Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΆρθρα επί αρθριδίων ως προς το αρνητικό αποτέλεσμα της συμμετοχής των δημοσιογράφων στο διαδίκτυο.. Τίνος ρατσιστική επινόηση είναι αυτού του περιεχομένου τα πονήματα; Ποιος και κατά ποιο τρόπο δικαιούται να αποκλείει συλλήβδην μια επαγγελματική ομάδα στην χρήση ενός νέου Μέσου αμφίδρομης Επικοινωνίας, επειδή ενημέρωσης-και παρά τα περί του αντιθέτου αφελώς λεχθέντα-δεν είναι. Μάλλον είναι ο ίδιος που και κατ’ επανάληψη τσαλακώνει την συγκεκριμένη επαγγελματική ομάδα συλλογικά κάτω από τον συνθηματικό οδοστρωτήρα «αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι». Ή εκείνος που υπό το άναρθρο επιφώνημα «να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή» επιχειρούσε να την βάψει με αίμα ανεξαρτήτως του αν αυτό προέκυπτε μιας ένοχης ή αθώας φλέβας. Για να ριχτούν δια του πολιτισμικού μας νεροχύτη στα απόβλητα της ιστορίας, χιλιάδες χρόνια κλασσικού πολιτισμού και μόνο στο ψιθύρισμα της φράσης αυτής που καμιά οργή δεν την δικαιολογεί. Έτι χειρότερο την άκριτη διαδικτυακή της περιφορά και η φασιστική αποδοχή της.
Είναι δημιουργική έκπληξη το ότι ........
ολοένα και πιότεροι δημοσιογράφοι (αρχικά αισθανόμουν καταθλιπτικά μόνος) εμπλέκονται ατομικά στα γρανάζια της διαδικτυακής μηχανής. Επειδή με τις γνώσεις την εμπειρία και τα βιώματά τους σε συνδυασμό με την υποθέτω ακηδεμόνευτη γνώμη τους πολλά έχουν να προσφέρουν στους αναγνώστες τους. Η δημοκρατία έχει πει ο απροσπέλαστος Καίσλερ στην «πράξη της δημιουργίας» του, θα ολοκληρωθεί ως θεσμός μόνον όταν η επικοινωνία καταστεί αμφίδρομη με συνέπεια ο ακροατής να ανυψωθεί στο επίπεδο του ομιλητή.. Ιδού λοιπόν η Ρόδος προς αμφοτέρους. Η μονοφωνική σχέση ομιλητή-ακροατηρίου τείνει προς όφελος του δεύτερου σκέλους της εξίσωσης να εξαλειφθεί. Το διαδίκτυο επέτρεψε στους δημοσιογράφους να χειραφετηθούν και να εκθέτουν τις απόψεις τους στα συχνά πυκνά δηκτικά σχόλιά σας.. Θα το έχετε διαπιστώσει και από τις ηλεκτρονικές εκδόσεις των ΜΜΕ υπό την αυστηρή προϋπόθεση πως εκεί το απαιτούν επωνύμως. Από του σημείου όμως της κατάθεσης μιας υπό κρίση άποψης ως αυτής που τώρα απλώνω εγώ, έως την ενυπόγραφη εκδήλωση ψυχονευρωτικών συνδρόμων εξ αιτίας μιας δικαιολογημένης ή αδικαιολόγητης απόρριψης ορισμένων συναδέλφων από τους δυνάστες εργολάβους του συγκεκριμένου χώρου, ή της συλλήβδην και προκαταβολικής διαγραφής της εκ μέρους της κοινωνίας, η απόσταση δεν καλύπτεται με πολιτικά επιχρίσματα ή μετέωρες θεωρίες επιστημονικής φαντασίας περί της επικράτησης των blogs... Γιατί οι ιστοσελίδες (όχι τα portals) είναι εξ ορισμού αδύναμα όχι μόνον να εξορύξουν την είδηση αλλά και να την επεξεργαστούν, δεδομένου ότι δεν απασχολούνται σε αυτές οι καθ’ ύλην αρμόδιοι. Οι παραγωγικοί δημοσιογράφοι. Απόδειξη πως αν τα ΜΜΕ προβούν ως οφείλουν στην απαίτηση καταβολής πνευματικών δικαιωμάτων τα blogs θα κλείσουν οριστικά ή θα μετατραπούν σε ένα Σισσυφικό κλειστό κύκλωμα ματαιοπονίας παντελώς αδιάφορο.. (θυμηθείτε έρχεται τάχιστα η εποχή που το οποιοδήποτε κλικ επί του υπολογιστή θα έχει αντίτιμο..) Μην αυταπατάστε λοιπόν. Τα Μέσα δεν υποκαθίστανται απλώς γιατί δεν υποκαθίσταται ο άνθρωπος-δημοσιογράφος από την οποιαδήποτε μηχανή αφού όσο κι αν αυτή εξελισσόμενη ψηλώνει πάντα αυτός θα στέκει ψηλότερά της. Όπως δεν υποκαταστάθηκε από την τεχνολογία ο άνθρωπος γιατρός, ή ο άνθρωπος πολιτικός μηχανικός και ο άνθρωπος δικηγόρος και ούτω κάθ’ εξής.. Αυτό που δια μέσου των blogs μένει στην κοινωνία να αποδείξει, είναι πως και αυτή μπορεί να στέκει ψηλότερα από την μηχανή παραγωγής πολιτικής επικαιρότητας, αλλά να μην την χάνει ποτέ από τα μάτια της.. Και θα το αποδείξει αν σχολιάζοντάς την το κάνει διεισδυτικά και όχι ως θαμώνας επαρχιακού καφενέ ή στην λογική μιας επικίνδυνης προβοκάτσιας όπως αυτή που οδήγησε στην δολοφονία του Γκιόλια.
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr