Γράφει ο ΛυσίαςΔεν κρύβουν πλέον, την ενόχλησή τους, από τις ελεύθερες φωνές των bloggers, κάποιοι μεγαλοεκδότες, που με διάφορους τρόπους, τ’αρπάζουν από το κράτος.
Χρησιμοποιώντας τα μέσα ενημέρωσης που διαθέτουν, για άλλους σκοπούς, από αυτούς που φαινομενικά δείχνουν ότι υπηρετούν.
Είναι όλοι τους προβληματισμένοι, γιατί αυτή η ελευθερία έκφρασης, τους χαλάει τον ¨στρατευμένο¨ υπέρ των συμφερόντων τους, τρόπο ενημέρωσης, που κάποιοι από αυτούς, ακολουθούν.
Όμως η δημοκρατία παιδιά, αυτά έχει.
Εσείς…..τρώτε και μείς ( οι κακομαθημένοι ) μιλάμε. Και θα μιλάμε, όσο αυτός ο τόπος, έχει το δημοκρατικό του πολίτευμα.
Δεν έχετε λοιπόν ( για να μας φιμώσετε ) από το να φέρετε μια χούντα. Αλλά και πάλι θα μιλάμε. Θα βρούμε τον τρόπο. Ακόμα και…..¨ Σέχτες¨ να χρησιμοποιήσετε, σε κάποιους από μας, πάλι θα μιλάμε. Δεν μας τρομοκρατείτε.
Αντίθετα μας εξαγριώνετε. Η πείνα, η ανεργία, η ασέβεια προς τους γονείς μας και προς την στοιχειώδη ποιότητα ζωής, απλά, μας ............
.εξαγριώνουν.
Προς το παρόν λοιπόν, τα περισσότερα συγκροτήματα, διατηρούν ( παρά τον ….αναβρασμό τους ) μια στάση αναμονής, χωρίς κορώνες υπερβολής κατά των blogs. Αφού την εργολαβία απαξίωσής τους, την ανέλαβε, το γνωστό λαμόγιο του Ταύρου.
Αποδεικνύοντας πως αυτός είναι ο ιδανικός τους εκπρόσωπος. Με αυτόν πρωτοστάτη, κάποτε διέλυσαν και αφάνισαν τον Κοσκωτά, που τον φοβήθηκαν ότι τους χαλούσε την πιάτσα και μάζευε στα χέρια του, πολλά και ισχυρά μέσα.
Βέβαια ο Κοσκωτάς, μπροστά τους ήταν άγιος. Πραγματικά άγιος.
Όμως ο Κοσκωτάς ήταν ένας. Και ήταν οικονομικός τους αντίπαλος. Ενώ εμείς είμαστε πολλοί. Πάρα πολλοί. Είμαστε ολόκληρος ο λαός, που μας διαβάζει, μας επικροτεί και μας στηρίζει.
Δεν καθαρίζεις με μας εύκολα, παραγωγέ του περγαμόντο. Και προαγωγέ, των πιο αγνών φιλοδοξιών μας.
Εβδομηνταπεντάχρονε αδηφάγε ¨σύντροφε¨.
Γι’αυτό άραξε στα δισεκατομμύριά σου και κλώσα τα να τα αυγατίσεις.
Χωρίς να μας ενοχλείς.
Και να μας προκαλείς, για να χάνουμε τον χρόνο μας μαζί σου..
ΛΥΣΙΑΣ