Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης
Με την κατάθεση του νέου προϋπολογισμού η κυβέρνηση δείχνει πάλι τα δόντια της και τις άγριες διαθέσεις με φοροεπιδρομή που προηγούμενη δεν έχει υπάρξει παρά μόνο επί τουρκοκρατίας, όταν οι προύχοντες λεηλατούσαν τα γεννήματα των νοικοκυραίων.
Μια εύκολη αρπαχτή ήταν τη χρονιά που διανύουμε η επιβολή έκτακτης εισφοράς επί πλέον του συνηθισμένου φόρου για τα κέρδη του 2009 σε κερδοφόρες επιχειρήσεις δίκην ποινής διότι αυτές κατά παρέκκλιση των κρατούντων στην χώρα της κακομοιριάς «τόλμησαν» να κερδίσουν από τις δραστηριότητές τους.
Τάβαλαν κάτω λοιπόν πάλι αυτοί οι μανδαρίνοι των οικονομικών υπουργείων και αφού διαπίστωσαν ότι υπάρχει πρόβλημα εισπρακτικότητας, αποφάσισαν να επιβάλλουν πάλι «έκτακτη εισφορά» για τους ίδιους πάλι λόγους.
Όμως παράλληλα σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη γεννάται μια απλή απορία:
Όταν μια κυβέρνηση ακολουθεί μια τρελή και αλλοπρόσαλλη οικονομική πολιτική, όταν η μόνη επιδίωξή της είναι η ..........
εξαθλίωση των νοικοκυριών, η σημαντική αύξηση των ανέργων η πάση θυσία «αφαίμαξη» ακόμα και των κερμάτων από τα πορτοφόλια των πολιτών, τι νόημα έχει κάθε προσπάθεια που υποτίθεται ότι καταβάλλει η ίδια αυτή κυβέρνηση για προσέλκυση επενδύσεων στη χώρα ζητιανεύοντας στις διεθνείς αγορές;
εξαθλίωση των νοικοκυριών, η σημαντική αύξηση των ανέργων η πάση θυσία «αφαίμαξη» ακόμα και των κερμάτων από τα πορτοφόλια των πολιτών, τι νόημα έχει κάθε προσπάθεια που υποτίθεται ότι καταβάλλει η ίδια αυτή κυβέρνηση για προσέλκυση επενδύσεων στη χώρα ζητιανεύοντας στις διεθνείς αγορές;
Επένδυση όπως την εννοούν τα «σαΐνια» του υπουργείου Οικονομικών δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο και δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να αποτελέσει πρωτοτυπία.
Ο επενδυτής για να εγκατασταθεί σε ένα οικονομικό περιβάλλον βασικό στόχο έχει την δημιουργία κέρδους. Το πρώτο λοιπόν που θα εξετάσει είναι η οικονομική και πολιτική σταθερότητα, το ισχύον φορολογικό σύστημα αν και κατά πόσον τον συμφέρει, τα εργασιακά, την υφιστάμενη γραφειοκρατία, κ.λ.π.
Ο τρόπος που διοικείται σήμερα η χώρα τίποτα από τα παραπάνω δεν συγκεντρώνει.
Η αλλαγή κάθε χρόνο του φορολογικού νόμου, οι μόνιμες «έκτακτες» εισφορές που ποινικοποιούν τα κέρδη των επιχειρήσεων όχι μόνο δεν ελκύουν επενδυτές, αλλά δημιουργούν σίγουρες προϋποθέσεις ώστε ήδη υπάρχουσες επενδύσεις να μετακομίσουν σε άλλες χώρες που σέβονται την επενδυτική δραστηριότητα, που τιμούν την προτίμηση των επενδυτών παρέχοντας διευκολύνσεις και φοροαπαλλαγές.
Εμείς εδώ σαν πονηροί που είμαστε καλούμε επενδυτές όχι για να έλθουν και να κερδίσουν από τις επενδύσεις τους, αλλά απλά και μόνο για να μας τα «ακουμπήσουν» και να φύγουν.
Τώρα τι είδους επενδύσεις προσδοκούν να προσελκύσουν οι κυβερνώντες και από ποιους, μόνο εκείνοι ξέρουν.
Ας μας πούνε όμως οι σοφοί μας κυβερνήτες, αυτές οι χιλιάδες επιχειρήσεις που κλείσανε δεν ήτανε επενδύσεις; Δεν απασχολούσανε χιλιάδες εργαζόμενους που συντηρούσανε τις οικογένειές τους και πληρώνανε τις υποχρεώσεις τους σε τράπεζες και εφορία; Δεν καταναλώνανε στην αγορά με ωφέλεια του Δημοσίου από τον ΦΠΑ;
Ας μας πούνε οι σοφοί μας κυβερνήτες τι ποσά εισπράττουν από τα λαθραία παζάρια των πεζοδρομίων που ο τζίρος τους εκτιμάται από τους ίδιους σε 17 δις ευρώ;
Ας μη μας παραμυθιάζουν λοιπόν, τάζοντας αναπτυξιακά μέτρα αφού είναι ανίκανοι να τα θεσπίσουν και να τα εφαρμόσουν, το κουτόχορτο που προσπαθούν να μας ταΐσουν επιστρατεύοντας τα γνωστά τους τηλεοπτικά φερέφωνα στα διάφορα κανάλια που λειτουργούν σαν αναπληρωματικοί κυβερνητικοί εκπρόσωποι αρσενικοί και θηλυκοί, δεν το μασάμε, ας το φάνε μόνοι τους.
Υπομονή μπορούμε να κάνουμε, όμως όπως όλα έχει και αυτή τα όριά της.