Γράφει ο Δημήτρης Χίλιος
Πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό; Σε μάχεται η θάλασσα, δεν τη φοβάσαι;
Ζούμε την κατόπιν εκλογών περίοδο, απολαμβάνοντας το νέο πρόγραμμα ανασυγκρότησης και σταθεροποίησης. Αφού το λέω και να, κάγκελο η τρίχα.
Υπήρξαμε για λίγο κυρίαρχος λαός, αμέσως ξαναγίναμε σκέτος λαός (ίσως λαουτζίκος), ενίοτε & χύδην όχλος.
Κατά τ’ άλλα «Ιλαρώς διαπλέωμεν ωκεανόν».
Μέσω νέων μέτρων, νέων προσώπων, νέων δανεισμών, επικείμενων απεργιών. Οι τελευταίες σε μικρές δόσεις, μόλις να μην ξεχνιέται το σπορ. Ε, να μην μείνουν άδεια και τα κομματικά ψηφοδέλτια. Τι αδέσμευτους συνδικαλιστές έχουμε (με κάτι απόψεις, να)!!! Βλέπεις στη δημόσια ζωή υπάρχει βυζαντινή παράδοση. Οἱ σφουγγοκωλάριοι δεν λένε να εκλείψουν.
Κάτι εθνικοπατριωτικές κορώνες που ξέρατε, ξεχάστε τες. Από το μέτωπο των λιονταρήδων η πλήρης μούγκα. Στο εξής οι αποφάσεις θα παίρνονται στα τηλεοπτικά πάνελ περινούστατων τριχοσκιστών.
Τα κεφάλια μέσα. Κυκλοφορεί η φήμη πως τα .........φύκια πλασάρονται για μεταξωτές κορδέλες. Κουμπωθείτε και τα μάτια σας τέσσερα. Τον πλούτον πολλοί εμίσησαν, τον πολύ πλούτον ουδείς.
Από την άλλη… Βαθειά γαλάζια θάλασσα. Αποδώ οι εκλέκτορες, αποκεί οι εκλέκτορες, μια ανεμελιάααααα, μια μουργέλα, ένα χαλαρό πράγμα, σκέτο γιαούρτι. Συνεδριάσεις επί συνεδριάσεων για το πώς θα διαβούν τον Ρουβίκωνα. Με την μέθοδο των καλλιστείων θα επιλεγεί κάποια στιγμή κι ο αρχηγός.
Εμείς αδιαφορούμε για τα τεκταινόμενα σε βαθμό κακουργήματος, αλλά η εφορία μας κάνει κουπεπέ στή γωνία. Επίσης (αλλά περάστε το ντούκου) η εξουσία ανακτά το χαμένο της σεξ-απηλ. Τι σας έλεγα; Θα το χρειαστούμε τελικά το ενισχυμένο εσώρουχο.