Γράφει η Ελλη ΤριανταφύλλουΟχι επί τάπητος, αλλά υπό τον τάπητα φαίνεται ότι θα βρεθούν για μία ακόμη φορά τα αίτια της βαριάς και επώδυνης εκλογικής και πολιτικής ήττας της Ν. Δ. Το ίδιο έγινε και στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, αφού, αν και ηχηρό, το μήνυμα της κάλπης κανέναν δεν απασχόλησε στα σοβαρά. Παρ’ ότι υποτίθεται ότι η εσωτερική διαδικασία που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη έχει τελικό στόχο την ουσιαστική και εκλογική ανάταξη της Ν. Δ. -διότι αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα της κάλπης που θα στηθεί στις 6 Δεκεμβρίου- η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από οτιδήποτε άλλο πλην του επίμαχου θέματος. Ολοι, ακόμη κι εκείνοι που δεν έχουν ορατή τουλάχιστον ευθύνη για τη συντριπτική ήττα, για έναν περίεργο λόγο δείχνουν να καλύπτονται πίσω από τις γενικόλογες αναφορές του τύπου «συμπεριφορές που πλήγωσαν την παράταξη» και άλλα τινά. Αυτό, δηλαδή, έγινε τα σχεδόν έξι χρόνια της γαλάζιας διακυβέρνησης; Κάποιες συμπεριφορές, γενικώς και αορίστως, πλήγωσαν - πάλι γενικώς και αορίστως; Ποιοι πλήγωσαν ποιους και γιατί; Ηταν ένας, δύο, πενήντα, εκατό ή χίλιοι αυτοί που πλήγωσαν; Και ποιοι ήταν αυτοί που πληγώθηκαν; Οι ψηφοφόροι που πίστεψαν στο όραμα της τότε νέας διακυβέρνησης το 2004 για σεμνότητα και ταπεινότητα στην άσκηση της εξουσίας; Οι μη κατέχοντες κομματική ταυτότητα πολίτες, οι οποίοι μετάγγισαν στον τότε πρωθυπουργό τη δύναμη που ζητούσε για να φέρει τα πάνω κάτω και να βάλει σε τάξη αυτή την πολύπαθη χώρα; Οσοι αποδέχθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη ότι αυτό το κράτος χρειάζεται επανίδρυση; ΄Η μήπως τα συνδικάτα που προέταξαν τα στήθη τους και ανέκοψαν τη δυναμική των μεταρρυθμίσεων; Οπου υπήρξε μεταρρυθμιστικό σχέδιο και βούληση (βλ. Ολυμπιακή), η πρωτοβουλία υλοποιήθηκε.
Εκτός και αν φταίνε οι κομματικοί στρατοί -η πληγωμένη βάση, όπως τους αποκαλούν οι πολιτικοί όταν θέλουν να τους ..........
εξευμενίσουν- που όπως λένε έβρισκαν κλειστές τις πόρτες των υπουργείων...
Αυτοί οι δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόροι της Ν. Δ. που στις προηγούμενες εκλογές ψήφισαν τη Ν. Δ. και τον φετινό Οκτώβρη προτίμησαν να καθήσουν σπίτι τους ή να πάνε εκδρομή, σε τι άραγε αντέδρασαν; Στα επώδυνα πλην αναγκαία μέτρα που τους ζητήθηκε να στηρίξουν; ΄Η στη διαχειριστική ανικανοτητα που επέδειξαν οι κυβερνησεις της Ν. Δ. σε ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων; Τι εξαγρίωσε τόσο πολύ τους πολίτες για να τους τιμωρήσουν με τόσο ηχηρό τρόπο; Μήπως το ότι γενικώς και αορίστως απομακρύνθηκε η Ν. Δ. από τον «κοινωνικό φιλελευθερισμό»; ΄Η το ότι ξαφνικά οι ψηφοφόροι της άρχισαν να βρίσκουν ελκυστικό τον λόγο του Γ. Καρατζαφέρη, τον οποίο μέχρι τα επεισόδια του περασμένου Δεκεμβρίου και την επιδειχθείσα διαχειριστική ανικανότητα θεωρούσαν από αδιάφορο έως πολιτικά αποκρουστικό;
Ανάλογα με το πώς θα απαντήσει ο καθένας στα παραπάνω ερωτήματα, θα βγάλει και τα συμπεράσματά του τόσο για τα αίτια της ήττας όσο κυρίως για τα βήματα που θα πρέπει να κάνει εφεξής η Ν. Δ. για να ανακάμψει και να διεκδικήσει την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών. Είναι άραγε ιδεολογικό το πρόβλημα της Ν. Δ.; Νικήθηκαν οι ιδέες της από το αντίπαλο στρατόπεδο ή καταρρακώθηκε η αξιοπιστία της λόγω συνεχούς και επίμονης αναντιστοιχίας μεταξύ λόγων και έργων;
Μπορεί να συνέβησαν και τα δύο. Για το δεύτερο η απάντηση είναι πολύ εύκολη. Πιθανότατα και για το πρώτο. Εκτός και αν το πρόβλημα δεν είναι οι ιδέες, αλλά η μη επικαιροποίησή τους, η οποία ωστόσο σηματοδοτεί ένα ακόμη πιο βαθύ και οξύ πρόβλημα: Τον σταδιακό «ιδρυματισμό» της Ν. Δ. και τη μετατροπή της σε ένα κόμμα που δεν μπόρεσε ούτε να αποκαθηλώσει τις παγιωμένες στρεβλές νοοτροπίες ούτε να τις υπηρετήσει κατά τρόπο κομματικά ωφέλιμο. Μονή - διπλή χαμένη, δηλαδή.
Επί της αρχής, τα διλήμματα και οι προβληματισμοί είναι λυμένοι εδώ και αιώνες. Ο Δημόκριτος, για παράδειγμα, είχε πει ότι στην επιτυχία του ηγέτη (σ. σ. και κατ’ επέκταση της κυβέρνησής του) συνηγορούν τρεις προϋποθέσεις: «λογίζεσθαι ευ, λέγειν ευ και πράττειν α δει».
Φαίνεται ότι η κυβέρνηση της Ν. Δ. προτιμούσε να διαβάζει Αστερίξ -τα 50στά γενέθλια του οποίου, ειρήσθω εν παρόδω, συνέπεσαν με τη μετακόμισή της στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
«Το μεν κρείττον ορώ και επιδοκιμάζω, πράττω δε το κακόν»...
Ελλη Τριανταφύλλου