Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΗ πολιτική ζωή, οι πολιτισμικές αξίες, οι κοινωνικές σχέσεις. Σε δημοπρασία. Να εξαγοράζονται από την κερδοσκοπική συμμορία που πλειοδοτεί. Ντόπια και ξένη. Με την εγχώρια διανόηση στον νιρβάνα της πλησμονής να σιωπά εγκληματικά. Εγκαταλείφθηκε έτσι στην απειρία του ένας συμπαγής λαός να αυτοδιαλύεται σε θηρεύσιμα άτομα, άμα τη εμφανίσει του κυνηγού αρπακτικού. Και ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Έχουν όνομα πολιτικό και διεύθυνση ηλεκτρονική οι πρωταίτιοι του ξεπεσμού του. Πρόκειται γι αυτούς που ανίδρωτα τον έπεισαν στην εκποίηση αντί Κοινοτικών πινακίων φακής, κανόνων εργασίας και θέσεων απασχόλησης (λευκή βίβλος) που κατείχε. Αλλά και που αφελώς δεν ........
θωράκισε έναντι της επερχόμενης ως καταιγίδας νέο-σοσιαλιστικής απάτης. Είναι οι ίδιοι που ξεπουλούσαν στις περιούσιες αγορές του «Ψυχικού» τα της δημόσιας περιουσίας οικονομικά φιλέτα. Παραδίδοντας κατά τον τρόπο αυτό τον λαό έρμαιο, στην ταμειακή λαιμαργία τού κάθε ημεδαπού ή αλλοδαπού τυχοδιώκτη. Είναι εκείνοι που οργάνωναν Ρωμαϊκού τύπου φιέστες καταχθόνιων Ολυμπιακών συναλλαγών ενός ολιγαρχικού παρασκηνίου. Οι ίδιοι που σήμερα τον τιμωρούν καταλογίζοντάς του τον λογαριασμό για ένα λουκούλειο γεύμα από το οποίο ο λαός απείχε. Μπουκιά δεν άγγιξε. Και για να τον λιγώσουν (ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΛΑΟΣ-ΝΔ) τού παρέχουν τώρα από κοινού ως ζαχαρωτό επιδόρπιο, επιτόπιας κατανάλωσης μεταναστευτικά παραμύθια με δράκους ανθρώπινα κουρέλια.. Του αποκρύπτουν ωστόσο ότι οι χώρες μερικών εξ αυτών (Πακιστάν Ινδία) κατέχουν υψιτενή πυρηνική και ηλεκτρονική τεχνογνωσία που τις έχει αναγάγει σε δυνάμεις τυπικά ισότιμες όλων όσων μας διαφεντεύουν ως αποικία τους. Και ω του ..αναμενομένου αλλά όχι του θαύματος. Σιροπιάστηκε ο Έλληνας όπως οι χασισωμένοι μετά την χρήση τής κατ’ αυτούς μεθυστικής ουσίας. Από την ανέξοδη προσφορά γλυκών αναμνήσεων παρελθόντων μεγαλείων. Δεν αντιπαραβάλλει έτσι την εξευτελιστική κατάστασή του με εκείνη τού κατά τύποις επαίτη του, αφού αποστρέφεται του αδιαμφισβήτητου γεγονότος πως τον ελεεί, όπου και αν τον ελεεί, δια δανεικών.. Αν το έπραττε θα διαπίστωνε καταθλιπτικά, ότι απέναντι στην τεχνολογική ισχύ της χώρας του εξαθλιωμένου, αυτός θα πρότασσε την τεχνογνωσία της αποκλειστικής περιφοράς ενός δίσκου. Όχι ιπτάμενου. Αλλά δουλείας. Της τουριστικής δουλείας που δυο δεκαετίες τώρα τον υποχρεώνει στην εν τη πολιτική του παραζάλη υποταγή υπέρ άθλιων διαχειριστών. Όπως των νέο-σοσιαλ-νέο-φιλελεύθερων που αν το δίκαιο είχε προεκταθεί και στους πολιτικούς απατεώνες, σήμερα η λιπαρή τους φάτσα θα φάνταζε πίσω από σιδερόφρακτα κελιά. Για την συνειδητή, δόλια εξαπάτηση των λαϊκών μαζών...
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr