Δεν ξέρουμε αν η πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου μας επιφυλάσσει πρωτοβρόχια, αναγκαία περισσότερο από ποτέ, πάντως στον ΣΥΡΙΖΑ έναν νευρικό κλονισμό θα τον πάθουνε, για δεύτερο στη σειρά Σεπτέμβρη (θα θυμάστε όλοι τι συνέβαινε πέρσι τέτοιο καιρό).
Η άτυπη διελκυνιστίδα μεταξύ των δύο υποψηφιοτήτων για την περιφέρεια Αττικής, δηλαδή μεταξύ του εργατολόγου και μέλους του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Αλέξη Μητρόπουλου και του Αλέκου Αλαβάνου, θα βασανίσει και αυτή την εβδομάδα τα όργανα (καλά αυτοί δε μασάνε) και κυρίως τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ (όσους του έχουν απομείνει).
Και λέμε άτυπη γιατί πρώτον ο Αλαβάνος δεν έχει καταθέσει επισήμως την υποψηφιότητά του σε κανένα όργανο αλλά εκδήλωσε αιφνιδιαστικά το ενδιαφέρον του μέσα από διαρροή στο Βήμα στις 25 Ιουλίου, μία εβδομάδα μετά τις εργασίες του.........
Πανελλαδικού Συντονιστικού του ΣΥΡΙΖΑ, στις οποίες παρεβρέθη αλλά δεν μίλησε. Οι φήμες λένε ότι εντός της εβδομάδος το δίχως άλλο θα έχουμε νέα του.
Από την άλλη το όνομα του Αλέξη Μητρόπουλου έχει «παίξει» στην επικαιρότητα μέσω διαρροών από την Κουμουνδούρου με την οποία συνομιλεί, αλλά την περασμένη Τετάρτη στην πρώτη συνεδρίαση της Γραμματείας του σχήματος, η αντιπροσωπεία του ΣΥΝ δεν κατέθεσε ανοιχτά πρόταση για το συγκεκριμένο πρόσωπο. Υπογράμμισε όμως πάλι το δεδηλωμένο ενδιαφέρον της να υπάρξει σύγκλιση με τον «πασοκογενή χώρο» ο οποίος δημοσίως εξέφρασε την διαφωνία του με το Μνημόνιο. Ποια υποψηφιότητα «ζυμώνει» - τουλάχιστον μέχρι στιγμής - ο εν λόγω χώρος; Τον Αλέξη Μητρόπουλο. Τι Γιάννης Γιαννάκης..
Μήπως επρόκειτο για μια μανούβρα του ΣΥΝ, ο οποίος επικρίθηκε το τελευταίο διάστημα για παράκαμψη των συλλογικών διαδικασιών και εμμονή στις επιλογές προσώπων, αν όχι του στάρ σίστεμ των μίντια, πάντως αναγνωρίσιμα από αυτά; Το αστείο πάντως και τραγικό μαζί (αυτά πάντα πάνε μαζί όταν μιλάμε για τον ΣΥΡΙΖΑ) είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αφού διέγραψε μια τροχιά δύο μηνών περίπου περαιτέρω αυτοεξευτελισμού του αφήνοντας την Κουμουνδούρου να κάνει μόνη παιχνίδι, τώρα επανέρχεται στις «συλλογικές διαδικασίες». Και το ... παράδοξο είναι ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί για άλλη μια φορά η χρυσή εφεδρεία του χώρου, ο Μανώλης Γλέζος, όταν την ίδια ώρα η Κουμουνδούρου στέλνει μήνυμα στον Αλαβάνο «όχι υποψηφιότητες κομματικής καταγραφής».
Όσον αφορά τον Γλέζο, παρόλο που ως υποψηφιότητα προς το παρόν είναι στη σφαίρα των σεναρίων, το θέμα είναι ότι μπορεί αποτελεί μια διαχρονική αξία της αριστεράς, αλλά ως επαναλαμβανόμενη επιλογή – μπαλαντέρ όταν τα πράγματα ζορίζουν, τι να εμπνεύσει και τι να συμβολίσει; Τα μπαλώματα που γίνονται τελευταία στιγμή, όταν τα «παιχνίδια» έχουν εξαντλήσει τα χρονικά περιθώρια και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πειέρχεται στο κράτος του πανικού;
Να θυμίσουμε, επί τη ευκαιρία, ότι ο Γλέζος ήταν το πρόσωπο που πέρυσι τέτοιο καιρό είχε «θυμώσει» τον ΣΥΝ όταν τον κατηγορούσε για «ηγεμονική συμπεριφορά» μέσα στη συμμαχία και τον καλούσε να εγκαταλείψει τον «κομματικό πατριωτισμό» και να τα βρει με τον ΣΥΡΙΖΑ που έγερνε προς τον Αλαβάνο. Η δε δήλωσή του «σας βοήθησα να μπείτε στη Βουλή» είχε τότε κάνει κάποιους στην Κουμουνδούρου πραγματικά έξαλλους. «Περασμένα ξεχασμένα» ή ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;
Από την άλλη όσον αφορά τον Αλαβάνο, εξίσου αστείο ακούγεται το επιχείρημα που προβάλλουν πρόσωπα και συνιστώσες που τον στηρίζουν ότι μπορεί να αποτελέσει μια «ενωτική» επιλογή. Ο άνθρωπος που ανοιχτά επιδίωξε να διαλύσει τον ΣΥΝ και δια της φθοράς έχει συμβάλει τα μέγιστα στην απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ, θα αποτελέσει ενωτική πρωτοβουλία! Καλό και τούτο... Κι από την άλλη αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δεν «τραβάει» κι ο ίδιος άνοιξε τα φτερά του για άλλα Μέτωπα ευρύτερα, τι την θέλει την υποψηφιότητα στην Περιφέρεια; Και πώς στον κόρακα θα συμβολίσει το καινούριο; Με ένα ακόμη αξίωμα μετά από 30 χρόνια στην πολιτική;
Και που είναι η «αντιμνημονιακή» πολιτική σε όλα αυτά; Ο Παπανδρέου δεν φαίνεται να πολυϊδρώνει με τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τον ύπνο του χάνει, ούτε τα κανό, τις ποδηλασίες και τα άλλα εξτρίμ σπορ που τον κρατούν νέο και ακμαίο πάντα στις υπηρεσίες των τροϊκανών...
Ας μην κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους λοιπόν κι ας μην μπερδεύουνε το φτύσιμο με τα πρωτοβρόχια. Κι ας τους φωτίσει ο Άγιος Αλέξανδρος σήμερα τους κάθε λογής Αλέξανδρους κι Αλέκους, εκείνους της πολιτικής μηδέ εξαιρουμένους...
Μαρικάκι