Οι σάλπιγγες αποκαλύψεως

Γράφει ο Λεωνίδας Ορφανουδακης

Στο παρακάτω μικρό απόσπασμα από το ποίημα «Οι σάλπιγγες αποκαλύψεως» του Τάσου Λειβαδίτη , που δανείζομαι από το (http://patarilogotexnon.blogspot.com/) «Πατάρι Λογοτεχνών» , βρήκα να εκφράζονται τόσο οι σκέψεις μου όσο και η απελπισία μου για όλα αυτά που συμβαίνουν αυτό τον καιρό γύρο μου . Βρήκα εκεί τη φωνή που αντιλαλεί και Βροντοφωνάζει , με μια εκατοστή όλες κι όλες λέξεις , όλα αυτά που αισθάνομαι και που θα χρειαζόμουν εκατοντάδες σελίδες για να τα πω , εγώ ο ΤΡΙΤΟΣ . Και μόνο αυτό είναι αρκετό για να καταλάβετε γιατί αγαπώ τους ποιητές !

………

- Τελικά κανείς δεν έβλεπε ακόμα την τρομερή προειδοποίηση , νυχτερίδες κούρνιαζαν πάνω στο νιπτήρα , οι λειχήνες έτρωγαν σιγά- σιγά τους τοίχους και μόνο η Δωροθέα δινόταν μ` ευψυχία στους περαστικούς -

- ο ποιο αξιολύπητος όμως ήταν ο..........
τρίτος , «γιατί με κυνηγούν» ρώτησε, «κι όμως εγώ αγρυπνούσα» ξανάπε σαν να ήταν αυτό ένα άλλοθι , γιατί υπάρχουν πράγματα που τα περιμένεις κι άλλα που συμβαίνουν μέσα σε μιά στιγμή , καθορίζοντας για πάντα τη ζωή σου κι επειδή είμαι προνοητικός , τα βράδια τακτοποιώ τις λέξεις με τ` άλλα φαντάσματα -

κι άξαφνα το ρολόι σταμάτησε , εγώ βρισκόμουν στο υπόγειο , «γιατί κατέβηκα εδώ;» είπα σιγανά .

Αλλά δεν ήταν κανείς ν` απαντήσει ….

Λεωνίδας Ορφανουδάκης