Η πρακτική αυτή επεκτάθηκε ευρέως κατά τη δικτατορία του Φράνκο (1939-75) και ενδέχεται να συνεχίστηκε μέχρι και τη δεκαετία του 1990, είπε ο Βίλα. Οι περισσότερες υιοθεσίες πάντως έγιναν κατά την εικοσαετία 1950-70.Οι μητέρες πληροφορούνταν ότι τα παιδιά τους είχαν πεθάνει. Το δίκτυο έβρισκε "αγοραστές" που έγραφαν τα βρέφη στο ληξιαρχείο και συχνά η γυναίκα που επρόκειτο να υιοθετήσει προσποιείτο ότι ήταν έγκυος.
Η «Anadir» κατέθεσε στον εισαγγελέα στοιχεία όπως πλαστά πιστοποιητικά γέννησης, αποτελέσματα εξετάσεων DNA και μαρτυρίες ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και άτομα που είχαν αγοράσει παιδιά. Η Ένωση δέχεται συνεχώς καταγγελίες από ανθρώπους που υποπτεύονται ή έχουν ανακαλύψει ότι τους είχαν "κλέψει" από τους βιολογικούς γονείς τους, σύμφωνα με την εφημερίδα El Mundo. Υπάρχουν επίσης γονείς που πίστευαν ότι το παιδί τους είχε πεθάνει και σήμερα υποπτεύονται ότι μπορεί να είναι ζωντανό.Η «Anadir» ζητά από την κυβέρνηση να συστήσει μια βάση δεδομένων DNA ώστε γονείς και παιδιά να μπορέσουν να εντοπίσουν ο ένας τον άλλο.