Γράφει ο ΜίλτοςΖούμε στη χώρα της υπερβολής και, παράλληλα, σε μια χώρα που ξεχνάει εύκολα...
Και τα δύο επιβεβαιώθηκαν μέσα σε λίγες ώρες, το ένα μετά το άλλο, στο ελληνικό ποδόσφαιρο, μέσω μιας μεγάλης μεταγραφής (Ριέρα στον Ολυμπιακό) και ενός απρόσμενου(;) διαζυγίου (απόλυση Μπερέτα από τον ΠΑΟΚ).
Στην υπόθεση του Ριέρα η υπερβολή μοιάζει επικίνδυνη ακόμα και για την ίδια τη μεταγραφή, για τον ίδιο τον παίκτη, ο οποίος είναι μια εξαιρετική περίπτωση, ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής που έρχεται στη χώρα μας σε πολύ καλή ηλικία και με - αντικειμενικά και προ υπερβολής - πολλά λεφτά. Άμα, όμως, πάρει χαμπάρι πόσο παραμυθάδες είμαστε, μετά γιατί να μην μας παραμυθιάσει και αυτός;
Ήταν πρωί Τετάρτης, πάνω στις ...κατουρόταβλες (το δεύτερο "ταυ" με "κάπα"), όταν σηκώθηκα μισοκοιμισμένος για να πάω να αδειάσω τη φούσκα μου. Με ηχητική υπόκρουση του "φσσσστττ" της εκκένωσης και το "πρρρχρρρφρρρ κλιτς κλιτς" της επαφής του υγρού με το νερό της λεκάνης και την πρόσκρουσή του στην πορσελάνη, διαπίστωσα πως σε κάποιες εφημερίδες δεν έκανε πιπί του κανείς το προηγούμενο βράδυ. Όλοι χρησιμοποιούσαν τα "εργαλεία" τους για άλλο λόγο: πήδαγαν την είδηση του Ριέρα.
Ενώ άδειαζα, λοιπόν, το σύστημα, άκουγα από την ανοιχτή τηλεόραση μια κοπελίτσα να διαβάζει τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων. Μέχρι το δεύτερο τίναγμα είχα προλάβει να ακούσω πως η ............
μεταγραφή του Ριέρα στοίχισε 20, 22 και 25 μύρια ευρώπουλα αντίστοιχα και πως είναι η "μεγαλύτερη" και "σημαντικότερη" μεταγραφή στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου!
Τρίτο τίναγμα δεν υπήρξε, υπό το φόβο να ακολουθήσω ακριβώς την ίδια τακτική...
Μετά από λίγο, αφού πρώτα έπλυνα τα χέρια και τα μούτρα μου για να ξυπνήσω καλά, άνοιξα τον ανθυπολογιστή μου (λάπτοπ, καθότι το ντέσκτοπ αποκαλείται υπο-λογιστής) και τσέκαρα ξανά τα πρωτοσέλιδα. Το "φσσσστττ" και το "πρρρχρρρφρρρ κλιτς κλιτς" δεν είχαν επηρεάσει την ακοή μου. Καλά είχα ακούσει. Και 20 μύρια στοίχισε η μεταγραφή του Ριέρα και 22 και 25! Και ήταν και η "μεγαλύτερη" και η "σημαντικότερη"!
Κάθισα κι έβαλα κάτω πρώτα τα λεφτά. Ο Ισπανός, λοιπόν, συμφώνησε για 3+1 χρόνια με 2 μύρια ευρώπουλα το χρόνο, τα οποία μπορεί να φτάσουν ως και τα 2,7 με τα μπόνους επίτευξης στόχων, συμμετοχών, ομορφιάς και καλοσύνης. Ας υποθέσουμε πως ο Ριέρας μένει στον Ολυμπιακό και τα 4 χρόνια της συμφωνίας και κάθε χρόνο τα παίρνει όλα. 4 Χ 2,7 = 10,8 μύρια.
Και από 4 έως 5,3 μύρια, λέει, είναι το ποσό που θα πάρει η Λίβερπουλ για να τον αποδεσμεύσει. Ας είμαστε λαρτζ κι ας πούμε 5,3 μύρια, οπότε το σύνολον 16,3 μύρια στην πιο ακριβή εκδοχή. Από εκεί μέχρι τα 20, τα 22 και τα 25, λείπει μισός Ριέρας.
Κι αν το δούμε από την ανάποδη, με την ελάχιστη εκδοχή, 2 ο Ριέρας και 4 η Λίβερπουλ ίσον 6, άρα λείπουν άλλοι τρεις Ριέρες ως τα 25 μύρια. Οι φωστήρες, όμως, μέτρησαν τα πολλά και όλα τα χρόνια του συμβολαίου και πρόσθεσαν μαζί, λέει, και το ποσό της εφορίας! Λες κι ο καθένας τους όταν πληρώνεται κοιτάει τα μικτά κι όχι πόσα βάζει στην παντελόνα κι όταν τον ρωτάνε τι μισθό παίρνει βγάζει το κομπιουτεράκι και το εκκαθαριστικό για να προσθαφαιρέσει φόρους και απαλλαγές, νοίκια και λειτουργικά έξοδα.
Σε αυτή την περίπτωση ξέχασαν πολλά. Αμάξι δεν θα τού προσφέρει ο Ολυμπιακός του Ριέρα; Βάλτε 70-80 χιλιάρικα ακόμα γιατί δεν πρόκειται να τού δώκουνε Οτομπιάνκι μεταχειρισμένο. Σπίτι δεν θα τού έχουνε; Κατά Γλυφάδα μεριά, 200 τετραγωνικά, βάλτε και 3-4 μύρια ακόμα την αντικειμενική αξία. Πάμε περίπου στα 30 μύρια με αυτά.
Παράλληλα, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, οι παρευρισκόμενοι κάπνισαν πολλά τσιγάρα από το άγχος, ήπιαν και κάτι χυμούς, καφεδές, σαβούρωσαν καναπεδάκια, φέρτε την απόδειξη να τα υπολογίσουμε. Μετά άναψαν πανάκριβα πούρα Χ-Α(ϊ)βάνας, άνοιξαν και μια μπουκάλα 15άρι Τσίβας, οπότε 30 συν ...15 από το Τσίβας ίσον 45! Κι επειδή από το Τσίβας ήπιανε εφτά άτομα (εφτά επί Τσίβας), κάντε κι έναν πολλαπλασιασμό 7 (που ήπιανε) επί 15 (ετών το ουίσκι), ίσον 225 συν 45, ίσον 270 μύρια κόστισε η μεταγραφή του Ριέρα!
Ευτυχώς, λοιπόν, τις τελευταίες αριθμητικές πράξεις δεν τις έκαναν, για να μην προκαλέσουν το λαϊκό αίσθημα εν μέσω οικονομικής κρίσης...
Το λαϊκό αίσθημα, πάντως, δεν το σκέφτηκαν όταν αναφέρθηκαν στη "μεγαλύτερη" και "σημαντικότερη" μεταγραφή. Το πρώτο, το μέγεθος, κρίνεται από το όνομα του ποδοσφαιριστή, από το βιογραφικό του, από το "ειδικό βάρος" του. Το δεύτερο από την προσφορά, καθώς μόνο αυτή έχει σημασία για να αποδεχθούμε κάποιον ως πραγματικά "σημαντικό".
Στην πρώτη περίπτωση το αντεπιχείρημά μου περί "μεγαλύτερης μεταγραφής στην ιστορία" είναι ένα όνομα: Ριβάλντο. Είναι, ρε παιδιά, μεγαλύτερη μεταγραφή αυτή του Ριέρα από εκείνη του Ρίμπου; Καλός, χρυσός και άγιος ο Ριέρας, καλός παίκτης, σε καλή ηλικία, από καλή ομάδα και καλό πρωτάθλημα, με παραστάσεις από μεγάλους αγώνες. Μια πραγματικά εξαιρετική περίπτωση για το φτωχό ελληνικό πρωτάθλημα. Είναι, όμως, παίκτης επιπέδου Ριβάλντο;
Στα περί προσφοράς, θα σημειώσω δύο ονόματα και θα επιβεβαιώσω πόσο εύκολα ξεχνάμε σ΄ αυτή τη χώρα: Τζόλε και Βαζέχα. Μέχρι κάποιος ξένος παίκτης να ξεπεράσει αυτούς τους δύο, ξέρετε ποιος να είναι καλά...
Το πόσο υπερβολικοί γινόμαστε και πόσο εύκολα ξεχνάμε ακόμα και τις ίδιες τις υπερβολές μας, το αποδεικνύει επίσης η υπόθεση Μπερέτα. Ο Ιταλιάνος εμφανίστηκε στα μέσα Ιουνίου ως ο φυσικός διάδοχος του δον-Φερνάντο Σάντος, ως ο προπονητής που θα οδηγήσει τον ΠΑΟΚ σε μια νέα υπέρβαση, ως πολλά υποσχόμενος, δουλευταράς, ως ένας ...θεούλης που δεν είχαν εκτιμήσει στην πατρίδα του, όπου δεν έπιανε στάχτη πουθενά.
Σχεδόν ένα μήνα αργότερα και μετά από σκάρτο ένα μήνα προετοιμασίας, όλα αυτά τα περί "σοβαρών επιλογών του Ζ-Αγοράκη και του Ζήση", ξεχάστηκαν εν μία νυκτί. Επειδή ο ΠΑΟΚ σερνότανε στα φιλικά και - κυρίως - επειδή ο Ιταλιάνος καταλάβαινε από ποδοσφαιρική ψυχολογία όσα (θέλουν να καταλαβαίνουν) οι αθλητικοί συντάκτες από αριθμητική σε υποθέσεις μεταγραφών.
Ο Μπερέτας, στην υπόθεση του Παύλου του Γροθία, ντουφέκησε τον εαυτό του. Δεν είναι δυνατόν ένας προπονητής, όσο χαϊβάνι και να είναι, να μην καταλαβαίνει πως η συγκεκριμένη ομάδα κινείται γύρω από τον Παύλο, από τον πρώτο παίκτη μέχρι τον τελευταίο οπαδό. Ότι ο ΠΑΟΚ τον ημερών μας έχει έναν ηγέτη και αυτός είναι ο Γροθίας. Ότι αυτός είναι η κεντρική προσωπικότητα της ομάδας. Ότι αυτός μπορεί να τού φτιάξει την ομάδα κι αυτός να τού τη χαλάσει.
Δεν πας σε μια ομάδα φρέσκος για να σκοτωθείς με τον ηγέτη της. Τι πας να αποδείξεις, δηλαδή; Ότι είσαι σημαντικότερος εσύ, πάνω απ΄ όλους; Θα πήγαινε ποτέ ο Γκουαρντιόλας καινούργιος στην Μπαρτσελόνα να τσακωθεί με τον Τσάβη; ο Αντσελότης να σκοτωθεί με τον Λαμπάρδο ή ο Χότζον με τον Γεράρδο; Ούτε αυτοί, που είναι μεγάλες προσωπικότητες, δεν θα έμπαιναν σε τέτοια διαδικασία, πόσω μάλλον ένας Μπερέτας.
Δεν είναι μόνο ότι θα το φας το κεφάλι σου, αλλά θα χαλάσεις και την ομάδα. Αυτό, όμως, είναι μια άλλη ιστορία. Εδώ μιλάμε για μυστικά και ψέματα. Για υπερβολές και λησμονιά.
Και σ΄ αυτά είμαστε πρώτοι. Κάντε τις αριθμητικές πράξεις και θα δείτε...
Μέχρι να βγάλετε σωστό αριθμό, εγώ, ο Μίλτος, νά ΄μαι καλά...
Μίλτος