Γράφει ο Λεωνίδας ΟρφανουδάκηςΌλα τα κοινωνικά συστήματα εξουσίας , πολιτικά και θρησκευτικά , εξεταζόμενα είτε διαχρονικά είτε συγχρονικά , δίνουν συχνά απροκάλυπτα το στίγμα του σκοπού τους που είναι κυρίως ένας και κάποτε ο μόνος . Ο σκοπός αυτός είναι «η επιβίωση αυτού τούτου του συστήματος και των κοινωνικών ομάδων που ασκούν αυτή την εξουσία , πάντοτε με την εντολή ή την κηδεμονία κάποιου Θεού ή κάποιων Θεών » . Οι κοινωνίες αλλά κυρίως τα άτομα που τις απαρτίζουν είναι απλά αναλώσιμα και η επιβίωση τους ορίζεται μόνο από την ανάγκη της εξουσίας να έχει υποτελείς εξουσιαζόμενους . Όλα τα συστήματα εξουσίας ήταν άδικα , τουλάχιστον στο επίπεδο του .......κάθε ατόμου χωριστά των κοινωνιών . Στην σημερινή παγκοσμιοποιημένη του έκφραση όμως το σύστημα εξουσίας , το οποίο απορρέει από ένα νέο Θεό το Κεφάλαιο, είναι τόσο απάνθρωπο όσο δεν υπήρξε ποτέ κανένα άλλο. Τόσο το μέγεθος του πλήθους των ανθρώπων που το υφίστανται αλλά και οι μέθοδοι που μετέρχεται οι οποίες είναι καινοφανείς και διαφθείρουν και υποδουλώνουν το πνεύμα των ανθρώπων και τους μετατρέπει σε ανήθικούς ελεύθερους σκλάβους που δεν βλέπουν τα δεσμά τους . Για τις κοινωνίες πλέον που νοσούν βαριά δεν υπάρχουν υγιή μέτρα που να μπορούν να τις σώσουν . Οι θεσμοί που τις διέπουν Πολιτικοί Θρησκευτικοί και Νομικοί είναι και οι ίδιοι υποταγμένοι και φορείς της μόλυνσης . Ο Έλληνας ο οποίος σαν λαός και σαν Έθνος είχε αποδείξει ιστορικά πως θα μπορούσε να υψώσει κάποιου είδους ηθικό ανάστημα απέναντι στην επερχόμενη βαρβαρότητα στοχοποιήθηκε από νωρίς . Με τη βία τη δολοφονία και την άγρια τρομοκρατία τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια αλλά και με τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων του ίδιου του λαού αργότερα προσπάθησαν να μας κάνουν ακίνδυνους για το σύστημα , ευνούχους υποτελείς εξουσιαζόμενους . Αυτές τις μέρες περισσότερο από ποτέ συνέλληνες να συλλογάστε πως και τα Έθνη για το σύστημα είναι αναλώσιμα και πώς η επιβίωση τους ορίζεται μόνο από την ανάγκη του συστήματος εξουσίας να έχει υποτελείς .