Περί επενδύσεων και ανάπτυξης

 Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου

Πολύ λόγος για την ανάπτυξη που θα έρθει μέσα από την επιχειρηματικότητα κτλ κτλ κτλ. Προς το παρόν εγώ βλέπω το εξής.Η ήδη υπάρχουσα επιχειρηματικότητα και μία υποτυπώδης κίνηση που υπάρχει στην οικονομία από Έλληνες επιχειρηματίες και ελεύθερους επαγγελματίες στραγγαλίζεται. Ξεκινάω από την γειτονιά μου. Μέχρι σχετικά πρόσφατα υπήρχαν αρκετά ελληνικά μαγαζιά και πολλοί γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί και άλλοι ελεύθεροι επαγγελματίες με τα γραφεία τους. Τα μαγαζιά κλείνουν με τρομακτική ταχύτητα λόγω της γκετοποίησης της περιοχής. Τα call center, Internet cafe και Money transfer μαγαζιά-τσαντίρια βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο, γκετοποιούν πλέον και εμπορικά τους δρόμους και αναγκάζουν τους Έλληνες να φύγουν τρέχοντας. Την ίδια στιγμή όσοι.........

έχουν ιατρεία και γραφεία χάνουν την πελατεία τους και αναγκάζονται και αυτοί να κλείσουν και να ξεκινήσουν από το μηδέν σε άλλη περιοχή. 

Όσοι καταφέρνουν να επιβιώσουν τόσο στην γειτονιά μου, που δεν θα είναι για πολύ όπως φαίνεται, όσο και σε άλλες γειτονιές δέχονται μία επίθεση άνευ προηγουμένου με ελέγχους, φορτώνονται με έκτακτες εισφορές ή πρόστιμα και ..........
φυσικά αφήνονται στο έλεος του κάθε τοκογλύφου, του κάθε παραέμπορου που θα αμολήσει απ'έξω από τα μαγαζιά τους την παράνομη πραμάτεια του, του κάθε ναρκομανή, που θα κάνει στέκι το πεζοδρόμιο τους και του κάθε λαθρομετανάστη, που δεν ξέρει τί σημαίνει τουαλέτα σε σπίτι και προτιμάει τον δρόμο. 

Εννοείται πως η Αστυνομία και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί υπάρχουν μόνο για όσους έχουν ελληνική υπηκοότητα και ταυτότητα. Εκεί εξαντλούμε το γράμμα του νόμου. Μέσα στο μαγαζί το ΣΔΟΕ, απ'έξω ανενόχλητος ο λαθραίος. Πρόστιμα αβέρτα η δημοτική αστυνομία στα παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα, κανένα πρόστιμο στους καταληψίες των πεζοδρομίων. Οι δεύτεροι άραγε ενοχλούν λιγότερο; Τί ιδιότυπος ρατσισμός και διωγμός των πολιτών είναι αυτός;

Εν ολίγοις αυτό που παρατηρώ βλέποντας φίλους με υγιείς επιχειρήσεις ετών και άλλους ανθρώπους που παλεύουν στο ελεύθερο επάγγελμα είναι πως ο στόχος δεν είναι η ανάπτυξη, αλλά το στραγγάλισμα του Έλληνα επιχειρηματία και ελεύθερου επαγγελματία. Αφού πρώτα διαλύσουν τους πάντες, μετά θα περάσουν σε μία φάση ανάπτυξης όπως αυτοί την θέλουν, η οποία λέγεται μεγάλα τραστ. Όποιος έχει ταξιδέψει στην Αγγλία κυρίως, αλλά και στις άλλες χώρες, εκεί συμβαίνει ίσως κάπως λιγότερο, θα παρατηρήσει πως το όποιο κατάστημα ή υπηρεσία είναι μέλος μίας αλυσίδας και πως οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι υπάλληλοι μεγάλων εταιριών που χρεώνουν πανάκριβες υπηρεσίες.

Ενώ θα μπορούσε αυτή την στιγμή να κερδίσει το Κράτος κάποια χρήματα αφήνοντας την εναπομείνουσα αγορά να λειτουργήσει, αυτό επιλέγει να την αφανίσει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.  Το θράσος φτάνει μέχρι του σημείου να προωθούν στα λόγια την ανάπτυξη όταν κάνουν τα πάντα για το αντίθετο.

Γύρω μου βλέπω μία κατάρρευση άνευ προηγουμένου σε όλους τους τομείς και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Όσον αφορά το κέντρο της Αθήνας αυτό ζει πλέον μια εξαθλίωση, αφημένο στην τύχη του μαζί με τους ανθρώπους που ζούνε και εργάζονται σε αυτό. Αγνοώ την κατάληξη. Ένα είναι το σίγουρο. Πώς οι επενδύσεις και η ανάπτυξη δεν αφορά τους Έλληνες. Αυτοί είτε πρέπει να εξαφανισθούν είτε να υποταχθούν στα τραστ είτε ακόμη καλύτερα να φύγουν.