Γράφει ο Ερρίκος ΜπαρτζινόπουλοςΤελικά βιάστηκα να επαινέσω τον Κ. Καραμανλή για τη στάση του στο θέμα της εκλογής του νέου αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας. Και θεωρώ ότι είμαι αδικαιολόγητος για το σφάλμα αυτό, μια και είχα το προηγούμενο των εκατομμυρίων ανθρώπων που το είχαν διαπράξει στα προηγούμενα έξι χρόνια και άρα θα έπρεπε να είμαι προσεκτικότερος.
Το λάθος μου είναι ότι πήρα τοις μετρητοίς τα λόγια του. Αλλά, βλέπετε, θεώρησα ότι για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα όσο η διαδοχή του θ απέφευγε τις εύκολες μεγαλοστομίες και δεν θα υποσχόταν πράγματα που δεν θα ήταν διατεθειμένος να τηρήσει. Δυστυχώς έπεσα έξω. Ο Καραμανλής απέδειξε ότι ακόμη και στο θέμα αυτό δεν ήταν διατεθειμένος να δείξει μεγαλύτερο αίσθημα ευθύνης απ αυτό που τον χαρακτήρισε σ' όλη τη διάρκεια της θητείας του ως πρωθυπουργού.
Είχε υποσχεθεί ότι θα εγγυηθεί τη διαδικασία της διαδοχής και θα στηρίξει τον διάδοχό του, αλλά η πράξη δείχνει ότι άλλα είχε ήδη κατά νου. Δεδομένη ήταν η απόφασή του να σηκωθεί και να φύγει την επομένη του συνεδρίου, αδιαφορώντας για τους όποιους μετασυνεδριακούς κλυδωνισμούς, που κανένας δεν μπορεί να τους αποκλείσει, όταν μάλιστα οι βασικοί διεκδικητές της ηγεσίας δεν δείχνουν να συμφωνούν στη διαδικασία ανάδειξης του νέου αρχηγού.
Σίγουρα οι μέρες αυτές δεν είναι οι καλύτερες της ζωής του Κ. Καραμανλή. Ο καθένας το καταλαβαίνει αυτό. Αλλά υπάρχουν στιγμές που τα προσωπικά αισθήματα οφείλουν να ...........
υποχωρούν μπροστά στο καθήκον. Και για τον Κ. Καραμανλή, το καθήκον και μόνο είναι εκείνο που θα έπρεπε να υπαγορεύει τις πράξεις του και να καθορίζει τη συμπεριφορά του. Στο κάτω κάτω, χρωστάει πολλά σ' αυτό το κόμμα. Του έδωσε την ευκαιρία να γράψει έστω και μια σελίδα στην ιστορία της χώρας. Αλλο αν αυτός αποδείχθηκε κατώτερος των προσδοκιών όσων τον πίστεψαν.
Ηδη έχει κριθεί ότι ως πρωθυπουργός ο Κ. Καραμανλής δεν απέδωσε. Και όπως διαφαίνεται, θα πληρώσουμε ακριβά την αποτυχία του. Ας ελπίσουμε ότι ως αρχηγός δεν θ' αποδειχθεί τελικά χειρότερος απ όσο ήταν ως πρωθυπουργός.