Γράφει ο Αντώνης Καρακούσης
Απολύτως διαβρωτική του εγχώριου πολιτικού συστήματος αποδεικνύεται η υπόθεση των δωροδοκιών της Siemens.
Από την ανακίνησή της φάνηκαν το βάρος και το βάθος της. Εκτοτε φθείρει διαρκώς τα κόμματα και θέτει τις ηγεσίες τους σε κλοιό αμφισβήτησης, επιτείνοντας τη δυσπιστία των απλών ανθρώπων, που τούτα τα χρόνια αντιμετωπίζουν με περισσή καχυποψία τα πρόσωπα και τις κυρίαρχες εκφράσεις της πολιτικής.
Οι αποκαλυπτόμενες εδώ και καιρό παράνομες χρηματοδοτήσεις, τα πολλά δώρα, ευτελή και μη, όπως και οι συνευρέσεις, τα ταξίδια και οι κοινές διασκεδάσεις συνθέτουν ατμόσφαιρα συναλλαγής, καταδεικνύουν δεσμούς, σχέσεις, εξαρτήσεις, σχεδόν επιβεβαιώνουν τις θρυλούμενες παλαιόθεν ροές του «μαύρου» πολιτικού χρήματος.
Και προφανέστατα συνηγορούν υπέρ εκείνων που πιστεύουν ότι ευρύτερος είναι ο κύκλος των αφανών χρηματοδοτών και χορηγών.
Ουδείς πια πείθεται ότι μόνο η Siemens προσέφερε χρήματα και βοήθεια στα κόμματα, με αντάλλαγμα τις δουλειές και τις προμήθειες.
Οσοι παρακολουθούν εδώ και χρόνια την .........
οικονομική ζωή των κομμάτων γνωρίζουν ότι είναι θέμα χρόνου και συνθηκών η ανάδειξη και άλλων τέτοιων αμαρτωλών συναλλαγών και σχέσεων.
Ο κ. Χριστοφοράκος κατά τα φαινόμενα είναι ο πρώτος ασθενής κρίκος που σπάζει. Η αλυσίδα των συναλλασσομένων με την εξουσία προσώπων είναι μακρά και δηλωτική της εμφανούς πια κρίσης, που κακά τα ψέματα εξασθενεί τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Ο άλλοτε πανίσχυρος μάνατζερ όταν ήλθε αντιμέτωπος με τις ευθύνες του και έμεινε ξεκρέμαστος από τη Siemens και τους εδώ πολιτικούς φίλους του φυγοδίκησε στη Γερμανία, ελπίζοντας σε ασυλία και προστασία.
Εκανε και κάνει ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να αποφύγει εξοντωτικές ποινές και ταπεινωτικές δικαστικές διαδικασίες. Αυτή τη στιγμή στην προσπάθειά του να διασωθεί «δίνει» στην κυριολεξία τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας και φέρνει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τις ηγεσίες τους.
Η αρχή του δικαίου «ένοχος ένοχον ου ποιεί» ισχύει βεβαίως, αλλά δεν μοιάζει ικανή να ανατρέψει τα αισθήματα καταδίκης που επικρατούν στην κοινωνία. Είναι οι πρότερες σχέσεις, οι θωπείες, τα αγκαλιάσματα των καλών ημερών, οι συμβάσεις και οι προμήθειες που καθιστούν τον κ. Χριστοφοράκο μάρτυρα σημαντικό και τα κόμματα σχεδόν ανυπεράσπιστα απέναντι στις κατηγορίες του. Αυτό είναι το ελληνικό πολιτικό δράμα. Αλλά όπως κάθε δράμα έτσι και αυτό της πολιτικής μπορεί να βρει τη λύτρωσή του.
Αν η σκοτεινή πλευρά της πολιτικής φωτισθεί, μπορεί να προσφέρει τη διέξοδο ή την ευκαιρία που εδώ και χρόνια αναζητείται για την απαλλαγή από την κατά γενική ομολογία προβληματική και τη διαρκώς παράγουσα σκάνδαλα αδιαφανή χρηματοδότηση των κομμάτων.
Αρκεί το παρόν σύστημα να αποκαλυφθεί, να καταδικασθεί και να αντικατασταθεί από ένα διαφανέστερο ως προς τις πηγές και τους σκοπούς. Ισως είναι καιρός να επικρατήσει και εδώ αυτό που εφαρμόζεται στις ΗΠΑ, όπου οι χορηγοί είναι φανεροί και οι στόχοι τους συγκεκριμένοι, προφανείς, ταυτόσημοι με τον χαρακτήρα των δραστηριοτήτων τους.
Αντώνης Καρακούσης