Γράφει η Ολγα Γεριτσίδου
Η ανομία και η αναρχία είναι πάντα τα βασικά συστατικά της
Ολιγαρχίας, της Απολυτοκρατίας και της εξαφάνισης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η
πιο επιτυχημένες αναρχίες ενυπάρχουν στις περιόδους που ο πρώτος άνομος και
παράνομος είναι το ίδιο το κράτος : κυβερνήσεις με υπερεξουσίες, υπεράνω
ελέγχου και με υποκειμενικά / αυθαίρετα κριτήρια νομιμότητας επιβάλλουν την
στυγνότερη Αναρχική κατάσταση σε μία κοινωνία όπου μόνος νόμος είναι η θέληση του ισχυρού, και σ’ αυτή την
περίπτωση ισχυρός είναι όποιος έχει τα όπλα ( τουλάχιστον σε πρώτη φάση καθ’
ότι όπως θα δούμε παρακάτω αυτό είναι μία επιφανειακή εκτίμηση η οποία όμως
είναι εύκολο να επικρατήσει ). Στην
χθεσινή διαδήλωση αλλά και στην καθημερινότητα μας πλέον βιώνουμε μία κατ’ ουσίαν
Αναρχική κατάσταση Εξουσίας όπου κανένας νόμος δεν ισχύει εάν δεν το επιθυμεί ο
‘ισχυρός’ ( δηλαδή η κυβέρνηση που ελέγχει τα ΜΑΤ και πιθανώς τον στρατό ).
Πολλοί ίσως θα πουν σε αυτό το σημείο ότι δεν επικρατεί
αναρχία διότι τα μαγαζιά δεν πλιατσικολογούνται και οι τράπεζες δεν είναι
κλειστές. Όμως, το γνώρισμα της αναρχίας δεν έγκειται στο κατά πόσον το
πλιάτσικο είναι επίσημο ή ανεπίσημο αλλά στο εάν........
υπάρχει : τα μαγαζιά
πλιατσικολογούνται από ληστές που μένουν ατιμώρητοι, από τους «μπαχαλάκηδες»
που σπάνε τις βιτρίνες και βεβαίως από το κράτος που τιμωρεί τους μαγαζάτορες
διότι επιδίδονται σε ανεξάρτητο εμπόριο. Οι τράπεζες στην ουσία έχουν
σταματήσει ακόμα και το «ρίξιμο ρευστού στην αγορά μέσω δανειοδότησης» ενώ
αποτελούν γάγγραινα που συνεχώς απομυζά τεράστια κεφάλαια του Δημοσίου
χρήματος. Στην ουσία δηλαδή είναι κλειστές προς τον κόσμο και την υπηρεσία των
Πολιτών και μόνο επιφανειακά παραμένουν ανοιχτοί οι λογαριασμοί, και αυτό μέχρι
νεωτέρας.
Δηλαδή, και όπως θα εκθέσουμε και πιο ουσιαστικά παρακάτω, η
αναρχία υπάρχει ουσιαστικά σε κάθε επίπεδο της καθημερινότητας και μόνο στα
εντελώς τυπικά θέματα υπάρχει μία ελαφριά επάλειψη ‘κανονικότητας’.
Το ίδιο θα διαπιστώσουμε και σε άλλους τομείς του κράτους
εάν κοιτάξουμε προσεκτικά. Σε κάθε περίπτωση
τα πολλά μέτρα και πολλά σταθμά στο τι είναι νόμιμο και τι είναι παράνομο, τι
επιτρέπεται και τι απαγορεύεται, τι είναι ελεύθερο και τι περιορίζεται είναι το
μόνο αδιάσειστο αποδεικτικό στοιχείο της επικράτησης της Αναρχίας σε μία
κοινωνία.
Δεδομένου λοιπόν ότι μας κυβερνούν πραγματικοί αναρχικοί (
οι οποίοι βαφτίζουν όποιες νομικές αποφάσεις δεν τους συμφέρουν ‘απόψεις’ και
τις αγνοούν ενώ όποιες άλλες τους εξυπηρετούν τις κάνουν παντιέρα και τους
αποδίδουν κύρος βαρύτερο των Δέκα Εντολών ) θα πρέπει να συλλογιστούμε και να
αποφασίσουμε ποια θα είναι η δική μας αντίδραση έμπρακτα προς αυτούς.
Αυτή την στιγμή ο ΓΑΠ και οι 300 της Βουλής δρούν σύμφωνα με το άκρως Αναρχικό
στοιχείο κοινωνικής ζούγκλας ‘δίκαιο του ισχυρού’, όπου ισχυρό βαφτίζουν τις
αγορές ή τους δανειστές και ανίσχυρους εμάς.
Εμείς καλούμαστε λοιπόν να αποφασίσουμε εάν θέλουμε να
ζήσουμε σε μία κοινωνική ζούγκλα όπου οι ανίσχυροι είναι βορά των ισχυρών και
όπου κανένα Ανθρώπινο Δικαίωμα δεν ισχύει και βεβαίως ούτε και Σύνταγμα ούτε
και Συνταγματικοί νόμοι ( οι νόμοι της κυβέρνησης ΓΑΠ δεν έχουν τίποτα να
ζηλέψουν από τα σουλτανικά φιρμάνια ) ή να απαιτήσουμε την εξάρθρωση του
πραγματικούς αναρχικού στοιχείου ( πολιτικοί, τραπεζίτες, μεγαλοκεφαλαιούχοι,
πολυεθνικές, κλπ, κλπ ) με την άμεση εφαρμογή της Νομιμότητας.
Η Νομιμότητα είναι ακριβώς όπως ένα κτίριο : βασίζεται και
υπάρχει σε ένα βασικό θεμέλιο το οποίο δεν πρέπει να παραβαίνεται ποτέ ούτε να
είναι αντικρουόμενο. Αλλιώς, με την έλλειψη αυτού του θεμελίου η νομιμότητα
κατακρημνίζεται και επικρατεί η ζούγκλα του ισχυρού.
Στην δική μας
περίπτωση δύο είναι οι θεμέλιοι λίθοι της Νομιμότητας το οποίο πρέπει να είναι
το Α και το Ω της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ όχι μιάς θεωρητικής φιλοσοφικής
κατάστασης : τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και το Ελληνικό Σύνταγμα με αυτή την σειρά
ισχύος ( καθ’ ότι δυστυχώς το Σύνταγμα μας αυτή την στιγμή εμπεριέχει
αλλοιώσεις που αντιτίθενται στα βασικά Θεμέλια Άρθρα του ).
Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα θεσπίστηκαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο
Πόλεμο ώστε διεθνώς να εγγυηθεί η Ανθρωπότητα ότι δεν θα ξαναπέσει στην ζωώδη
ωμότητα του Ναζισμού αλλά και της ανίερης εκμετάλλευσης του Ανθρώπου που υπήρξε
τον 19ο αιώνα και κατά την διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης. Οφείλουμε
λοιπόν να μην υπακούμε σε κανέναν νόμο που αντιβαίνει στα Ανθρώπινα Δικαιώματα
και το Σύνταγμα στα Άρθρα του Συντάγματος που ταυτίζονται και συνάδουν με τα
Ανθρώπινα Δικαιώματα. Οφείλουμε να αντιστεκόμαστε σε κάθε προσπάθεια των
πραγματικών Αναρχικών να επιφέρουν την στυγνή αυτή Αναρχία στην κοινωνία μας.
Αυτό στην καθημερινότητα μας μεταφράζεται ως εξής : Εφ’ όσον
έχουμε φτάσει στο σημείο να αποπειρώνται
να μας επιβάλλουν την Αναρχία του ισχυρού και του κεφαλαίου διαμέσου μίας άκρως
προδοτικής και αντισυνταγματικής κυβέρνησης με ένα ισχυρότατο παρακρατικό
μηχανισμό τρομοκρατίας και απομόνωσης του Λαού ακόμα και όταν ο Λαός διαδηλώνει
μαζικά και σθεναρά, εάν θέλουμε πραγματικά να απεμπλακούμε από αυτή την Χούντα
που μας προέκυψε κατόπιν απάτης και νοθείας στις Εθνικές εκλογές του 2009 και
τις αυτοδιοικητικές του 2010 πρέπει τόσο συντονισμένα όσο και ο κάθε ένας
προσωπικά να επιχειρήσει να απομονώσει αυτό τον παρακρατικό μηχανισμό.
Κινήματα ανυπακοής σε αντισυνταγματικούς και
αντιανθρωπιστικούς νόμους είναι το πρώτο βήμα στην απομόνωση αυτού του παρακράτους
και σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να ενταθούν.
Οι Δημόσιοι Υπάλληλοι θα πρέπει, χρησιμοποιώντας τις
διατάξεις του Κώδικα τους, να αρνούνται εγγράφως να υπακούουν σε προδήλως
αντισυνταγματικούς νόμους, ΠΔ και εγκυκλίους και να μην μετατρέπονται στους
πραιτωριανούς της διοίκησης.
Στις διαδηλώσεις, οι διαδηλωτές θα πρέπει να έχουν πλέον υπ’
όψη τους ότι ΜΑΤ χωρίς αριθμό και αναρτημένη ενυπόγραφη εντολή από αρμόδιους
της ΕΛ.ΑΣ. / Υπουργείου ΔΕΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ να επιδίδονται σε οποιουδήποτε
πράξη εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών, ούτε έχουν δικαίωμα να φράσσουν την δίοδο
ειρηνικών πορειών προς το Σύνταγμα, τον Άγνωστο Στρατιώτη και το Κοινοβούλιο.
Οι «μπαχαλάκηδες» είναι συνεργοί και παρακρατικοί όπως έχω
ήδη εκθέσει και εφ’ όσον δεν διαθέτουν ταυτότητα πρέπει να προσαχθούν άμεσα για
αναγνώριση στοιχείων το οποίο και οφείλουν τα ΜΑΤ να πράξουν αλλιώς διαπράττουν το αδίκημα της
απιστίας και άρνησης καθήκοντος.
Μη παρέμβαση των ΜΑΤ όταν οι «μπαχαλάκηδες» διαπράττουν
εγκλήματα του κοινού Ποινικού Δικαίου είναι ομολογία των ΜΑΤ σε συνεργία προς
υφαρπαγή και εξουδετέρωση της διαδήλωσης με τον πλέον αντισυνταγματικό και
εγκληματικό τρόπο ( εμπίπτει στις διατάξεις περί συνομωσίας του ΠΚ ).
Χρήση χημικών απαγορεύεται από τα Ανθρώπινα Δικαιώματα σε
κάθε περίπτωση. Η δράση των ΜΑΤ για περιορισμό των διαδηλωτών αλλά μη παρέμβαση
για προστασίας τους από τους «μπαχαλάκηδες» είναι ομολογία του κυβερνητικού
καθεστώτος ότι καταλύει την έννομο τάξη και χρησιμοποιεί παράνομα τα τάγματα
ασφαλείας για επιβολή της εξουσίας και όχι επιβολή του νόμου, άρα ομολογεί στην
κατάλυση του Συντάγματος δια της βίας και των όπλων και εμείς οφείλουμε να
ενεργοποιήσουμε το άρθρο 120Σ το οποίο δεν είναι κατ’ επιλογήν αλλά επιταγή –
νόμος προς εμάς τους Έλληνες Πολίτες.
Τέλος, επί του θέματος των ΜΑΤ και των μπαχαλάκηδων, όσοι
βλέπουν μπροστά τους να καίγεται ή να προσβάλλεται η Ελληνική Σημαία και δεν
δρούν για να την προστατέψουν είναι αυτομάτως είτε επίορκοι ( στην περίπτωση
των ΜΑΤ ) είτε προδότες και πρέπει να αντιμετωπιστούν έτσι και νομικά /
υπηρεσιακά.
Επίσης, πέραν της συμπεριφοράς στην καθημερινότητα μας
πρέπει πλέον όλοι μαζί να ασχοληθούμε σοβαρά με την νομική πτυχή της επιβολής /
εφαρμογής της Νομιμότητας, κάτι που το
φοβούνται διακαώς οι άναρχοι δικτάτορες κυβερνητικοί και για αυτό εξ άλλου
αύξησαν αυτή την περίοδο τόσο πολύ το παράβολο υποβολής ποινικών μηνύσεων, ώστε
να μην επιτρέπουμε κυριολεκτικά να φωνάζει ο κλέφτης και να λένε εμάς
παράνομους ενώ αυτοί έχουν ουσιαστικά ( και σχεδόν τυπικά εάν λάβουμε υπ’ όψη
την παραδοχή του ΓΑΠ ότι «πήγε ένα βήμα πίσω στην δημοκρατία» ) καταλύσει το
Πολίτευμα μας και κάθε ουσιαστική εφαρμογή της Δημοκρατίας.
Ήδη, βάσει των διαπιστωθέντων από εμάς στην χθεσινή
διαδήλωση ετοιμάζουμε τις πρώτες νομικές κινήσεις σε όλα τα επίπεδα για τις
οποίες και θα ενημερώνουμε.