Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!

Γράφει ο Καφενόβιος
Θα το επαναλαμβάνουμε, με την ελπίδα ότι, κάποια στιγμή (αρκεί να μην είναι αργά) θα συνέλθουμε: Η ελληνική τραγωδία μόλις άρχισε!
Δεν μπορεί να οδηγείται η κοινωνία σε αυτή την ατίμωση και εμείς να παρακολουθούμε αμήχανοι και σκυθρωποί τον μακρόσυρτο αλλά βέβαιο θάνατό μας.

Τι διάβολο, πάθαμε;

Μέχρι το δελτίο του Μέγκα μιλάει για εργασιακό Μεσαίωνα και εργασιακές σχέσεις Λατινικής Αμερικής!

Πως δεχόμαστε αυτό το μακέλεμα;

Η κυβέρνησή απέδειξε ότι είναι κυβέρνηση υποταχτικών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Απέδειξε ότι αυτοί που κυβερνούν τη δύσμοιρη Ελλάδα ενδιαφέρονται για τις αγορές, κόπτονται για τους......... δανειστές, κάνουν τούμπες μπροστά σε κάθε Στρος Καν και Όλι Ρεν και το μόνο για το οποίο δεκάρα δεν δίνουν είναι η αρτιμέλεια του λαού τους και ιδίως των πιο φτωχών και ευάλωτων υπηκόων τους.

Ολα αυτά συμβαίνουν γιατί τους το επιτρέπουμε.
Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Κανένα στόμα
δεν το βρε και δεν το 'πε ακόμα.
Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
                                   (Κ. Βάρναλης)