Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΑγωνιώδεις είναι, οι σχεδόν αξημέρωτες προσπάθειες του αλλοπρόσαλλου ραδιοσταθμού ΣΚΑΪ, να μας πείσει δια μέσου κάποιου Μπάμπη πως η αναδιάρθρωση της οικονομίας θα μας εξασφαλίσει την εργασιακή ευημερία!! Αν δεν πρόκειται απλώς για εργοδοτικό ανδρείκελο που μας παραδίδει κατά «γράμμα» τις εντολές του, τότε πρόκειται για έναν ξεπουπουλιασμένο «Ερμή» της μεταμοντέρνας μας δημοσιογραφίας. Επειδή είναι ακόμη και σε πρωτοετείς φοιτητές των οικονομικών σχολών γνωστό, πως όταν το κεφάλαιο κατά τις περιόδους ισχυρών κρίσεων προβαίνει δια μέσου των υποτακτικών του κυβερνήσεων σε αναδιαρθρώσεις του εαυτού του, το κάνει για να μειώσει δραστικά τις θέσεις εργασίας και όχι για να τις αυξήσει όπως ο κομιστής του εργοδοτικού επιστολικού περιεχομένου παπαγαλίζει. Με λόγια απλά. Η αναδιάρθρωση επινοήθηκε για να συντηρήσει τα κέρδη του κεφαλαίου πλήττοντας καίρια την εργασία. Είτε καθιστώντας τον εργαζόμενο δούλο μέσα από την ελαστικοποίηση των σχέσεων του ( δείτε την περιοδική και ανασφάλιστη εργασία), είτε περικόπτοντας θέσεις εργασίας προκειμένου εκβιαζόμενο το δημόσιο να τις επιδοτήσει.. Και όταν λέμε δημόσιο εννοούμε τους φορολογούμενους έλληνες. Δηλαδή τους συνήθεις υπόπτους. Μισθωτούς και συνταξιούχους... Αποδεικνύονται έτσι θεατρικές οι οιμωγές τους για την επιδοτούμενη από το δημόσιο Ολυμπιακή το έργο της οποίας ήταν τουλάχιστον εθνικό.. (τότε το κράτος κάλυπτε τις ζημιογόνες άγονες γραμμές επιχορηγώντας μια δική του εταιρία, τώρα για τον ίδιο λόγο επιδοτεί την τσέπη ενός ιδιώτη!!!!) Για τον Σουλτάνο τους έσκουζαν τα γιουσουφάκια.
Και το χειρότερο. Προκειμένου να ενισχύσει ο συγκεκριμένος παπαγάλος την κούφια άποψή του κατέφυγε στο Σουηδό υπουργό ανάπτυξης. Εκείνον με το σκουλαρίκι στ’ αυτί οποίος στην πρόσφατη σύνοδο του Εκοφίν υπερασπίστηκε παθιασμένα περίπου τα ίδια. Ποια; Την ελαστικοποίηση των θέσεων εργασίας και την περιοδική απασχόληση.. Μόνο που ότι είπε το είπε για τους άλλους όχι για τους Σουηδούς. Επειδή εκεί η παιδεία η υγεία οι μεταφορές η ενέργεια οι τηλεπικοινωνίες ακόμη και μέρος της βαριάς βιομηχανίας έχουν από δεκαετίες τεθεί κάτω από τον άμεσο ή τον έμμεσο έλεγχο του κράτους παρουσιάζοντας παραδειγματική λειτουργία και ως εξ αυτού ανεργία αν όχι μηδενική μηδαμινή. Κατά συνέπεια ουδείς τολμά να αμφισβητήσει το καθεστώς αυτό. Πολύ δε περισσότερο ο συγκεκριμένος. Γιατί αν το διανοηθεί θα ανασύρει στην μνήμη τού Σουηδικού λαού το αίμα που έχει χύσει στην Στοκχόλμη ( περισσότεροι των πέντε χιλιάδων νεκρών) το 1948 για να επιβάλλει τις κατακτήσεις του αυτές. Και πολύ φοβάμαι ότι κατά την επιστροφή του θα του τραβήξει αυτί και σκουλαρίκι μαζί. Για να του τα ξεριζώσει..
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr