Άσυλο πανεπιστημιακό ή ασυλία της αγοράς;

Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Σε άσυλο ασύδοτης κερδοφορίας έχουν από ετών και τη συνδρομή των Διόσκουρων της εξουσίας μετεξελιχθεί τα δημόσια πανεπιστημιακά ιδρύματα. Λέξη όμως δεν ειπώθηκε γι αυτό από την καλά σκηνοθετημένη σύναξη των πανεπιστημιακών στην τηλεόραση. Αντιθέτως. Υπερκάλυπτε ο ένας την θέση του άλλου έτσι ώστε να αποκλείεται η δύσοσμη διαρροή των καταλοίπων από την αντικοινωνική διαχείρισή τους. Κουβέντα έτσι δεν κατατέθηκε για την πολλαπλή εξωπανεπιστημιακή απασχόληση των καθηγητών. Καμιά αναφορά δεν ακούστηκε για την αισχροκερδή μεταφορά μαθημάτων στο μεταπτυχιακό από το της διδακτικής υποχρέωσής τους βασικό πρόγραμμα σπουδών. Σιγή ιχθύος για τις κλασσικές αρχές της ενιαίας ανώτατης εκπαίδευσης μεταξύ των οποίων ρητά δηλώνεται ότι. Η επιστημονική Εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά και δωρεάν από το κράτος ενώ η επιστήμη ως προϊόν εργασίας χιλιάδων ανά τους αιώνες στοχαστών, είναι κοινωνικό δημιούργημα και ως εκ τούτου αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία. Σε κανέναν δεν επιτρέπεται να την ιδιοποιείται για όφελος ατομικό.

Επ’ αυτών καθιστάμεθα συνεχώς αυτήκοες μάρτυρες πολιτικών ψιθύρων αφού ευκαιρίας δοθείσης ούτε και της συγκεκριμένης πανεπιστημιακής ομήγυρης υψώθηκε στεντόρεια φωνή διαμαρτυρίας για το ότι: Έχουν δια νόμου εισβάλει στην Ανώτατη εκπαίδευση επιχορηγούμενα επιχειρηματικά προγράμματα για να μεταλλάξουν τους αποφοίτους σε ληξιπρόθεσμο είδος μιας χρήσης. Ότι κατ’ επιταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης η αζημίως χορηγηθείσα ερευνητική διαδικασία απομονώνεται ερμητικά σε χειραγωγούμενα από τα μονοπώλια εργαστήρια, εξαιρώντας έτσι από αυτή τους πολιτικά ή κοινωνικά ανεπιθύμητους. Ότι η εντός της ανώτατης εκπαίδευσης ισοτιμία των ιδρυμάτων της, οφείλει να απορρίπτει μετά βδελυγμίας τον προς ίδιον όφελος μεταξύ τους εξοντωτικό ανταγωνισμό, για τον προσπορισμό του κοινοτικού μπεζαχτά. Ότι η αγοραία κατάρτιση οφείλει να αποκλειστεί της πανεπιστημιακής κοινότητας ως εμπόρευμα φθαρτό που χάνοντας την αξία της μετατρέπει τους πτυχιούχους σε ισόβιους γυρολόγους της επιμόρφωσης και της ψευτο-απασχόλησης. Ότι η ελεύθερη διάδοση της επιστήμης είναι το αντίβαρο στην μονοπωλιακή εκμετάλλευση των θαυμαστών της έργων. Αρχή και τέλος δεν έχουν τα «ότι» που χάθηκαν στην περί του ασύλου ομιχλώδη συζήτηση από τους Δούκες της γνώσης.. Για να αποδειχτεί ότι όπως και στην κοινωνία εκείνο που με την συναίνεση του αυτογελοιοποιούμενου νέο-ΠΑΣΟΚ θα αρθεί στα δημόσια πανεπιστήμια οριστικά, είναι η ασυλία τους από την ασύδοτη αγορά.

Ευγένιος Ανδρικόπουλος

eandrik@otenet.gr