Γράφει ο Στάθης ΧριστοδουλόπουλοςΗ κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή, όπως και όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις που είχαν προηγηθεί, χαρακτηρίστηκε από την πλειονότητα ειδικών και μη, ως η κυβέρνηση των μεγάλων προσδοκιών και των χαμένων ευκαιριών.
Κυρίαρχο στοιχείο στην ασκηθείσα κυβερνητική πολιτική – στα θέματα «χαμηλής» πολιτικής- ήταν η ικανοποίηση αιτημάτων στις επί μέρους ομάδες του πληθυσμού και σε ορισμένες περιπτώσεις και μεμονωμένων ατόμων , σε βάρος του δημοσίου ταμείου. Η πολιτική αυτή στο δημόσιο πολιτικό διάλογο ονομάστηκε «πελατειακή».
Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου προσπαθεί να διαχειριστεί μια οικονομική κατάσταση, χωρίς ωστόσο να μπορεί να έρθει σε ρήξη με τον «εαυτόν»της, αφού παλινωδεί στα αυτονόητα.
Η πολιτική αυτή πρακτική δεν ήταν άγνωστη στη χώρα μας, αφού, από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους (1830), ήταν- πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, ο κανόνας.
Δεν ισχυρίζομαι ότι όλα τα αιτήματα ήταν αδικαιολόγητα. Αντίθετα, πολλά από αυτά ίσως να ήταν δίκαια. Η ικανοποίησή τους όμως δεν εξαρτιόταν από το «δίκαιο» του αιτήματος, αλλά από το βαθμό πίεσης και επιρροής που οι..........
ομάδες ή τα άτομα αρκούσαν στην κυβέρνηση και γενικότερα στο πολιτικό σύστημα.
Για την άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής δεν ευθύνονται μόνο οι εκάστοτε κυβερνώντες. Μερίδιο ευθύνης έχουν και τα κόμματα και βεβαίως οι παράγοντες που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, τύπος και τηλεόραση και, τελευταία, οι πανεπιστημιακοί «εθνικοί» σχολιαστές.
Έτσι, κριτήριο για τη λήψη ενός μέτρου, αποτελεί η δύναμη της εξουσίας των ομάδων- εκβιαστών. Άπειρα είναι τα παραδείγματα: τραπεζίτες, κερδοσκόποι, κρατικοδίαιτοι επενδυτές, «αγανακτισμένοι» φοροφυγάδες, «πενόμενοι» λιμενεργάτες, προνομιούχοι υπάλληλοι συγκεκριμένων υπουργείων ή ΔΕΚΟ , πολλοί γιατροί του «ΕΓΩ» και όχι του Ε.Σ.Υ, επιχειρηματίες- αγρότες, ιδιοκτήτες φορτηγών Δ.Χ. και Λεωφορειούχοι των ΚΤΕΛ και πολλές άλλες ομάδες προνομιούχων , επιβάλουν, άλλοτε ανοικτά και άλλοτε παρασκηνιακά στους πολλούς και αδύναμους τα δικά τους ιδιαίτερα προνόμια. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται, και από σοβαρούς προοδευτικούς διανοητές, Δημοκρατία και όχι Τυραννία των βολεμένων!
Και όλα αυτά σε μια χώρα που από την εποχή του Καποδίστρια δανείζεται!