Oταν ιδρύθηκε ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου το 1989, με τη συμμαχία του ΚΚΕ και της ΕΑΡ, το κυρίαρχο σύνθημα ήταν η ανάγκη ενότητας της Αριστεράς. Και από τότε η Αριστερά διαρκώς διασπάται. Το εγχείρημα των Φλωράκη και Κύρκου επέζησε μόλις δύο χρόνια. Ο Συνασπισμός που, μεταμορφωμένος σε ΣΥΡΙΖΑ, μετά βίας κατόρθωσε και μπήκε στη Βουλή στις τελευταίες εκλογές, άρχισε και πάλι να σπαράσσεται από την επόμενη ημέρα. Μέσα σε οκτώ μήνες έχουν διαφωνήσει στον Συνασπισμό σχεδόν για τα πάντα. Για το αν θα ψηφίσουν τον Παπούλια, για το αν θα πάνε στο Συμβούλιο του Παπούλια, για το αν η Ελλάδα θα πρέπει να παραμείνει στο ευρώ. Δεν έχουν ακόμη διαφωνήσει για την παρουσία μας στο Μουντιάλ. Παρ΄ όλα αυτά ορισμένοι εξακολουθούν να μιλούν για την ανάγκη ενότητας της Αριστεράς. Αλλά πλέον ακούγεται ως ανέκδοτο.
Βασίλης Χιώτης