Επιμέλεια: Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Ο Θανάσης Χειμώνας για πολλούς έχει τη λογοτεχνία στο αίμα του. Σε καμία περίπτωση όμως δεν δείχνει να τον καλύπτει η σκιά του πατέρα του Γιώργου Χειμωνά. Ο Θανάσης γράφει απλά, αρκετοί τον κατηγορούν ότι γράφει απλουστευμένα, ίσως αυτό να είναι το αποτέλεσμα της πολλαπλής συγγραφικής του παραγωγής. Εφημερίδες, διαδίκτυο, βιβλία, περιοδικά. Ο Χειμώνας δεν προσαρμόζεται στο έντυπο, το έντυπο αποδέχεται το Θανάση.
Μίλησε για όλους και για όλα. Για τη λογοτεχνία, για τον κινηματογράφο, για το διαδίκτυο, για τη μεγάλη του αγάπη τον Ολυμπιακό. Για την μούρλια των Ελλήνων, για τη μιζέρια και το μόνιμο παράπονο μας. Για τις θεωρίες συνομωσίας που τόσο λατρεύουμε, αλλά και για την επίπλαστη φτώχια που έρχεται να διαδεχτεί την επίπλαστη ευημερία ως βασικής συμπεριφορά. Για την κρίση που είναι ο μπαμπούλας των Ελλήνων που θέλουν να τρομάξουν, αλλά και για τη μόδα του να είσαι αριστερός. Δεν ασχολείται με τις ιδεολογίες, αλλά με τις ιδέες, γνωρίζει τι είναι αισθητική, αλλά δεν μπορεί να περιγράψει τη δική του. Είναι ο Θανάσης Χειμωνάς και πιστεύει ότι όλοι οι Έλληνες πρέπει να περνούν από ΚΤΕΟ.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά το Θανάση Χειμωνά για το χρόνο του και γιατί μοιράστηκε μαζί μου τις απόψεις του.
Είσαι συγγραφέας και αρθρογράφος σε έντυπα, παράλληλα όμως γράφεις με επιτυχία και στο διαδίκτυο. Πως βλέπεις όλη αυτή τη συζήτηση για το τέλος της ενημέρωσης, αλλά και της γνώσης στο χαρτί;
Αναφέρεσαι στα e-books; Βέβαια, η αρθρογραφία και η συγγραφή ενός βιβλίου είναι διαφορετικοί τομείς. Δεν νομίζω ότι θα έχει πρόβλημα το βιβλίο αν περάσουμε στα e-books. Μου φαίνεται δύσκολο για έναν άνθρωπο της ..........
ηλικίας μου να αντικαταστήσει το χαρτί με το κινητό του, κάπως έτσι είναι το e-book. Αν και μου έχουν πει ότι δεν κουράζει τόσο τα μάτια και είναι λίγο μεγαλύτερο.
Η αίσθηση όμως του χαρτιού είναι άλλη. Κάτι αντίστοιχο γίνεται και με τις εφημερίδες, εμένα με βολεύει πιο πολύ η εφημερίδα, το ιντερνέτ όμως είναι πιο εύκολο στη χρήση. Αν ας πούμε βρίσκομαι στο εξωτερικό είναι πιο εύκολο να μάθω τι γίνεται μέσω ιντερνέτ παρά μέσω της εφημερίδας. Το ιντερνέτ θα συνεχίσει να υπάρχει, οι εφημερίδες θα συνεχίσουν να υπάρχουν και τα βιβλία θα υπάρχουν. Όταν ξεκίνησε ο κινηματογράφος όλοι έλεγαν πως τελείωσε το θέατρο και κανείς δεν θα πήγαινε στο θέατρο. Δεν έγινε όμως κάτι τέτοιο, οπότε κάτι ανάλογο θα γίνει και με τα έντυπα.
Έχεις σπουδάσει κινηματογράφο. Αν σου έδιναν ένα απεριόριστο μπάτζετ και σου έλεγαν ότι θα έχεις στη διάθεση σου όποιον ηθοποιό θέλεις τι ταινία θα έκανες για την Ελλάδα;
Για την Ελλάδα; ομολογώ πως δεν το έχω σκεφτεί. Θα έκανα το πιο εύκολο, γιατί γενικά είμαι του εύκολου. Θα μετέφερα ένα βιβλίο μου, αυτό είναι και το μεγάλο μου όνειρο. Γενικά οι ήρωες μου είναι πιο απομονωμένοι. Δεν νομίζω ότι θα έκανα ένα βιβλίο όπου ο ήρωας θα είχε προβλήματα με την οικονομική κρίση γενικότερα. Οι ήρωες μου συνήθως έχουν άλλα προβλήματα, και η αλήθεια είναι ότι συνήθως είναι αρκετά ευκατάστατοι και αυτό κατά κάποιο τρόπο με βολεύει στην πλοκή.
Είσαι αστός. Η αστική τάξη σήμερα στην Ελλάδα υπάρχει;
Αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Σίγουρα, δεν πιστεύει ότι υπάρχει, αλλά εγώ πιστεύω ότι υπάρχει. Πάντα υπήρχε, απλώς δεν ήθελε να αναγνωρίσει ότι υπάρχει, για αυτό και προσπαθούσε να κινηθεί είτε προς τα πάνω, είτε και προς τα κάτω κυρίως.
Της δημιούργησαν ενοχές;
Γενικά ο Νεοέλληνας, κυρίως ο άνθρωπος της γενιάς μου, έχει μία ενοχή, σε σχέση με το παρελθόν, σε σχέση με τους προγόνους του, και προσπαθεί να εκτονώσει αυτή την ενοχή με μία επιθετικότητα, με ένα διαρκές παράπονο το οποίο αγγίζει όλους τους τομείς της ζωής και της ύπαρξης.
Ο Τίτος Πατρίκιος είχε μιλήσει για την ποίηση της ήττας, θεωρείς ότι έχουμε κάνει πολιτικό μας βίωμα αυτό το συναίσθημα;
Νομίζω ότι αυτό είναι από τα γενικότερα χαρακτηριστικά του Έλληνα. Ο Έλληνας θέλει πολύ να παραπονιέται, να λέει ότι δεν έχει λεφτά, ότι είναι ριγμένος, ότι τον καταπιέζει η κυβέρνηση. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό το παράπονο υπάρχει γενικά στον Έλληνα. Προτιμάει να μην έχει κάτι και να γκρινιάζει για να το αποκτήσει, παρά να το έχει. Δεν είναι ευχαριστημένος, θέλει να είναι ο αδικημένος, και αυτό το βλέπουμε παντού, κυρίως στα ΜΜΕ
Τα νέα οικονομικά μέτρα θα διευρύνουν το χάσμα πλούσιων και φτωχών; μπορεί να δημιουργηθεί ένας ταξικός διαχωρισμός τύπου Βρετανίας;
Δεν είναι τόσο μεγάλες οι διαφορές πλουσίων και φτωχών στην Ελλάδα. Ακούγαμε τόσα χρόνια για ανθρώπους που ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας, πολλοί από αυτούς δεν είναι φτωχοί, απλώς φοροδιαφεύγουν και ο Βοσκόπουλος κάτω από το όριο της φτώχιας εμφανιζόταν. Δεν μπορώ να το ξέρω τώρα, γιατί δεν ξέρω πόσο θα αγγίξει η κρίση την Ελλάδα. Είναι κάτι οικονομικό, δεν έχει να κάνει με την ψυχοσύνθεση του Έλληνα, θα το δούμε στο μέλλον.
Στην καθημερινότητα σου βλέπεις κάποια αλλαγή;
Γενικά, ο κόσμος είναι αγχωμένος και φοβάται με όλα αυτά που ακούει για την κρίση. Όταν όμως αποστασιοποιηθώ από όλα αυτά και βγω έξω δεν βλέπω καμία διαφορά, ο κόσμος διασκεδάζει όπως διασκέδαζε, δεν λέει ότι δεν θα πάει διακοπές. Προς το παρόν η κρίση μοιάζει με έναν μπαμπούλα, κάποια στιγμή θα δούμε πόσο θα μας αγγίξει. Αλλά τώρα δεν έχει καμία διαφορά.
Η αισθητική μας που στηρίχθηκε στον νεοπλουτισμό θα αλλάξει με όλη αύτη την κατάσταση;
Δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει ποτέ η αισθητική του Νεοέλληνα. Έχει καθαρά να κάνει με τη νοοτροπία του, με τον τρόπο που σκέφτεται, με τον τρόπο που κινείται, με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα πράγματα, πιστεύω ότι οποιαδήποτε αλλαγή δεν θα το επηρεάσει αυτό.
Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε μία άνοδο της εναλλακτικής σκηνής του Ελληνικού κινηματογράφου. Πιστεύεις ότι μπορούμε να κάνουμε λόγο για σχολή; Θεωρείς ότι ο κόσμος άλλαξε τις προτιμήσεις του; περάσαμε από το Safe Sex σε ποιο ποιοτικές ταινίες;
Δεν νομίζω ότι έχουν αλλάξει όλες οι ταινίες που γυρίζονται. Άλλωστε, το Safe Sex ήταν σχετικά μία καλή ταινία, αξιοπρεπής για το χώρο, υπάρχουν πολλοί χειρότερες που κάνουν επιτυχία και αυτό δεν έχει να κάνει με τον κινηματογράφο, αλλά με τον θεατή και τα θέλω του.
Εγώ θεωρώ ότι γενικά ο Ελληνικός κινηματογράφος ήταν μία απάτη. Ήταν πραγματικά πολύ λίγες οι καλές ταινίες και πάρα πολλές οι υπερτιμημένες. Η αλήθεια είναι όμως ότι την τελευταία χρονιά υπήρξαν 3-4 πολύ καλές ταινίες, δεν μπορούμε όμως να μιλήσουμε για σχολή γιατί είναι πολύ διαφορετικές η μία από την άλλη και γεννήθηκαν τελείως αλλού.
Πιστεύω όμως ότι υπάρχει μία στροφή, ο Έλληνας σκηνοθέτης έχει μία διαφορετική οπτική. Στον κινηματογράφο και στην τέχνη γενικότερα δεν μου αρέσει το επιτηδευμένο, θεωρώ ότι τα μηνύματα θα πρέπει να είναι απλά, και αυτό το είδαμε σε μερικές ταινίες όπως ήταν η Στρέλα και η Ακαδημία Πλάτωνος και ίσως αυτό δείχνει μία αλλαγή νοοτροπίας του Έλληνα σκηνοθέτη που ελπίζω να δημιουργήσει κάτι ωραίο στο χώρο.
Πιστεύεις ότι ζούμε την περίοδο που οι Έλληνες σκηνοθέτες θα βγουν μπροστά; θα δούμε κάτι αντίστοιχο με το Χόλυγουντ;
Πιστεύω ότι για χρόνια ο Ελληνικός κινηματογράφος για χρόνια είχε συγκεκριμένα πρότυπα, ο εμπορικός παραδείγματος χάριν προσπαθούσε πολύ να μοιάσει στον Αμερικάνικο ή στον Ιταλικό και ο λεγόμενος ποιοτικός αντέγραφε πιο πολύ τον Γαλλικό και τον αντίστοιχο Ιταλικό, όχι τις φάρσες. Με αποτέλεσμα ο Ελληνικός κινηματογράφος να μην έχει ταυτότητα, εκτός αν μιλούσε ας πούμε για τον Εμφύλιο που ήταν το θέμα που έδινε κάτι, από εκεί και πέρα έβλεπες μία μίμηση ξένων προτύπων. Οι ταινίες που βγήκαν φέτος δεν είναι έτσι, έχουν να κάνουν καθαρά με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο ο σκηνοθέτης, ελπίζω πως ήταν ένα πάτημα για ένα καλύτερο μέλλον, πρέπει ο Ελληνικός κινηματογράφος να έχει μία δική του σχολή.
Υπάρχει κάποια Ελληνική ταινία που έχεις ζηλέψει; που θα ήθελες να την έχεις κάνει εσύ;
Έχω ζηλέψει διάφορες. Η αγαπημένη μου ταινία ήταν η Παραγγελιά του Τάσιου, ξεκίνησε από την ιστορία του Κοεμτζή, υπήρχε ένα μύθος που ο Τάσιος τον απογείωσε. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που είχε κάνει με τη Γώγου, υπήρχαν σφήνες με τη Γώγου να απαγγέλει ποιήματα, κάτι που ήταν πολύ τολμηρό, έδεσε όμως πάρα πολύ καλά. Νομίζω ότι αυτός ο συνδυασμός ήταν ότι καλύτερο έχουμε δει στον Ελληνικό κινηματογράφο. Δεν μπορώ να πω ότι το ζήλεψα γιατί δεν είμαι σκηνοθέτης. Αν ήθελα όμως να κάνω μία ταινία, μάλλον θα έκανα κάτι τέτοιο.
Τι είναι η μαγκιά κατά τη γνώμη σου; ποιος είναι ο μάγκας;
Είναι δύσκολο να απαντήσω, αλλά πιστεύω ότι ο μάγκας είναι αυτός που ότι κάνει δεν το κάνει για να δείξει ότι είναι μαγκιά. Είναι κάτι αυθόρμητο, είναι κάτι άμεσο, είναι κάτι που βγαίνει από μέσα, είναι κάτι που κάνει κάποιος έχοντας γνώση των συνεπειών. Κάτι που ξεφεύγει, μία παραβατική συμπεριφορά που γνωρίζει τι θα επακολουθήσει και το κάνει γιατί το πιστεύει.
Έχεις πάει σε ψυχολόγο;
Ναι έχω πάει. Ο Έλληνας έχει ένα στερεότυπο για τον εαυτό του, ότι είμαι ένας τρελός και όλα αυτά. Νομίζω βασικά ότι έπρεπε οι Έλληνες να είναι σαν τα αυτοκίνητα να περνάνε από ΚΤΕΟ, όχι από ψυχολόγο, αλλά από ψυχίατρο γιατί υπάρχει πολύ λόξα στον κόσμο και ο κόσμος την καταπιέζει μέσα του και αυτό βγαίνει χειρότερα.
Αυτή η καταπίεση που βιώνει ο Έλληνας, η οποία εντείνεται από τα οικονομικά μέτρα, πιστεύεις ότι θα ξεσπάσει;
Αυτό είναι κάτι που με προβληματίζει. Πιστεύω ότι ο Έλληνας εδώ και πολλά χρόνια, κυρίως από τη δεκαετία του ’80 ως το 2000, αλλά ακόμη και τώρα δεν ήταν από τους φτωχούς Ευρωπαίους. Εγώ που έζησα στο εξωτερικό στη δεκαετία του ’90 έβλεπα ότι ο μέσος Ευρωπαίος αρκετές φορές ήταν πιο φτωχός από τον Έλληνα, και αυτό το έβλεπες κυρίως από το ότι δεν είχαν αυτοκίνητο, κάτι που στην Ελλάδα είναι αδιανόητο, ακόμη και ο πιο φτωχός Έλληνας έχει ένα Lada.
Αυτό γίνεται για δύο λόγους, πρώτον υπάρχει ο θεσμός της οικογένειας. Η οικογένεια προσέχει και στηρίζει τα παιδιά της μέχρι μία μεγάλη ηλικία, μέχρι να αρχίσουν να δουλεύουν να σταθούν στα πόδια τους, κάτι που στο εξωτερικό δεν υπάρχει.
Δεύτερον λόγω της παραοικονομίας, πολλοί δηλώνουν φτωχοί στα χαρτιά, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι.
Ο Νίκος Κοτζιάς σχολιάζοντας την κατάσταση, είχε υποστηρίξει ότι η κοινωνία θα οδηγηθεί στην κατάθλιψη ή στην κοινωνική εξέγερση; Σε φοβίζουν αυτά τα ενδεχόμενα;
Δεν πιστεύω ότι θα γίνει κάτι τέτοιο. Πιστεύω ότι ο Έλληνας θα βρει τρόπο για να περνάει καλά. Στην κατάθλιψη έχουμε οδηγηθεί εδώ και χρόνια, για πολλούς μάλιστα λόγους, όχι μόνο οικονομικούς. Τυφλή εξέγερση είχαμε κατά κάποιο τρόπο στο ξεκίνημα των γεγονότων του Δεκεμβρίου του 2008, μία συσσωρευμένη οργή που ξέσπασε, αλλά από ένα σημείο και πέρα και αυτή έπαψε να είναι τυφλή.
Και εγώ ανησυχώ για την κρίση, αλλά δεν πιστεύω ότι τα πράγματα είναι τόσο άσχημα. Στον Έλληνα αρέσει να παραπονείται, αλλά του αρέσει επίσης πολύ και να τρομάζει. Έτσι τρομοκρατείται από την κρίση, θυμίζω τη νέα γρίπη και τι ακουγόταν για αυτή, νεκροί που στοιβάζονταν, κίνδυνοι κτλ. και τελικά δεν έγινε τίποτα. Τα πράγματα θα είναι δύσκολα και πολλοί άνθρωποι θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες, αλλά δεν πιστεύω ότι γενικότερα θα φτάσουμε σε τόσο ακραίες καταστάσεις.
Ζούμε για τις συνομωσίες λοιπόν;
Ναι, τις πιστεύουμε πάρα πολύ. Είναι μέρος της καθημερινότητάς μας.
Η Βία είναι πολιτική συμπεριφορά;
Όχι. Σε μία δημοκρατία με τίποτα. Αν έχουμε δικτατορία είναι διαφορετικά τα πράγματα, οφείλεις να αντιδράσεις ακόμη και βίαια, στην δημοκρατία όμως όχι, θα πας και θα τους μαυρίσεις, είναι πιο λογικό.
Στα κείμενα σου έχεις πολλές φορές κρίνει τους όρους αριστερά- δεξιά. Πιστεύεις ότι στην Ελλάδα του σήμερα μπορεί να γίνει πολιτική με τσιτάτα και ταμπέλες;
Όχι, η πολιτική γίνεται με τις ιδέες και όχι με αυτό που δηλώνεις ότι είσαι. Στην Ελλάδα άλλωστε όλοι δηλώνουν ότι είναι αριστεροί, ακόμη και ο Καρατζαφέρης λέει ότι είναι αριστερός, αλλά όλοι είναι μέσα τους δεξιοί και συντηρητικοί, όλοι έχουν κάποιο ρατσισμό, μικρό ή μεγάλο, απλώς είναι μόδα να δηλώνεις αριστερός. Δεν αρκεί να δηλώνεις αριστερός, αλλά πρέπει να το δείχνεις κιόλας. Μπορεί να λες ότι είσαι αριστερός και παράλληλα να φωνάζεις ότι έχουμε γεμίσει Αλβανούς, ότι καλά ήμασταν με τον Παπαδόπουλο.
Έχεις ζήσει στο Λονδίνο. Ο συντηρητικός της Βρετανίας έχει καμία σχέση με τον μέσο ψηφοφόρο της Ν.Δ.;
Δύσκολη ερώτηση. Τα πράγματα στην Ελλάδα είναι πλέον πολύ μπερδεμένα. Για παράδειγμα στη δεκαετία του ’80 ήταν ξεκάθαρο ποιος ήταν τι. Ο οπαδός της Ν.Δ. ήταν ένας παραδοσιακός συντηρητικός άνθρωπος, όπως οι ψηφοφόροι του Καρατζαφέρη σήμερα. Ένας άνθρωπος που ψήφιζε ΚΚΕ εσωτερικού ήταν πολύ προοδευτικός, ένας άνθρωπος που ψήφιζε ΠΑΣΟΚ ήταν αριστερός, Κεντροαριστερός. Ήταν ξεκάθαρα τα πράγματα, αλλά σήμερα τα πράγματα είναι πολύ μπερδεμένα και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις παρά μόνο τις ακραίες καταστάσεις. Μπορεί κάποιος να ψηφίζει Ν.Δ. και να είναι πολύ πιο προοδευτικός από κάποιον που ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ ή κάποιο άλλο μικρό κόμμα. Στην Αγγλία είναι πολύ ξεκάθαρα ακόμη τα πράγματα, ψηφίζουν οικογενειακά, ψηφίζουν τον πολιτικό που μένει στην πόλη τους.
Πιστεύεις ότι το ΠΑΣΟΚ έβαλε στο παιχνίδι της εξουσίας και μία γενιά ανθρώπων με μικροαστικά χαρακτηριστικά;
Σε μεγάλο βαθμό ναι.
Αυτό θα μπορέσει να το αποβάλλει από το DNA του ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Παπανδρέου;
Πιστεύω ότι ήδη το έχει αποβάλλει σε μεγάλο βαθμό. Είναι τελείως διαφορετικό το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου από αυτό του Ανδρέα. Είναι το ίδιο όνομα, το ίδιο κόμμα, η συγγένεια, αλλά είναι δύο τελείως διαφορετικοί πολιτικοί.
Περιμένεις να ακούσεις κάτι από τον Καραμανλή;
Όχι.
Το διαδίκτυο, και κυρίως τα blogs, μας απέδειξαν ότι στην Ελλάδα έχουμε μερικά εκατομμύρια συγγραφείς. Εσύ πως κρίνεις αυτό το φαινόμενο, και κυρίως τη λογική του πρέπει να έχω γνώμη για όλα.
Ο Έλληνας πάντα είχε γνώμη για όλα απλώς δεν μπορούσε να την εκφράσει τόσο εύκολα, τώρα με το διαδίκτυο μπορεί. Εμένα δεν μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η ιστορία. Υπάρχουν άνθρωποι που γράφουν πολύ καλά, εξαιρετικά και προσεγμένα. Μπορείς να διαβάσεις πράγματα που δεν τα βρίσκεις ούτε στα έντυπα.
Αυτό όμως που με ενοχλεί είναι ότι ο καθένας έχει άποψη για όλα και έχει αποκτήσει και ένα βήμα για να τη λέει. Πλέον σε ένα δευτερόλεπτο μπορεί να ανοίξεις ένα blog και να γράψεις ότι θέλεις και να πρέπει εγώ να σε ακούσω. Αυτό εμένα κάπου με ανησυχεί.
Και όλη αυτή η απαξίωση των ΜΜΕ υπέρ των blogs, που τις περισσότερες φορές προσφέρουν αυτό που θέλεις να ακούσεις, μήπως οδηγεί στην απώλεια του φίλτρου των πληροφοριών;
Ναι έχει γίνει αυτό. Υπάρχουν blogs που ο οποιοσδήποτε μπορεί αν γράψει ότι θέλει και να δημοσιευτεί. Αυτό για μένα είναι τρομακτικό.
Γράφεις επώνυμα σε ένα επώνυμο portal. Θα έμπαινες ποτέ στον πειρασμό να γράψεις κάτι ανώνυμο;
Όχι στο διαδίκτυο. Υπάρχουν στήλες στις εφημερίδες, παραπολιτικές ή παραθλητικές που τις διαβάζω, όπως ο «Αποδυτηριάκιας» στον Φίλαθλο, αλλά αυτό που γίνεται με τις καταγγελίες είναι πολύ επικίνδυνο. Ακόμη και αλήθεια να λες θα πρέπει να το κάνεις κάπως διαφορετικά.
Θυμάμαι ένα status που είχες βάλει στο Facebook: «ωραία ήρθε ο Ερντογάν, μήπως να έρθει τώρα και ο Τερίμ για να γλιτώσουμε από τον Βαλβλερδε». Ένιωσες να απειλείσαι από την εμφάνιση του Τούρκου Πρωθυπουργού;
Εγώ θεωρώ ότι η επίσκεψη ήταν πολύ θετική. Οι επιδεινωμένες Ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι πρόβλημα και για την Τουρκία, αλλά κυρίως για την Ελλάδα. Ειδικά στο κομμάτι των δαπανών για τους εξοπλισμούς. Πιστεύω ότι δεν είναι δύσκολο να εξομαλυνθούν πλήρως.
Με βάση τις απόψεις σου, που είναι αιρετικές, θεωρείς ότι είσαι Ανθέλληνας;
Το έχουν γράψει αυτό για μένα κάπου. Αν και δεν με έβαλλαν στη λίστα με τους 100 ανθέλληνες, δεν μπορούν να κάνουν μία σωστή δουλειά. Όχι δεν είμαι Ανθέλληνας, την Εθνική Ελλάδος δεν την βλέπω όπως έκανα παλιά που πήγαινα στο εξωτερικό για να τη δω. Δεν υπάρχουν ανθέλληνες και φιλέλληνες, υπάρχουν λογικοί άνθρωποι και παράλογοι. Όπως δεν υπάρχουν ρατσιστές και αντιρατσιστές. Υπάρχουν λογικοί άνθρωποι και ρατσιστές.
Ξαφνικά ανακαλύψαμε στην Ελλάδα το πορνό;
Πραγματικά μου κάνει εντύπωση, όταν βγήκε η ταινία με την Αλεξανδράτου έγινε ένας χαμός, γράφτηκαν κείμενα, ακούστηκαν φωνές ντροπή και αίσχος και τι είναι αυτά κτλ. Τώρα αν πάμε στο περίπτερο θα δούμε 100 τσόντες. Έχει σημασία αν είναι η Αλεξανδράτου ή μία ξένη; Απλώς ο κόσμος θέλει συνεχώς να ασχολείται με κάτι, να ανακαλύπτει εχθρούς και κινδύνους. Γράφτηκε ότι αυτό είναι ένα σχέδιο αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Τι να πει κανείς.
Κατάγεσαι από μία αστική οικογένεια, πως κρίνεις όλο αυτό μύθο που υπάρχει για την αγία οικογένεια που δεν αφήνει το πρόβλημα να περάσει το κατώφλι του σπιτιού;
Νομίζω ότι αυτό είναι γενικό χαρακτηριστικό της οικογένειας στην Ελλάδα. Τα εν οίκω μην εν δήμω, και στην περίπτωση της αστικής οικογένειας τα εν οίκω μη εν Δήμου.
Έχουμε αισθητική;
Αυτή είναι μία σχετική ερώτηση. Υπάρχει κοινά αποδεκτή αισθητική; Υπάρχουν διαφορετικά προσεγγίσεις αλλά και μέτρα της αισθητικής.
Η δική σου αισθητική ποια είναι;
Δεν μπορώ να δώσω μία απάντηση, δεν μπορώ να δώσω έναν ορισμό. Νομίζω ότι όποιος με ξέρει γνωρίζει την αισθητική