Γράφει ο Ευγένιος ΑνδτικόπουλοςΕξηγούμαι ευθύς εξ’ αρχής. Κατά την δημοσιογραφική μου διαδρομή έχω εκμεταλλευτεί ως και την έσχατη ρανίδα από το νοητικό αίμα των αναγνωστών μου. Δεν θα υπήρχα αν δεν υπήρχαν. Ο καθρέπτης μου είναι. Συνέπεια αυτού είναι να προσλαμβάνω κατά το μέγιστο μέρος τους το σωστό ή το λάθος μου από την αντίδρασή τους. Λογική και συναισθηματική. Αποφάσισα έτσι αφού κι εκείνοι αποστέλλοντάς μου mail με εμπιστεύονται, να αναρτώ που και που σχολιασμένη την πολιτική τους διάγνωση με την αφεντιά μου στον άχαρο ρόλο του υποβολέα. Σήμερα έτσι πρωταγωνιστεί ο φίλος-η με το ιδιαίτερο ψευδώνυμο anty spilius του οποίου η οπτική για τον «Καλλικράτη» πραγματικά με εξέπληξε. Και με εξέπληξε γιατί δίχως να το ξέρει, υπό μία έννοια αγγίζει το περιεχόμενο του βιβλίου μου που μόλις κυκλοφόρησε. Ιδού το γιατί: Πρωτίστως o Anty Spilius διαβαίνει τις ιστορικές ατραπούς σχεδόν συντομογραφικά για να αναδείξει τον εξέχοντα διαχρονικά ρόλο των δήμων και κοινοτήτων ως κύτταρα του ελληνισμού, προχωρά στηλιτεύοντας τους βουλευτές που θα υπερψηφίσουν το ............
ομώνυμο νομοσχέδιο επειδή όπως τονίζει η κοινωνία μας δεν είναι ένας άμορφος χυλός μιας διεθνούς σούπας, για να καταλήξει δεικτικά και επί λέξει ως εξής:
«Ο Καλλικράτης" αποδεικνύει ότι το αίτιο της υπολειτουργίας της Βουλής είναι η
βλακεία και όχι η διαφθορά. Οι Βουλευτές είναι στην πλειοψηφία τους βλάκες
και όχι διεφθαρμένοι. Θα πάνε σαν τα "πρόβατα" της κομματικής "στάνης" να ψηφίσουν το σχέδιο "Καλλικράτης". Μόνοι τους θα βγάλουν τα "μάτια" τους. Μόνοι τους θα
υποσκάψουν τη δική τους θέση. Μόνοι τους θα μειώσουν τη δική τους
εξουσία. Θα μετατρέψουν τους εαυτούς τους σε παρατρεχάμενους και
σφουγκοκολάριους των νέων πανίσχυρων "καλλικρατικών" Περιφερειαρχών.
Θα "διορίσουν" —και μάλιστα παρανομώντας— τα δικά τους αφεντικά. Θα
βοηθήσουν αυτούς, τους οποίους σε άλλη φάση θα έπρεπε να πολεμάνε με
όλα τα μέσα. Θα "αυτοκτονήσουν", ευθυγραμμισμένοι με την κομματική
γραμμή. Θα νομιμοποιήσουν "έγχρωμους" ψηφοφόρους, οι οποίοι μελλοντικά
θα στηρίξουν "έγχρωμους" εκπροσώπους τους. Αν αυτό δεν είναι απόδειξη
βλακείας, τότε τι είναι; Όταν σε "δουλεύει" ένας Γιωργάκης, όχι τα συμφέροντα
ενός λαού δεν μπορείς να προστατεύσεις, αλλά πρέπει το κράτος να σου
εξασφαλίσει συνοδό, για να περνάς τις διασταυρώσεις.»
Προφανώς έχει δίκιο ο(η) Anty Spilius όταν αναφέρεται πως δια του κάθε Καλλικράτη (άσε που με το έκτρωμά τους προσβάλλουν ανεπανόρθωτα το όνομα του οραματιστή αρχιτέκτονα) επιχειρείται η διοικητική ενοποίηση κοινωνιών των οποίων μέχρι το πρόσφατο παρελθόν τα ήθη έθιμα και οι παραδόσεις, ακόμη ακόμη και η παραγωγή, τούς διαφοροποιούσαν εν μέρει δίνοντας στην κάθε μία από αυτές χρώμα ξεχωριστό. Και γράφω η διοικητική γιατί η ισοπεδωτική ομαδοποίηση ολόκληρης της Ελληνικής κοινωνίας έχει ήδη επιτυχώς προετοιμαστεί ως ένα από τα μύρια κακά που έσυρε στον μαύρο σάκο των σκουπιδιών της η ομοιόμορφη προς το χείριστο τηλοψία. Αυτή έστρωσε το έδαφος έτσι ώστε από την Κρήτη ως τον Έβρο και από την Κέρκυρα ως την Ρόδο να ενταχθούν όλα και όλοι σε μια και μόνη βιομηχανοποιημένη κοινωνία η οποία θα ενδύεται όμοιων κουρελιών, θα διατρέφεται εξαναγκαστικά των μεταλλαγμένων τροφών, θα χορεύει ως αυτιστική υπό τους ήχους της ίδιας τσιφτετελορόκ “μουσικής”, θα επικοινωνεί σιωπηρά ως κωφάλαλη δια μέσου των ακατάληπτων τηλεοπτικών συμβόλων και κυρίως θα ερωτεύεται και θα αναπαράγεται εκδίδοντας δελτίο παροχής υπηρεσιών συμπεριλαμβανομένου και του ΦΠΑ.. Η αντίληψη των σύγχρονων Καλλικρατών που μετασχηματίζει αργά αλλά σταθερά τους ανθρώπους σε αριθμούς και ως τέτοιοι καμιά άλλη αξία δεν έχουν παρά την διαίρεση ή τον πολλαπλασιασμό τους κατά πως βολεύει την κεντρική αλητο-ελιτοκρατία μας έχει ήδη επιβληθεί. Απόδειξη πως υπό την εξουσία της οι πλείστοι των σημερινών βουλευτών λειτουργούν ως άτομα περιορισμένης νοητικής ευθύνης, αφού καθίστανται εξακολουθητικά υποχείρια μιας αισχρής επιχειρηματικής και πολιτικής μειοψηφίας και δεν μετέχουν σε αυτή (την εξουσία) παρά μόνον ως γρανάζια παραγωγής αντιλαϊκών νόμων. Από την εφαρμογή δε του Καλλικράτη και εντεύθεν θα είναι επιπλέον μιας χρήσης. Όπως τα χαρτομάντιλα. Ή μιας τετραετίας.. Όπως οι οικοσκευές. Αναλώσιμοι και με ημερομηνία λήξης. Όπως τα γιαούρτια..
Anty Spilius
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
ΥΣ Το επόμενο θα προέρχεται από τον οικονομολόγο Χρήστο Μίσκο.