Γράφει ο Καφενόβιος
Επιστρέφουμε ολοταχώς στη δεκαετία του ΄60. Οι προσαρμογές φτώχειας, που επιχειρεί η κυβέρνηση είναι τόσο βίαιες, που μόνο ο κοινωνικός θυμός μπορεί να φρενάρει. Όλοι, λίγο-πολύ, προεξοφλούν την εκλογική συντριβή του ΠΑΣΟΚ και την εκκαθάριση του χρεοκοπημένου πολιτικού τοπίου. Οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές (ίσως συμπέσουν με τις εθνικές) θα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να εκδηλωθεί η πλημμυρίδα της απαξίωσης όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά και της πολιτικής σκηνής γενικότερα.
Οι μέρες τους είναι μετρημένες. Το «φάντασμα» του Σεπτέμβρη αρχίζει να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα και να κυκλώνει τους παροικούντες την πολιτική Ιερουσαλήμ της χώρας. Είναι άλλωστε οι εξελίξεις ιδιαίτερα δυναμικές και χωρίς επιστροφή.
Το αναμενόμενο φθινοπωρινό τσουνάμι της λαικής οργής (όταν θα φανούν οι συνέπειες της μείωσης των εισοδημάτων και η πλειονότητα των Ελλήνων, της μεσαίας τάξης ιδιαίτερα, θα βρεθεί αντιμέτωπη με πολλές δυσχέρειες), δεν θα προκληθεί από τον κρατικό, κυρίως, συνδικαλισμό, που έγινε νούμερο.......
σατυρικών εκπομπών. Θα είναι μάλλον ανεξέλεγκτο! Οι απελπισμένοι δεν θα περιμένουν «πρόσκληση» για να βγουν στους δρόμους, ώστε …κολλήσουν ένσημα οι εργατοπατέρες. Η μπάλα θα τους πάρει σχεδόν όλους.