Γράφει ο Αλκιμος
Όλα δείχνουν, πως η ανθρωπότητα βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με αποφάσεις που θα καθορίσουν ίσως το μέλλον της.
Το ότι η παγκόσμια οικονομία έχει ξεπεράσει πια το «σημείο μηδέν», αυτό δεν αποτελεί πλέον μυστικό. Η φούσκα του καπιταλιστικού συστήματος έχει πιάσει οροφή (βλέπε εδώ), με αποτέλεσμα, η εκτός ελέγχου γιγάντωση του να προκαλεί τριγμούς στο συστημικό οικοδόμημα. Οι ξέφρενες προσπάθειες των μεγάλων χρηματοοικονομικών φορέων και των κρατών της Δύσης να προλάβουν την κατάρρευση, δείχνουν να μην ευδοκιμούν, με αποτέλεσμα, να μιλούν πλέον όλοι σήμερα για αναπόφευκτες «ακραίες λύσεις». Η αρχαία θεωρία του humoralism ή ayurvedic, που κυριαρχούσε στον μεσαίωνα, επανέρχεται στο προσκήνιο και οι μεγάλες δυνάμεις υποκινούνται προς την επιλογή της «θεραπείας» μέσω …αφαίμαξης, δηλαδή ΠΟΛΕΜΟ!Μήπως αυτή η μέθοδος δεν ήταν που επιλέχτηκε και στην περίπτωση των λεγόμενων «μεγάλων πολέμων» για να δώσει λύσεις στα διεθνή οικονομικά αδιέξοδα; Πρόκειται για την γνωστή στρατηγική, που λέει: «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση», και αυτό βλέπουμε να συζητάτε σήμερα ευρέως, κυρίως ανάμεσα στους κύκλους αυτούς πού έχουν υποστεί το μεγαλύτερο πλήγμα από την τελευταία οικονομική κρίση. Ποιοι είναι αυτοί; Στην ερώτηση αυτή η απάντηση είναι εύκολη, αρκεί να αναλογιστούμε το ποιοι αποτελούσαν τους πυλώνες του καπιταλιστικού οικοδομήματος.
Από τη στιγμή που κάποια από τις δυνάμεις αυτού του
κόσμου λειτούργησε –με τα κριτήρια των δυτικών δυνάμεων- «παρασιτικά», και δεν έχει επηρεαστεί αρνητικά από την διεθνή οικονομική κρίση, αντίθετα έχει γιγαντωθεί, και αυτή είναι η Κίνα, τότε δύο είναι όντως οι μόνες πιθανές κινήσεις στη γεωστρατηγική σκακιέρα: Υποχώρηση ή Επίθεση!
Η Γερμανία, η Ρωσία, οι Ινδίες, η Βραζιλία, το Ιράν, ακόμα και η Τουρκία, δείχνουν να έχουν τοποθετηθεί υπέρ των συμφερόντων της Κίνας. Τι θα κάνει ο Αγγλοαμερικανικός συνασπισμός και οι …δορυφόροι του (στους οποίους φαίνεται να μας έχει εντάξει η κυβέρνηση Παπανδρέου); Θα συνταχθεί με αυτές τις δυνάμεις, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο την παγκόσμια κυριαρχία του ή θα ακολουθήσει την υποκίνηση του Ισραήλ για επίθεση (η επίθεση κατά του Ιράν είναι μόνο προσχηματική, στόχος είναι η Κίνα);
Η μόνη παρηγορητική σκέψη που θα ήθελα να καταθέσω, για να καθησυχάσω τους φίλους αναγνώστες που εύλογα ανησυχούν, είναι, πως ένας πόλεμος αυτής της έκτασης σήμερα (υποκινούμενος για μια ακόμη φορά από τους «γνωστούς διεθνείς αγύρτες») θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονία, πράγμα το οποίο δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του διεθνούς «θηρίου» (αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό). Το ποιο πιθανό σενάριο λοιπόν είναι, «να τα βρουν» τα δύο «μέτωπα» αναμεταξύ τους και να πληρώσουν τελικά …τη νύφη, οι «γνωστοί άγνωστοι απατεώνες», που έχουν μεθύσει από την αφαίμαξη της ανθρωπότητας εδώ και αιώνες!
Μπροστά μας βρίσκονται συγκλονιστικές, ανατρεπτικές εξελίξεις. Τα «μέτωπα» θα είναι όμως τελικά πολύ διαφορετικά από αυτά που διαφαίνονται μέσα από τα χειραγωγημένα διεθνή ΜΜΕ και δείχνουν να εμπλέκονται σήμερα στη διαμάχη για την Παγκόσμια Κυριαρχία.
Το καίριο ερώτημα τώρα για τον καθένα μας, είναι: με ποιο στρατόπεδο έχω εγώ προσωπικά συνταχθεί;
Ζούμε σε έναν καιρό, όπου η στάση μας και η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, θα καθορίσει ως φαίνεται το μέλλον μας.
.
Σημείωση:
.
Μια διευκρίνιση για τους νέους κυρίως αναγνώστες, που δεν είναι τόσο εξοικειωμένοι με την θεματολογία αυτού του site.
.
Το συγκεκριμένο μπλοκ φίλοι μου δεν είναι ούτε ψυχαγωγικό ούτε ειδησεογραφικό. Τα όσα καταγράφονται εδώ έχουν σαν σκοπό να υποκινήσουν σε σκέψη, σε περαιτέρω έρευνα και σε υγιή προβληματισμό. Οι πληροφορίες που παίρνουμε καθημερινά από πλείστες πηγές, είναι τόσο πολλές, που έχουν σαν αποτέλεσμα να προκαλούν «έμφραγμα» στο νου μας μάλλον, παρά να μας βοηθούν να καταλήξουμε σε αντικειμενικά συμπεράσματα. Αυτό που λείπει, είναι ο χρόνος για την απαραίτητη αξιολόγηση και ταξινόμηση. Ο χρόνος για σκέψη.
.
Ο περισσότερος κόσμος δυστυχώς, και αυτό είναι ένα γενικό πρόβλημα, προτιμάει να αφήνει άλλους να σκέπτονται για λογαριασμό του. Οι μόνιμοι «θαμώνες» όμως αυτού του ιστοχώρου, δείχνουν να μη φοβούνται να κινούνται αντίθετα στο ρεύμα -διότι η σκέψη έφτασε όντως σήμερα να αποτελεί την εξαίρεση μάλλον παρά τον κανόνα!
Αλκιμος