Αφελληνισμός προ των πυλών

Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης

Στη χθεσινή (30/3/2010) ειδησεογραφία πληροφορηθήκαμε ότι:

- Συνάντηση με τη νέα ηγεσία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου είχε σήμερα η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου.

Όπως δήλωσε μετά τη συνάντηση η υπουργός, επί τάπητος τέθηκε το πρόγραμμα για το Νέο Σχολείο. Σύμφωνα με την κ. Διαμαντοπούλου, ο ρόλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και της νέας διοίκησής του είναι καθοριστικός.

Επιπλέον, όπως ανέφερε, συζητήθηκε η «αναδιάρθρωση του συνόλου των φορέων που υποστηρίζουν την εκπαιδευτική πολιτική του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας και του Οργανισμού Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών», με στόχο να .......δημιουργηθεί «σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ένα μεγάλο, νέο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες της εποχής».

Από την πλευρά του ο νέος πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, καθηγητής Κλήμης Ναυρίδης, τόνισε ότι «το υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει μια μεγάλη μεταρρύθμιση και αρχίζει να την υλοποιεί. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο με την καινούρια ηγεσία του θα κάνει τα πάντα για να στηρίξει και να προωθήσει αυτή την αλλαγή, γιατί πλέον δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο».

Η «αθώα» αυτή είδηση δημιούργησε διάφορες «ύποπτες» σκέψεις, μάλιστα μετά από ψάξιμο στο διαδίκτυο την ειδικότητα του νέου προέδρου.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο κ. Κλήμης Ναυρίδης, είναι καθηγητής Ψυχολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με Διδακτορικό από το 1978 στην Κοινωνική Ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο IX Dauphine των Παρισίων, στις δημοσιεύσεις του δε, περιλαμβάνεται η «Νασιάκου, Μαράτου, Ναυρίδης, Δραγώνα, Τέττερη, Ψυχολογία Β' τάξη Λυκείου, ΟΕΔΒ, επανέκδ. 1987,1988,1989,1990,1991, 1992,1993,1994,1995,1996».

Και να! Προκύπτει κάτι κοινό με την Δραγώνα, τη γνωστή Θάλεια Δραγώνα.

Η κυρία αυτή λοιπόν, που τοποθετήθηκε από την παρούσα Κυβέρνηση στο Υπουργείο Παιδείας, στην Ειδική Γραμματεία Ενιαίου Διοικητικού Τομέα Θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού, εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων, πρώην Βουλευτής Επικρατείας επί ΠΑΣΟΚ.

Στο στόχαστρο της ειδικής αυτής γραμματέως βρίσκεται η δασκάλα του μειονοτικού σχολείου Μεγάλου Δερείου Εβρου κυρία Χαρά Νικοπούλου, επειδή υποστηρίζει με σθένος πως οι Πομάκοι μαθητές της δεν είναι Τούρκοι.

Το γεγονός της επίθεσης σχολιάσαμε σε σχόλιο της 30/3/2010 με τίτλο «που πάμε η που μας πάνε (2)».

Το γνωστικό αντικείμενο της κυρίας Δραγώνα είναι το αυτό με του κυρίου προέδρου, «Κοινωνική Ψυχολογία». Είναι δε καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας και Πρόεδρος στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών.

(Παντού λοιπόν ψυχολόγοι για να επιτευχθεί ο στόχος πιο εύκολα? Η τα παιδιά μας έχουν όλα τρελαθεί??)

Σπούδασε δε Ψυχολογία στην Ελλάδα και την Αγγλία και το 1984 έλαβε τον τίτλο της διδάκτορος στην Κοινωνική Ψυχολογία από το Aston University in Birmingham.

Όμως υπάρχουν και κάτι άλλες μαρτυρίες, όπως αυτή που αλιεύσαμε από δημοσίευμα εφημερίδας Το Παρόν της 16-9-2007 :

«Xωρίς να έχει βασικό τίτλο σπουδών, η κυρία Θάλεια Δραγώνα, σίγουρο μέλος της νέας Βουλής, μια και ο κ. Παπανδρέου την τοποθέτηση σε εκλόγιμη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας, ενώ δεν κρίθηκε ικανός ο Κώστας Λαλιώτης για εκλόγιμη θέση και έτσι έμεινε εκτός Βουλής, είχε την τύχη -πιθανότατα και την εύνοια- να της αναγνωρισθεί από το ΔΙΚΑΤΣΑ το διδακτορικό δίπλωμα στην Ψυχολογία που πήρε από Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ (Αγγλία) χωρίς να έχει βασικό τίτλο σπουδών, με μια μεθόδευση που δείχνει ότι στην Ελλάδα πάντα εφευρίσκονται παράθυρα για να ξεφεύγουν κάποιοι από τον νόμο. Και η σκανδαλώδης απόφαση στηρίχθηκε σε. διασταλτική ερμηνεία του νόμου που. σκαρφίσθηκαν!

Σύμφωνα με πληροφορίες από άτομα που γνωρίζουν τα του ΔΙΚΑΤΣΑ, δεν έπρεπε να της αναγνωρισθεί το διδακτορικό δίπλωμα, αφού δεν έχει βασικό τίτλο σπουδών. Το μόνο που διαθέτει ήταν κάποιο πτυχίο του Κολεγίου Deree, ενός παραρτήματος αμερικανικού πανεπιστημίου που λειτουργούσε στην εδώ. αμερικανική βάση, πριν κλείσει».

Μαζί με όλα τα παραπάνω, αν συνδέσουμε και το περίφημο ΦΕΚ 867 της 10/7/2006 όπου δημοσιεύθηκε υπουργική απόφαση του Υπουργείου Παιδείας, η οποία επιβάλλει την διδασκαλία της τουρκικής γλώσσης στα Ελληνικά σχολεία και συγκεκριμένα στις τάξεις α,β, και γ Γυμνασίου, αρχίζει να μας τρώει φαγούρα για το δρόμο που έχουν χαράξει οι κατά καιρούς «κηδεμόνες» μας και κυβερνήτες για το μέλλον της παιδείας και κατ επέκταση του Ελληνισμού, μια και από τον τίτλο του Υπουργείου Παιδείας αφαιρέθηκε το «ΕΘΝΙΚΗΣ».

Ερωτώνται λοιπόν οι 300, - όχι αυτοί του Λεωνίδα - που έπεσαν «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι», αλλά τους άλλους της Βουλής, που χαραμοτρώγοντας περιμένουν την πενταετία τους για να πάρουν σύνταξη και εφ άπαξ, τι στο διάολο κάνουν εκεί μέσα, και τι σκατά τρώνε για να μη χαμπαριάζουν τα όσα γίνονται σε βάρος της ελληνικότητας των παιδιών μας, της παιδείας, του τόπου και του Έθνους γενικώτερα.