκρατίας.
Αν ο Γ. Παπανδρέου θέλει να βοηθήσει τον τόπο η λύση είναι, αντί των εκλογών, μια κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με συστράτευση όλων των πολιτικών δυνάμεων και παράλληλη ενίσχυση όλων των θεσμών ισονομίας και ισοπολιτείας, προκειμένου να αποκατασταθεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Στόχος της κυβέρνησης αυτής θα πρέπει να είναι η συνολική ανάταξη της χώρας μέσα από την οποία θα προκύψει και η επίλυση των οικονομικών προβλημάτων.
Βλάσης Μανθογιάννης