Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΟικονομική καταιγίδα, φονική, καταστροφική εξ’ αιτίας της ατέρμονης διάρκειάς της ξεκίνησε. Κάποιοι μιλούν για μαύρο ορίζοντα πενταετίας εγώ μιλώ για εναλλαγή του κακού με το χείριστο σε ορίζοντα δεκαετιών κατά το μήκος των οποίων οι βίαιες ανατροπές δεν θα περιοριστούν στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα και οι οποίες κατά την ταπεινή άποψή μου θα προκαλέσουν: Αιματηρές κοινωνικές εκρήξεις, αναταραχές υπό την μορφή εξεγέρσεων, συστάσεις εγκληματικών συμμοριών και πέρα και πάνω απ’ όλα, τρόμο ο οποίος θα υποχρεώσει την χώρα σε παραγωγική καθήλωση. Δύο οπωσδήποτε καθεστωτικοί αλλά οξυδερκείς πολιτικοί, ο παχύσαρκος Ευάγγελος Βενιζέλος και ο επίσης ευτραφής Χάρης Καστανίδης, επισήμαναν από επικοινωνιακά μετερίζια και λόγια διαφορετικά αλλά ομοφωνώντας στην ουσία, ότι η κρίση αλλάζει βίαια το πολιτικό σύστημα της χώρας. «Το ενδιαφέρον (sic) είναι ότι η ριζική και κάπως βίαιη αλλαγή (του μεταπολιτευτικού μοντέλου) ξεκινά τώρα όχι από την πολιτική, αλλά από την οικονομία και από εκεί περνάει στην κοινωνία».. Παρόμοιες προβλέψεις εισβάλλουν από παντού. Διεθνή πρακτορεία και οικονομικούς οργανισμούς, μεταξύ τους άσχετους πολιτικούς χώρους αλλά κυρίως: Σημάδια και ........
σημεία τους είναι πλέον ορατά δια γυμνού οφθαλμού ακόμη και σε εκ γενετής τυφλούς. (απολίτικους).
Έτσι: Η φαινομενικά αδρανής ως τα τώρα Ελληνική κοινωνία θα υποταχθεί το δίχως άλλο στον έκτο Νευτώνιο νόμο που θέλει την δράση να προκαλεί αντίδραση και θα εξεγερθεί με απροσδιόριστο αυτή την στιγμή τον βαθμό βιαιότητάς της. Οι μορφές που θα πάρει μπορεί να εμπεριέχονται σε μια κλίμακα η οποία θα αρχίζει από την απλή ανυπακοή (στην καταβολή φόρων για παράδειγμα) και θα καταλήγει στα εφιαλτικά ύψη του μείζονος εγκλήματος για ήσσονος σημασίας αιτίες. Κι όλα αυτά επειδή η μεγάλη σφαγή δεν παρήλθε αφού δεν αναφέρεται αποκλειστικά στον δημόσιο τομέα. Είναι αυτή που ακολουθεί και αφορά τον ιδιωτικό τομέα. Υπό το πρόσχημα της ανταγωνιστικότητας ενός ανύπαρκτου εθνικού προϊόντος, το ΔΝΤ δεν θα επιβάλλει μόνον περικοπές μισθών αλλά θα επεκταθεί και στην εγκατάσταση ενός άθλιου εργασιακού καθεστώτος με εμφανή αποικιοκρατική μορφή. Κατάργηση των εθνικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, των δικλίδων περιθαλπτικής ασφάλειας των εργαζομένων, του χρόνου εργασίας για να καταστεί απεριόριστος και βεβαίως των συντάξεων για να μετασχηματιστούν σε παροχές επαιτείας.. Δια ταύτα. Μήπως θα ήταν προτιμότερο να καταφύγουμε σε μια Ισλανδικού τύπου απάντηση στα διεθνή συνδικάτα του οικονομικού εγκλήματος και να διαχειριστούμε τα κοινά στην λογική του δημόσιου και όχι του ιδιωτικού μικροσυμφέροντος και αφού φυσικά έχουμε απαγχονίσει τους πρωταίτιους της ληστείας μας στις πλατείες Συντάγματος και Αριστοτέλους;
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr