Του Μανώλη Κυπραίου
Η Τουρκία ανακοίνωσε επίσημα δια στόματος του υπουργού Ενέργειας και Φυσικών Πόρων Τανέρ Γιλντίζ, πως μέχρι το 2023 η γειτονική μας χώρα θα διαθέτει πυρηνικά εργοστάσια που θα παρέχουν ηλεκτρικό ρεύμα. «Τρεις εγκαταστάσεις και δώδεκα πυρηνικοί αντιδραστήρες θα έχουν κατασκευαστεί μέχρι το 2023, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα» είπε ο τούρκος υπουργός για να προσθέσει: «προχωράμε την υλοποίηση του προγράμματος με τη Ρωσική Ομοσπονδία και σύντομα θα ξεκινήσουν οι εργασίες στο επιλεγμένο γεωγραφικό μέρος (το Ακουγιού) που έχουμε συμφωνήσει πως θα κατασκευαστούν οι εγκαταστάσεις».
Ο Τ. Γιλντίζ είπε πως η Τουρκία βρίσκεται επίσης σε διαπραγματεύσεις με την Ιαπωνία για την κατασκευή δεύτερης εγκατάστασης πυρηνικών αντιδραστήρων στην περιοχή της Σινώπης στη Μαύρη Θάλασσα. Ο τούρκος υπουργός είπε πως τέσσερις αντιδραστήρες θα ............κατασκευαστούν στην περιοχή του Ακουγιού και άλλοι τέσσερις στη Σινώπη.
Τον Μάιο του 2010, η Τουρκία και η Ρωσία υπέγραψαν συμφωνία για την κατασκευή της πρώτης εγκατάστασης πυρηνικών αντιδραστήρων στο Ακουγιού-μια μικρή πόλη στις τουρκικές ακτές της Μεσογείου-η οποία αναμένεται πως θα κοστίσει περίπου 18 δισεκατομμύρια ευρώ. Η ρωσική κρατική εταιρία ROSATOM αναμένεται πως θα ξεκινήσει τις εργασίες στον επιλεγμένο χώρο στις αρχές του 2013 και ο π΄ρωτος αντιδραστήρας θα μπει σε λειτουργία μετά από πέντε χρόνια, το 2018.
Η Ρωσία θα κατασκευάσει τέσσερις αντιδραστήρες δυναμικότητας 1.200 MegaWatt έκαστος, με διάρκεια συνεχούς και αδιάκοπης παροχής για 60 χρόνια. Η κρατική εταιρία παροχή ηλεκτρισμού της Τουρκίας, θα παρέχει στους καταναλωτές ηλεκτρική ενέργεια με κόστος 9 σεντς ανά kWh, με το υπόλοιπο της ενέργειας που θα εξοικονομείται να πωλείται στο εξωτερικό και ήδη για αυτό τον λόγο υπάρχει συμφωνία με την Συρία, το Αζερμπαϊτζάν, το Ιράκ και το Ιράν.
Τώρα εκτός από «ειρηνικούς σκοπούς» οι αντιδραστήρες θα μπορέσουν να παράσχουν καύσιμο που με τον κατάλληλο εμπλουτισμό θα μπορέσει να μετατρέψει την Τουρκία σε «πυρηνική δύναμη». Κάτι αντίστοιχο με την υπόθεση του Ιράν, μόνο που στην περίπτωση της Τουρκίας δεν υπάρχει καμία ανησυχία και κανένας φόβος από τη διεθνή κοινότητα για το αν θα κατασκευάσει πυρηνικά όπλα ή όχι. Ηδη η Τουρκία διαθέτει βαλλιστικούς πυραύλους μέσου-μεγάλου βεληνεκούς με τη βοήθεια κινέζων τεχνικών.
Το μόνο που μένει είναι να τοποθετηθούν οι κατάλληλες κεφαλές και από συμβατική γόμωση να φέρουν γόμωση όπλων μαζικής καταστροφής. Σίγουρα θα είναι δύσκολο να χρησιμοποιηθούν αλλά θα μπορέσουν να «πιέσουν» και να «πείσουν» τις χώρες που αποτελούν τροχοπέδη για τα σχέδια της «μεγάλης Τουρκίας». Εκτός, αν κάποιες χώρες καταλάβουν τι σημαίνει μια «πυρηνική Τουρκία» για την ασφάλεια της περιοχής και προλάβουν το «κακό», πριν να είναι αργά…