Μέχρι το 2050, οι Ινδία, Βραζιλία, Ρωσία και Ινδονησία θα έχουν πάρει τις θέσεις από το τρία μέχρι το έξι μετά τις Κίνα και ΗΠΑ. Η ατμομηχανή της ΕΕ, η Γερμανία θα έχει μετατοπιστεί στην 12η θέση.
Οι χώρες αυτές, αναγνωρίζοντας ότι όλα εξαρτώνται από την παιδεία, ρίχνουν τεράστια ποσά στην εκπαίδευση. Ηδη σήμερα, αποφοιτούν από...... τα ΑΕΙ της Κίνας γύρω στις 600 000 χιλιάδες μηχανικοί. Τρεις φορές περισσότεροι από τα αμερικανικά πανεπιστήμια. Οι παραπάνω εκτιμήσεις έχουν γίνει Ceteris Paribus.Αν δεν συμβεί κάτι απρόβλεπτο και αν λάβουμε υπόψη μας τα παρακάτω στοιχεία, πιστεύω πως οι εκτιμήσεις θα αναθεωρηθούν πάλι σύντομα σε βάρος των βιομηχανικών χωρών G7.
Το χρέος των ΗΠΑ έχει ξεπεράσει ήδη τα δέκα τρις (10.025.000.000.000 δολ.). Μόνο τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε προστέθηκαν άλλα 345 δις. Ένα μεγάλο μέρος των χρεών είναι ομόλογα στα χέρια των κινέζων.
Το χρέος της Ιαπωνίας υπολογίζεται να ανέλθει φέτος στο 143,6% του ΑΕΠ. Ο ΟΟΣΑ το ανεβάζει στο 161,2%
ΗΠΑ και Ιαπωνία, κόντρα σ’ αυτό που συμβαίνει στην ΕΕ, ρίχνουν στην αγορά συνεχώς ζεστό χρήμα. Η Ιαπωνική Κεντρική Τράπεζα, μείωσε πριν δυο εβδομάδες το επιτόκιο δανεισμού των τραπεζών, σχεδόν, σε μηδενική βάση και έριξε στην αγορά άλλα 44 δις ευρώ, στοχεύοντας στη δημιουργία 500 000 νέων θέσεων εργασίας.
Εάν τα πράγματα φαίνονται τόσο δραματικά για την Ευρώπη, μπορεί να καταλάβει κανείς τι θα σημάνουν όλα αυτά για το μέλλον μιας μικρής επαρχιακής και ακριτικής περιφέρειάς της, όπως είναι η Ελλάδα.
Μπορεί η ιστορία να μην επαναλαμβάνεται και να μην εξελίσσεται γραμμικά, δεν πρέπει όμως να μη λάβουμε υπόψη μας ότι, κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής και Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η Αθήνα και η Ελλάδα μαράζωσαν, εξελισσόμενες σε μια ασήμαντη πόλη και ακόμα πιο ασήμαντη χώρα.
Μέσα σ’ αυτό το παγκοσμίως αρνητικό, για την Ευρώπη και τη χώρα μας, περιβάλλον, ή θα βρούμε μια niche (εσοχή, κοίλωμα) όπως λένε στην οικονομία, εκμεταλλευόμενοι τα μοναδικά συγκριτικά πλεονεκτήματά μας (Πολιτισμό, κ.λ.π.) ή θα εξαφανιστούμε.