Δηλαδή, όσο περισσότερο ο Λαός μείωνε την κομματική ψήφο για να μην βγαίνουν παντοδύναμες κυβερνήσεις που μετά φέρονται στον Λαό σαν σφουγγαρόπανο τόσο περισσότερο οι καινούργιοι εκλογικοί νόμοι ‘πριμοδοτούν’ με διάφορες αλχημείες τα ‘πρώτα’ κόμματα ενισχύοντας τον δικομματισμό και στρεβλώνοντας την............ πραγματική εικόνα του εκλογικού αποτελέσματος. Έτσι στην ουσία υφαρπάζεται εδώ και χρόνια ( τουλάχιστον από το 1990 και μετά ) η ψήφος μας σε σημείο που άλλο να ψηφίζουμε εμείς συνειδητά και άλλο να ενισχύουμε χωρίς να το ξέρουμε. Στην ουσία κανείς μας δεν ξέρει αμιγώς πραγματικά πόσους ψήφους αριθμητικά πήρε το κάθε ένα κόμμα και βεβαίως κανείς μας δεν μπορεί να ελέγξει ιδίοις όμμασι την όποια επίσημη κρατική δήλωση περί αυτού.
Εάν οι δηλώσεις για το Εθνικό μας ΑΕΠ, το έλλειμμα μας και λοιπά οικονομικά μας στοιχεία μπορούν να πλαστογραφηθούν ( και μάλιστα όταν αυτά θεωρητικά ελέγχονται και από ξένες αρχές ) τι εμποδίζει τα ίδια αυτά άτομα να πλαστογραφήσουν και ένα εκλογικό αποτέλεσμα το οποίο από ένα στάδιο και μετά δεν μπορεί να ελεγχθεί από πραγματικά ανεπηρέαστα άτομα ;
Και δεν έχουμε καν ακόμα υπεισέλθει στο θέμα της νοθείας στο επίπεδο ψήφων, η οποία πλέον γίνεται και μέσω αλλοίωσης του εκλογικού σώματος ( π.χ. ελληνοποιήσεις με αντίκρισμα ψήφου, κλπ ) και με την απλή αλλαγή στην καταγραφή όπου οι 30 ψήφοι γίνονται 300, όπως μου έχει πει άτομο παρόν σε τέτοιες καταστάσεις και μάλιστα σε εκλογές για ΟΤΑ, βεβαίως off the record.
Συνεπώς, τα δέντρα δεν ψήφισαν μόνο μία φορά αλλά δυστυχώς έχουν διαρκή ψηφοφορική καριέρα, μαζί με πεθαμένους και άλλα φαντάσματα.
Δηλαδή, τα συμπεράσματα είναι ότι οι εκλογές είναι μια πλήρως διαβλητή διαδικασία την οποία δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε ιδίως σε αυτούς τους καιρούς που τόσα δείγματα πλαστότητος, στρέβλωσης και απάτης κρατικών στοιχείων μας έχουν δειχθεί και βεβαίως το χαρμόσυνο ότι στην πλειοψηφία του ο Λαός εδώ και χρόνια δεν εγκρίνει τον δικομματισμό και τις κληρονομικώ δικαίω υποψηφιότητες.
Ακόμα μία απόδειξη ότι ο Λαός και τα μηνύματα που επιθυμεί να στείλει φιμώνονται καις στρεβλώνονται συστηματικά για να πιστεύουμε εμείς ότι στο σύνολο τους οι συμπολίτες μας είναι ανεγκέφαλα και αυτοκαταστροφικά ή πουλημένα όντα.
Σαφώς, έχοντας αυτή την αίσθηση λόγω των στρεβλών και ψευδεπίγραφων στοιχείων που μας δίνονται όταν συναντάμε γύρω μας σε θέσεις κλειδιά τους διεφθαρμένους αυτούς ανθρώπους που επωφελούνται από όλη αυτή την μηχανή του γκαιμπελισμού της ολιγοκρατίας γενικεύουμε την πικρή εντύπωση ότι αυτό συμβαίνει στο σύνολο του Λαού. Κάτι βέβαια που είναι λάθος και καταρρίπτεται όχι μόνο από τα ήδη προαναφερθέντα αλλά και με τον εξής απλό συλλογισμό :
Εάν πραγματικά ο Λαός ήταν νωθρός, εάν πραγματικά όλοι ήταν πουλημένοι, εάν πραγματικά υπήρχε συναίνεση δεν θα υπήρχε λόγος ούτε να βγει ο κάθε ΓΑΠ σε διακαναλική έκκληση – προσπάθεια εκφοβισμού ( ότι δηλαδή οι αγορές, το ΔΝΤ και πάσης λογής οικονομικά όρνεα θα μας κατασπαράξουν, λες και δεν το κάνουν ήδη υπό την αιγίδα του ) δεν θα χρειαζόταν ο γκεσταπίτικος σχολιασμός του κάθε Καψή και η συνεχής απειλή των αγορών για να εκμαιεύεται έλλειψη αντίδρασης. Κανείς δεν παίρνει ασπιρίνη χωρίς να έχει πυρετό ή πόνο και κανείς δεν κάνει όλες αυτές τις κινήσεις εάν δεν ξέρει ότι ήδη υπάρχει τεράστια και επικίνδυνη αντίδραση από τον Λαό στον οποίο επιδιώκει να επιβληθεί.
Δεδομένης λοιπόν αυτής της κατάστασης τι κάνουμε ;
Σαφώς δεν διαθέτουμε ακόμα Λαϊκό μηχανισμό ( δηλαδή, δυνατότητα ελέγχου από τον Λαό με μεγάλο αριθμό κληρωτών Πολιτών τύπου ενόρκων για όλη την διαδικασία της καταμετρήσεως / υπολογισμού ) ούτε τρόπος ελέγχου της ψήφου του από τον κάθε Πολίτη μεμονωμένα ώστε να μην υπάρχει περίπτωση νοθείας ή διαφόρων ειδών υφαρπαγής ψήφων, ιδιαίτερα τώρα που ακόμα και το εκλογικό βιβλιάριο κατ’ ουσίαν έχει καταργηθεί ενώ η απόδειξη ψηφίσαντος δεν δίνεται παρά μόνο εάν κάποιος την ζητήσει, ενώ και οι αποδείξεις αυτές ούτε είναι διπλότυπες / διατρημένες ούτε είναι ισάριθμες με τον αριθμό των Πολιτών που αντιστοιχούν σε κάθε εκλογικό τμήμα.
Είναι λοιπόν δυνατόν μία νοθεία να γίνει πολύ εξόφθαλμα ούτως ή άλλως σε οποιοδήποτε στάδιο κατόπιν της απλής καταμετρήσεως στα εκλογικά κέντρα. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το έχουμε υπ’ όψη μας γενικώς.
Το ιδεώδες λοιπόν θα ήταν να μην τους δώσουμε το υλικό το οποίο νοθεύουν, δηλαδή να γίνει αποχή ης τάξεως του 90% ( αφού οι κομματικοί πάσης φύσεως πάντα ψηφίζουν ). Αυτή την εποχή όμως ακόμα και κάτι τέτοιο είναι παρακινδυνευμένο διότι δεν έχουμε ήδη στήσει έναν μηχανισμό αποδείξεως ότι ως Πολίτες όλοι έχουμε απέχει και έτσι μπορεί εύκολα να ισχυρισθεί η κρατική μηχανή ότι η αποχή ήταν στα συνήθη επίπεδα και να υπολογίσει το αποτέλεσμα όπως θέλει.
Η καλύτερη λοιπόν άμυνα σε πρώτη φάση που είναι πρακτική αυτή την εποχή είναι είτε η σίγουρη ακύρωση της ψήφου μας ώστε να μην μπορεί να καταμετρηθεί κυρίως στην πρώτη καταμέτρηση όπου υπάρχουν μπροστά και Πολίτες οι οποίοι υπογράφουν το αντίστοιχο βιβλίο. Σε περίπτωση που δεν επιθυμούμε να ακυρώσουμε την ψήφο μας πρέπει να παίξουμε ένα πολύ πιο επικίνδυνο παιχνίδι που εγώ προσωπικά δεν θα συνιστούσα διότι κανένας υποψήφιος πουθενά δεν πρέπει να λάβει την λευκή επιταγή που είναι το χρίσμα αυτή την εποχή : να ψηφίσουμε όχι μικρό κόμμα ( διότι αυτά θα χρησιμοποιηθούν προς πριμοδότηση του δικομματισμού ) αλλά τρίτο κόμμα που έχει μπει στην Βουλή και που ΔΕΝ έχει ποτέ στην μεταπολίτευση συνεργαστεί σε νομοθετικό έργο με τα δύο κυρίαρχα κόμματα της μεταπολίτευσης, χωρίς βεβαίως να υπολογίζουμε την Οικουμενική του παρελθόντος. Σαφέστατα κανένα τρίτο κόμμα που να έχει προσυπογράφει στήριξη της υπάρχουσας κυβέρνησης και του μνημονίου.
Με αυτού του είδους την ψήφο μειώνουμε τις πιθανότητες υφαρπαγής της και ενδυναμώνουμε μία διελκυστίνδα πολιτική που και θα φοβίσει την ολιγαρχία και θα κλειδώσει μία πολιτική πολύ πιο μετριοπαθή τουλάχιστον επιφανειακά. Αλλιώς σε περίπτωση που και τα τελευταία ‘αντι-μνημονιακά’ ‘αντι-δικομματικά’ κόμματα προδώσουν τα προεκλογικά τους προγράμματα πλέον ως Λαός θα είμαστε έτοιμοι να προβούμε σε εντελώς άλλες κινήσεις.
Επαναλαμβάνω ότι κατά την γνώμη μου η επιλογή της έγκυρης ψήφου είναι δίκοπο μαχαίρι και όχι η καλύτερη οδός για τις εκλογές αυτής της εποχής, ό,τι εκλογές και αν είναι διότι ο στόχος είναι να μην μπορεί να υπάρχει δυνατή κυβέρνηση και ιδεωδώς να μην μπορεί να βγαίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση διότι μόνο τότε υπάρχει δυνατότητα κατάλυσης του άτυπου αυτού καθεστώτος της κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Του καθεστώτος αυτού που αγνοεί διαδηλώσεις, αγνοεί την Λαϊκή κατακραυγή και αιτήματα, που δεν μπορεί να ελεγχθεί από την Βουλή με κανένα τρόπο και που έχει συνηθίσει στο «αποφασίζομεν και διατάσσομεν».
Αυτό δηλαδή το οποίο ζήτησαν και ο Κ. Καραμανλής ( τον Οκτώβριο 2009 ) και ο Γ. Παπανδρέου ( με την διακαναλική της 25ης Οκτωβρίου 2010 ) για να συνεχίσουν να κυβερνούν ανενόχλητοι από τις όποιες αντιρρήσεις του Λαού και την όποια Συνταγματική δικλείδα ασφαλείας.