Γράφει οΤριαντάφυλλος Καρατράντος
Λένε πως τραβάς μία κόκκινη γραμμή για να μπορείς μετά να την περάσεις. Για χρόνια οι πολιτικοί μας είχαν ξεχάσει τις κόκκινες γραμμές του πελατειακού πανηγυριού. Είχαν ξεχάσει ότι το αλισβερίσι με τα δημόσια λάφυρα έπρεπε να έχει κάποιο όριο, κάπου να σταματούσε. Μας έμαθαν ότι δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές σε αυτά που η κάθε κοινωνική ομάδα θεωρούσε κεκτημένα της. Μόνο που αυτό που μας δίδαξαν ήταν να κοιτάμε το βραχυχρόνιο, άλλωστε τους συνέφερε για να μας έχουν εγκλωβισμένους.
Χωρίς όμως να το καταλάβουν, όχι απλώς τράβηξαν μία λεπτή κόκκινη γραμμή, αλλά την παραβίασαν από την πρώτη κιόλας στιγμή. Την παραβίασαν τόσο πολύ και τόσο βάναυσα που πλέον δεν μπορούν καν να βρουν τα ίχνη της.
Μόνο, που παράλληλα τράβηξαν και μία άλλη κόκκινη γραμμή, αυτή όμως δεν είναι λεπτή, είναι πολύ παχιά και δεν την ελέγχουν μόνο οι πολιτικοί, αλλά οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι. Αυτή την γραμμή έρχονται να περάσουν τώρα. Έρχονται να την περάσουν με μέτρα σκληρά, αλλά απαραίτητα.
Μόνο που την περνούν από κάτω. Την περνούν από ........
κάτω, γιατί ενώ κάθε μέρα κόβονται μισθοί και συντάξεις, δεν περικόπτονται σε επίπεδο σοκ και οι αλόγιστες σπατάλες. Περνούν από κάτω, γιατί δεν γίνεται διάκριση στις κοινωνικές ομάδες που μπορούν να αντέξουν το βάρος των μέτρων. Περνούν από κάτω, γιατί δεν δίνουν αναπτυξιακή προοπτική. Περνούν από κάτω, γιατί δεν βλέπουν το χρέος, αλλά το έλλειμμα. Περνούν από κάτω, γιατί ενώ μειώνονται οι αποδοχές, δεν μειώνονται παράλληλα και οι τιμές.
Όταν όμως περάσεις την κόκκινη γραμμή δύσκολα επιστρέφεις πίσω. Πόσο μάλλον, όταν περάσεις τόσο απότομα την κόκκινη γραμμή της κοινωνίας, μία γραμμή που για χρόνια έχτιζες μαζί της. Όπως είπε και ο Νίκος Κοτζιάς, η κοινωνία θα πέσει στην κατάθλιψη ή θα οδηγηθεί στην τυφλή έκρηξη. Μακάρι να διαψευστεί, και η δύσκολη αυτή περίοδος να οδηγήσει στην παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας.