Γράφει ο Λυσίας
Εδώ καράβια….χάνονται και η κυρία Κατσέλη, δέχεται στο γραφείο της τον….Αγούδημο. Ο οποίος χρωστάει στο Ελληνικό Δημόσιο, πάνω από 20 εκατομμύρια ευρώ. Και βέβαια, δεν πήγε για να δώσει κάτι έναντι του χρέους, αλλά για να θέσει….αίτημα στήριξης, από την πολιτεία….Και άλλα λεφτά, δηλαδή.
Ο άνθρωπος αυτός που χρωστάει σε προμηθευτές, χρωστάει στα πληρώματά του, χρωστάει σε όλους.
Κυρίως χρωστάει στο επιβατικό κοινό του, που ενώ τόσες φορές έχει πάρει λεφτά για να αλλάξει τα σκάφη του, ενώ τα εισιτήρια έχουν αγγίξει τα πιο εξωπραγματικά τους ύψη, οι επιβάτες ταξιδεύουν με σαπιοκάραβα, που αγοράζονται από επιτήδειους, σαν παλιοσίδερα, από ντόκους ανατολικών λιμένων, και ψευτο- επισκευάζονται, για να παίρνουν τις μεγάλες επιδοτήσεις των άγονων γραμμών. Ή τα φιλέτα των καλοκαιρινών δρομολογίων…..
Κυρία Κατσέλη, δεχόμενη στο γραφείο σας, τέτοιους ανθρώπους, δείχνετε πως τους αποδέχεστε. Και με τον τρόπο σας, τους νομιμοποιείτε….
Ο κύριος αυτός, χρωστάει στο Ελληνικό Δημόσιο, πολλά λεφτά. Και εσείς γίνεστε συνομιλήτρια μαζί του, πριν καν κάνει διακανονισμό. Είναι σωστό αυτό; Βοηθάτε, πιστεύετε, στην αλλαγή νοοτροπίας;
Σε καιρούς που καλείται, ο .........
μέσος πολίτης, να κόψει από τα λιγοστά του έσοδα για να τα δώσει στο κράτος;
Επιτέλους, θα πάψει πλέον, αυτή η συνδιαλλαγή της πολιτείας, με τους κεφαλαιοκράτες που χρωστάνε στο Ελληνικό Δημόσιο;
Ή είναι ένα βίτσιο αυτό, που θα πρέπει να το κατανοήσουμε και ανάλογα να σας αντιμετωπίσουμε;
Δεν έχω προσωπικά τίποτα με τον κύριο Αγούδημο. Ούτε και τον γνωρίζω. Έχω όμως με την νοοτροπία, του όσο περισσότερα χρωστάς στο κράτος, τόσο πιο πολύ βρίσκεσαι στο απυρόβλητο…..
Και γίνεσαι ευπρόσδεκτος, συνομιλητής με τα στελέχη του.
ΛΥΣΙΑΣ